Δεύτερο full length γι’ αυτό το trio από τη Θεσσαλονίκη μετά από το EP “Smash Down & Resist” και το “Oil Sucking Animal” ντεμπούτο τους που έκανε αρκετά καλή εντύπωση ακόμη και στο εξωτερικό.
To “Spectacular Black” πρόκειται να τσακίσει τους σβέρκους αυτών που θα συναντηθούν με τους δαίμονες που απελευθερώνουν αυτά εδώ τα τρία θηρία. Τρομακτικής αδρεναλίνης ακραία μουσική, ιδανική για after public services εξημερώσεις, όταν μετανιώνεις που δεν έδωσες εκείνο το πολυπόθητο χαστούκι στον υπάλληλο του ταχυδρομείου και θέλεις να πυροβολήσεις ότι κινείται. Οργή, πώρωση σε κάθε δευτερόλεπτο, εξ ολοκλήρου μοντέρνο άκουσμα με ουσία, μακριά από math σπαστικές φλυαρίες και ακίνδυνες “heavy” αμερικανίζουσες φλωριές.
Η απόδοση των μελών βρίσκεται σε πανύψηλα επίπεδα. Δεινοί εκτελεστές όλοι τους, διαλύουν με άνεση κάθε αμφιβολία για το τεχνικό επίπεδο που διακατέχει το σύνολο του album. Τι να πρωτοπώ; Φοβερός ο Φώτης Πίνδης στο διπλό “ηγετικό” του ρόλο ως τραγουδιστής / κιθαρίστας, αριστεύει και στους δυο τομείς. Απόλυτα ταυτισμένα με τη γενικότερη θηριωδία που επικρατεί τα φωνητικά, αναδεικνύουν την death metal πυγμή με hardcoreικό αμόκ κι ο έξοχος αυτός μουσικός παίρνει από το χέρι τις σαρωτικές συνθέσεις και τις εξυψώνει εν μέσω των κηροζηνάτων riff του και του απολαυστικότατου σφυροκοπήματος που παράγουν οι άλλοι δυο παιχταράδες που στελεχώνουν αυτήν την σπουδαία μπάντα, ο Νίκος Αργυρόπουλος που κυριολεκτικά σπέρνει τον όλεθρο με το μανιασμένο drumming του και ο Δημήτρης Οικονόμου που ακολουθεί ακριβέστατα τον συνεργάτη του στις τρελαμένες ροπές που δίνει στα κομμάτια.
Τι να σου πρωτοαραδιάσω από ονόματα; Αχρείαστον. Από την μανία του ομότιτλου opening track που με το πρώτο δευτερόλεπτο εκτόξευσε τις προσδοκίες αυτού του υλικού που έπεσε στα χέρια μου (έχει όμως κάτι ιδέες ο αρχισυντάκτης, ώρες – ώρες θλίβομαι που δεν έχω την ευκαιρία να του κεράσω μια σοκολατίνα, πραγματικά θλίβομαι, όχι γιαλαντζί emo-like), την υπερφλεγή καύλα του “Cut Down The Boss”, μέχρι και το καπνισμένο, southern solo του επιλογικού “Something You Can’t Handle”, το οποίο με άφησε με εγκέφαλο ισοδύναμα χορτασμένο, ωσάν αιδοίο μετά από interracial gangbang, οι Insane Court πρέπει να είναι υπερήφανοι για κάθε στιγμή που δημιούργησαν.
Η κατεύθυνση που προτείνουν οι Insane Court με κατέπληξε, γιατί το μίγμα που δομεί τη μουσική των Insane Court είναι αυθεντικότατο σε σχέση με τις επιρροές που αποτελείται. Δυναμικότατο, σύγχρονο punk / thrash / death metal, τεχνικότατο, πολύ γρήγορο, υψηλής προσωπικότητας, εγγυημένα αγχωλυτικό, με πρωτόγνωρες δόσεις ουσιαστικού και επικοδομητικού ξύλου. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
508 
