WOVENHAND: “Refractory Obdurate”

Την ιστορία των 16horsepower και τη δημιουργία των Wovenhand, που έμελλε να γίνει το βασικό ταμπλό εργασίας του David Eugene Edwards, λίγο πολύ την ξέρουμε όλοι.

Το ότι καταπιάνεται στιχουργικά με τη Βίβλο και αυτό γνωστό. Το “Refractory Obdurate” είναι το έβδομο album του σχήματος και η έναρξη συνεργασίας με την Deathwish Inc., εταιρία του Jacob Bannon, τραγουδιστή των Converge.

Έχοντας λοιπόν, πλάτες σκληρού ήχου ο Edwards μπλέκει την folk americana μουσική του με ψυχεδελικούς space ήχους (“Corsicana Clip”), την post punk (τι ριφάρα στο “Masonic Youth”) και με την φοβερή εμφάνιση του Ordy Garrison στα τύμπανα στα οποία ασελγεί με τούπα τούπα punk ρυθμό σε στιγμές, οι Wovenhand βγαίνουν από κάποια σκοτεινή βιβλική γωνιά και μας τσακίζουν την ψυχή.

Το “Refractory” είναι ένα ακόμη υπέροχο κομμάτι, ίσως ένα από τα καλύτερα ρεφρέν του δίσκου (“Son of the foaming sea/ Her kiss just three days away/ From me/ Nevertheless/ Are we not His witness/ Nevertheless ”) και μάλλον, ένα από τα δυνατότερα κομμάτια του 2014.

Πολύ δυνατή στιγμή και το “Good Shepherd”, που ακολουθεί και φτάνει ως το σκοτεινό δίδυμο των “Salome” και “King David”.

Με το “Field of Hedon” ανεβάζουν και πάλι, τους ρυθμούς σε ένα εξαιρετικό στο σύνολο τους κομμάτι και το επόμενο “Obsurate Obsura” είναι το πλέον folk τραγούδι του album.
“Hiss” και τα τύμπανα πάλι, έχουν τη μερίδα του λέοντος στην παραγωγή και τα υπόλοιπα όργανα φαίνεται να τα υποστηρίζουν, περίφημα πάντοτε, με το δίσκο να τελειώνει με ένα κατά κάποιο τρόπο τελετουργικό κομμάτι με τίτλο “El-Bow”.

Οι Waterboys τσακώνονται με τους Joy Division και τους Sonic Youth την ώρα που οι “βλάχοι” χειροκροτούν, σε ένα album από τα καλύτερα του χρόνου συνθετικά, έτσι υπογραμμίζοντας την ευφυΐα του David Eugene Edwards.

Μπορεί να μην τα πάω καλά με το χριστιανισμό προσωπικά, αλλά τουλάχιστον σε κάποιους εμπνέει αριστουργήματα!

505

Avatar photo
About Δημήτρης Μαρσέλος 2095 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.