Προσπαθώ να βάλω σε τάξη τις σκέψεις, τα συναισθήματα και την διάθεση που προέκυψε από το live των Skags και των Onism, που έλαβε χώρα στο Crow Club, την Παρασκευή στις 5 Νοεμβρίου.
Νιώθω πραγματικά ότι πέρασε πάρα πολύς καιρός από τότε που παρακολούθησα ζωντανή εμφάνιση συγκροτήματος και δεν το κρύβω ότι είναι κάτι που μου στοίχισε αφάνταστα, η όλη «ιεροτελεστία» μιας live συναυλίας.
Ίσως να αποτελεί και ένα προάγγελο για κάποια κανονικότητα (δύσκολο το βρίσκω), μέσα από τις ιδιαίτερες συνθήκες που επιβάλλει η πανδημία της Covid-19. Εν τέλει εκτιμώ ότι είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσει πάλι η ζωή να κυλά σε όλες τις εκφάνσεις (και συναυλιακά), για να μπορέσουμε πάλι να βρούμε τις «ισορροπίες» μας.
Δεν θα καταχραστώ περισσότερο χώρο γραφής, απλώς η έλλειψη της μουσικής σε συναυλιακό περιβάλλον είναι κάτι που επιθυμώ πολύ (δεν το βλέπω πάντως).
Η ουσία ανήκει όμως στα δυο συγκροτήματα που παρακολούθησα στο Crow Club (πάντα φιλικό και εξυπηρετικό περιβάλλον), με τα δυο σχήματα που αν και ετερόκλητα ηχητικά, απέδειξαν ότι μπορεί να «συνυπάρξουν» μουσικά, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα άκρως ενδιαφέρον.
Μετά από μεγάλη καθυστέρηση (αγνοώ τους λόγους) περάσαμε και τους απαραίτητους ελέγχους (σύμφωνα με τα νέα επιδημιολογικά μέτρα) και βρεθήκαμε εντός του club.
Την έναρξη έκαναν οι Onism, οι οποίοι πλαισίωσαν την σκηνή μέσα σε μια «ζεστή» παρέα από θαμώνες, οι οποίοι προσήλθαν για να παρακολουθήσουν αυτό το όμορφο ντουέτο με τον Lupe και την Luna. Σκοπός τους να παρουσιάσουν ζωντανά την πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα “The Diary Of Fools”. Σίγουρα δύσκολη αποστολή διότι είναι ιδιαίτερη η μουσική τους προσέγγιση. Παρόλα αυτά τα παιδιά ανταποκρίθηκαν άψογα, ξεπερνώντας και το άγχος τους μα και τα μικροπροβλήματα ήχου που εμφανίστηκαν.
Το μουσικό τους «ταξίδι» ξεκίνησε λίγο πριν τις 23:00, με μια όμορφη διασκευή στους Radiohead και το “Exit Music”, κάνοντας από την αρχή έκδηλη την διάθεσή τους να μας ψυχαγωγήσουν. Οι Onism έχουν ένα μοναδικό χάρισμα να μεταδίδουν αυτούσια συναισθήματα και σκέψεις, χαρίζοντας μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση με κέφι και διάθεση. Ακολουθήσαν τα “Past Internal” και “Sound Of Us”, ξεδιπλώνοντας όλο το ταλέντο και την ομορφιά των ποιητικών συνθέσεων. Εδώ θα πρέπει να τονίσω το γεγονός που μου κέντρισε το ενδιαφέρον, αλλά και πρόσφερε στις συνθέσεις, και ήταν η ζωντανή προσθήκη από μια βιόλα, ένα τσέλο και ένα βιολί. Με αυτόν τον τρόπο δόθηκε άλλη διάσταση στο σύνολο των τραγουδιών, με ένα πιο «ζεστό» και αναλογικό ήχο. Πραγματικά ενθουσιάστηκα από αυτήν την απόπειρα.
Ο Lupe με την Luna συνεργάστηκαν άψογα στο υπόλοιπο της συναυλίας, με ατμοσφαιρική διάθεση και οπερατικό ταπεραμέντο. Εξίσου στην συνέχεια πολύ όμορφη η διασκευή στους Anathema με το “Parisian Moonlight” και η ποιητική τους έξαρση κορυφώνεται με τα κομμάτια “Heartbeat”, “The Crowd”, “Praying Mantis” (αδυναμία) και “Ego” (πόσες αλήθειες κρύβει σαν τραγούδι!).
Τελικά αν και ιδιαίτερη, η μουσική τους μπόρεσε να αποτυπωθεί και να ψυχαγωγήσει. Το κοινό εκτίμησε και απόλαυσε το “The Diary Of Fools”. Η ζωντανή εμφάνιση των Onism ολοκληρώθηκε με μια τελευταία διασκευή από Placebo και το “Without you I’ m nothing”. Το ζεστό χειροκρότημα ήταν η καλύτερη επιβράβευση για την εμφάνισή τους. Σίγουρα ακολουθούν τον σωστό δρόμο και είμαι πεπεισμένος ότι θα δούμε περισσότερα από τους Onism.
