Είδος: Ethnic/Psych rock
Δισκογραφική: Self Released
Ημ. Κυκλοφορίας: 10 Ιουνίου 2022
Για μία χώρα όπου έχει υπάρξει λίκνο και σύμβολο του πολιτισμού διεθνώς έχοντας γεννήσει ιδέες, προβάλλοντας ιδεώδη, καθώς έχει γαλουχήσει τις τέχνες τις ίδιες και έχει περάσει στο γενικότερο πάνθεον με εκπροσώπους εικαστικούς καλλιτέχνες, αλλά και μουσικάντηδες και συνθέτες ανά τα χρόνια και δεκαετίες, δεν θα έπρεπε να θεωρείται παράταιρο ή να εγείρει ερωτήματα η έξαρση ενός νεότερου μουσικού καλλιτεχνικού κινήματος, μέρος του οποίου -και εκφραστές καλή ώρα- είναι και οι The Steams.
Μπορεί η λαϊκή ρήση “Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της” να υφίσταται και να είναι πιο αληθής από ποτέ, με το εκάστοτε αναξιοκρατικό και σαθρό σύστημα να δημιουργεί εμπόδια για περαιτέρω εξέλιξη, όμως αυτό από την άλλη όψη του νομίσματος (χωρίς να γίνεται κανόνας αποδεκτός απαραίτητα) πεισμώνει, τροφοδοτεί και δίνει κίνητρα και έμπνευση για καλλιτεχνική έκφραση και ελευθερία. Διότι αυτοί οι ανιδιοτελείς ευεργέτες και λειτουργοί με τα έργα τους φροντίζουν να ευφραίνουν την καρδιά μας και να ταΐζουν το ακόρεστο πνεύμα μας.
Τέσσερα χρόνια μετά την εμφάνισή τους με το “Wild Ferment” οι Αθηναίοι επανέρχονται για να μας κατακτήσουν μουσικά και γιατί όχι να παγιωθούν στην κορυφή. Άξιοι συνεχιστές της κληρονομιάς των Socrates, Aphrodite’s Child, Akritas πατάνε πάνω στις αρχές της Ελληνικής μουσικής παράδοσης με τον απαραίτητο σεβασμό και με αρκετή δόση πειραματισμού, την ενώνουν με την αντιδραστική και επαναστατική φύση της Rock μουσικής δημιουργώντας κάτι μοναδικό ηχητικά για το οποίο θα ήταν περήφανος και ο ανεπανάληπτος Μάνος Χατζηδάκις. Βαρύγδουπα σχόλια και διθυραμβικές κριτικές θα μπορούσε να ισχυριστεί ο καθένας, όμως με την κάθε ακρόαση ξεδιπλώνονται στιγμές του έπους του προαναφερθέντα με τους New York Rock & Roll Ensemble και του κλασικού μπαρόκ ροκ τους.
Το Αθηναϊκό “ανήσυχο” κουαρτέτο έχει μπει σε ένα κλειστό so far, με προοπτικές να ξεχειλώσει με την καλή έννοια πάντα, κύκλωμα με ομοϊδεάτες συγκροτήματα όπως οι Raw in Sect, Khirki, VIC, Θραξ Πανκς, Balothizer μεταξύ αρκετών άλλων πλέον έχοντας κοινή βάση την αγάπη τους για την παράδοση, όμως αρνούνται πεισματικά να μείνουν στάσιμοι σε αυτό και μόνο και προσπαθούν να εξελίξουν τον ήχο και να τον διαιωνίσουν σύμφωνα με τα δικά τους “θέλω” και πιστεύω ακολουθώντας τις σύγχρονες επιταγές του μουσικού κόσμου.
Λάτρεις τις ψυχεδέλειας σε όλο της το μεγαλείο και του νέο-ψυχεδελικού κινήματος όπως αυτό έχει οριστεί από μπάντες, ενδεικτικά αναφέροντας Black Angels, Dead Meadow και Goat με τους οποίους είναι ηχητικά προσκείμενοι σε μέγιστο βαθμό, αλλά και φανατικά υπέρμαχοι του Πινκφλοϊδισμού σε σημείο πλήρης ταύτισης μερικές φορές. Στο “Mild Conquest” προσθέτουν όλα αυτά τα στοιχεία, μαζί με μία πανδαισία ήχων προερχόμενων από παραδοσιακά όργανα, λαούτο, τσαμπούνα, βιόλα, βιολί, qanun, cencer με το αποτέλεσμα για κάποιους στα αυτιά τους να ηχεί σαν ethnic, για κάποιους σαν psych, πιθανόν σαν folk και γιατί όχι και prog. Όμως επειδή οι ταμπέλες δεν εξυπηρετούν πάντα (εκτός αν είσαι στην εθνική οδό ή εργάζεσαι σε πολυεθνική εταιρεία) θα μπορούσαμε απλά, λιτά και απέριττα να πούμε πως πρόκειται για παγκόσμια μουσική με επιθετικούς προσδιορισμούς τους “καλή” και “ποιοτική”, χωρίς όρια και στεγανά και προπαντός χωρίς παρωπίδες.
Σε όλα τα παραπάνω, εκτός φυσικά από την εκτελεστική αρτιότητα και κατάρτιση του συγκροτήματος, συνηγορούν και η εκπληκτική και πομπώδης παραγωγή, όπως και η εμφατική φωνητική ερμηνεία, η χροιά της οποίας για τον γράφοντα φέρνει κατά νου ερμηνείες του κ.Τουρνά με τις διάφορες μουσικές του περιηγήσεις.
Οι συνθέσεις που περικλείονται στο “Mild Conquest” είναι υψίστης καλλιτεχνίας και χαρακτηρίζονται από μία δόση θεατρικότητας, δράματος και τραγωδίας μαζί, δεδομένου ότι χτίζονται σταδιακά εως ότου κορυφωθούν και φτάσουν στην απαιτούμενη εξιλέωση και δικαίωση. Η τετραμελής παρέα μας χαρίζει στιγμές χαράς και ευφορίας σαν να εκτυλίσσεται κάποιο Διονυσιακό όργιο επί σκηνής ένα πράγμα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Η μπάντα από ότι φαίνεται και ακροάται ήρθε για να κατακτήσει την δική της (μας) κορυφή και το κάνει με περίσσια άνεση και ευκολία. Τώρα το ερώτημα που εγείρεται είναι το αν δύσκολο κομμάτι αποτελεί να φτάσεις ή να διατηρηθείς εκεί.
Όποια και να είναι η απάντηση πάντως, με τέτοια δείγματα γραφής και με αυτές τις περγαμηνές θα περάσουν τον οποιοδήποτε σκόπελο.
Facebook: https://www.facebook.com/theSteams
Bandcamp: https://thesteams.bandcamp.com/album/mild-conquest
478 
