Something For The Rest Of Us είναι ο τίτλος του ένατου album των Goo Goo Dolls (John Rzeznik–guitar, lead vocals, background vocals Robby Takac – bass, background vocals, lead vocals Mike Malinin – drums, percussion) που κυκλοφόρησε στις 31 Αυγούστου με παραγωγό τον Tim Palmer (U2).
Στην παραγωγή του δίσκου επίσης, συμμετέχουν οι Butch Vig (Nirvana, Foo Fighters, Green Day) και John Fields (Jimmy Eat World).
Σύμφωνα με τη μπάντα, τα καινούργια τραγούδια αντανακλούν την ταραχή και την αβεβαιότητα που βιώνει ο κόσμος τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης. Ένα επίκαιρο θέμα που βιώνει πολύς κοσμάκης τις μέρες που διανύουμε.
Oι περισσότερες μπάντες που έκαναν την εμφάνιση τους κάπου εκεί στη μέση του ’80 ήρθαν κι έφυγαν. Όπως επίσης και πολλές τάσεις. Αλλά μέσα σε όλα αυτά oι Goo Goo Dolls κατάφεραν να διαρκέσουν και να είναι πάντα επίκαιροι.
Η ηχογράφηση του δίσκου ξεκίνησε κάπου μέσα στο 2008, ενώ στα μέσα του 2009 το album ήταν έτοιμο. Λίγους μήνες αργότερα ξαναμπήκαν στο studio για να το τελειοποιήσουν και όπως φαίνεται τελικά τα κατάφεραν φτιάχνοντας έναν δεμένο δίσκο με 12 τραγούδια συνολικής διάρκειας 48 λεπτών.
Το album κάνει ένα ονειρεμένο ξεκίνημα με το “Sweetest Lie”, τραγούδι που είναι ήδη μεγάλο hit στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Το “As I Am” που ακολουθεί είναι μια ατμοσφαιρική μπαλάντα και ένα από τα αγαπημένα του δίσκου. Τα “Now I Hear” και “Say You Are Free” είναι προσωπική σφραγίδα των φωνητικών του Robby Takac, ενώ στο “Notbroken” συναντάμε ένα φορτισμένο ακουστικά τραγούδι το οποίο προς το τέλος χτίζει πάνω σε ένα απολαυστικό rock τελείωμα. Τα “One night” και “Nothing in Real” είναι μπαλάντες που δεν καταφέρνουν να ξεχωρίσουν. Ενώ τα “Home” και “Something For the Rest Of Us” ακολουθούν και αυτά έναν ήρεμο προσανατολισμό όπως είναι διάχυτος σε όλο το album. Το “Still Your Song” από την άλλη, όπως και το είναι ίσως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου.
Κάθε τραγούδι εξυπηρετεί τον σκοπό του και στέκονται αξιοπρεπέστατα από μόνα τους, παρόλα αυτά σου δίνει την αίσθηση ότι κάτι του λείπει, αφενός γιατί οι Goo Goo Dolls δεν δείχνουν σημάδια κάποιου πειραματισμού και αφετέρου γιατί δημιουργήθηκε έναν δίσκος ικανός να παρασύρει συναισθήματα χωρίς τα τραγούδια άγριας ομορφιάς και δυνατού ήχου.
Ξεπερνώντας ακόμα και τη δική τους σφαίρα επιρροής, μέσα από το album, αποδεικνύουν ότι αυτό που μένει τελικά είναι τα τραγούδια. Καθώς οι τάσεις ξεπερνιούνται και τα κουτσομπολιά μονοπωλούν το ενδιαφέρον, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι διψασμένοι για τραγούδια που έχουν κάτι να πουν. Και αυτοί είναι οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνονται μέσα από αυτό το άλμπουμ…The rest of us.
Βαλάντης Στεφανουδάκης
475 