Onism setlist:
Exit music (Radiohead cover)
Past Internal
The sound of us
Parisian Moonlight (Anathema cover)
Heartbeat
The Crowd
Praying Mantis
Ego
Without you I’ m nothing (Placebo cover)
Αφού μας ευχαρίστησαν, σειρά πήραν οι headliners του event. Oι Skags για εμένα ήταν μια όμορφη αποκάλυψη, αφού με το “Digital Cage of a Cursed Generation”, έδειξαν ότι είναι φτιαγμένοι για μεγάλα πράγματα και η πρώτη τους δουλειά έγινε η αφορμή για το συγκεκριμένο live, αφού σκοπός ήταν η παρουσίασή του (αν και λίγο καθυστερημένα, αλλά άξιζε).
Σίγουρα ένα άλμπουμ που ξεχώρισα μέσα στο 2020 και ήδη ήμουν ανυπόμονος για το πως θα ηχούσε ζωντανά. Αυτή η προσδοκία μου, ήρθε και επαληθεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο. Διάθεση θετική ήδη υπήρχε σε ένα γεμάτο χώρο από φίλους του συγκροτήματος που ήρθαν να τους στηρίξουν και να διασκεδάσουν. Εδώ είναι το παράδοξο της υπόθεσης, ότι ενώ το υλικό του άλμπουμ καταπιάνεται με σοβαρά κοινωνικά θέματα, η όλη παρουσίαση του ήταν τόσο εύθυμη και διακριτική ώστε και τα μηνύματα περάστηκαν και προβλημάτισαν, χωρίς όμως να ρίξουν την διάθεση μιας όμορφης βραδιάς. Αντίθετα θα έλεγα ότι στήθηκε ένα πάρτι, με άφθονη μουσική και ποτό.
Οπότε λίγο μετά τις 00:00, το συγκρότημά μας ανέβηκε στην σκηνή και πραγματικά απέδειξε ότι μπορεί να σταθεί άψογα, αφού ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις της ζωντανής εμφάνισης, αποτυπώνοντας την ρομαντική τρελά τους με μαγκιά και ροκιά (με την καλή έννοια).
Ξεκίνησαν δυνατά με το “Turn It On” και “Guillotine”, ενώ στην μουσική τους «φαρέτρα» είχαν μια πλειάδα από διασκευές, με πρώτη και καλύτερη αυτή του Moby με το “Lift Me Up”, πραγματοποιώντας αυτό που υποσχέθηκε, ξεσηκώνοντας ένα club που έγινε μια μεγάλη παρέα (με αποστάσεις πάντα) και η όμορφη διάθεση παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα με τα “Weekend” και το “Put The Hands Down”. Η αφιέρωση του μπασίστα στο “Lovesong” (Cure) για τα νέα μέλη της οικογένειάς του, αποτέλεσαν σίγουρα μια ξεχωριστή στιγμή.
Θα πρέπει να σταθώ στην φοβερή απόδοση όλου του συγκροτήματος, που πραγματικά απολαμβάνει αυτό που κάνει, και με την παρουσία της Σπυρέτας Δρίβα στα φωνητικά να αποτελεί τον καταλύτη για να αποδοθούν τα μέγιστα, τόσο σε alternative rock εντάσεις όσο και σε πιο pop «φόρμες». Ενδιαφέρον και το νέο ακυκλοφόρητο τραγούδι που μας παρουσίασαν από τον επόμενο δίσκο με τίτλο “18 In A Vessel”, με εμφανές υπόβαθρο από Pink Floyd, που καταλήγει σε μια δυνατή εναλλακτική «γκαραζιά», αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον.
Η συνέχεια ανήκει στο “Drive Me Home” όπως και το πανέμορφο “Consequence Of A Dream” (με μάγεψε ολοκληρωτικά), ενώ η ενδιαφέρουσα ιστορία με τον «φουντωμένο» γείτονα που κατέληξε στο “Screaming In My Bed” (τί να εννοεί άραγε;) απογείωσε διάθεση και επικοινωνία με το κοινό. Χαλαρώσαμε με το jazzy “Man Sitting Right Next Door” για να καταλήξουμε σε μια ’80s γιορτινή διάθεση με την διασκευή στο “Maniac” ( Flashdance), με τον κόσμο να λικνίζεται ρυθμικά και όλα να θυμίζουν παλαιές εποχές. Το set ολοκληρώθηκε με άκρα επιτυχία με τα πιο prog rock “Life” και “Zak”.
Συνοψίζοντας οι Skags πέτυχαν τον σκοπό τους απόλυτα και καλύτερος καθρέφτης ήταν το χειροκρότημα, τα χαμογέλα και τα θερμά λόγια που όλοι είχαν να πουν μετά το πέρας της συναυλίας. Μια πολύ όμορφη βραδιά που μας επανέφερε σχεδόν χαμένες μνήμες από ωραίες στιγμές μουσικότητας και κανονικότητας.
Ευχή να τελειώσει κάποια στιγμή όλη αυτή η παράνοια, ώστε να μπορούμε όλοι πλέον να απολαμβάνουμε όμορφες μουσικές και συναισθήματα που μόνο οι ζωντανές συναυλίες μπορούν να μας χαρίσουν.
Skags setlist:
Turn It On
The Guillotine
Lift Me Up (Moby Cover)
Weekend
Put the Hands Down
Lovesong (Cure cover )
18 In A Vessel (New song)
Drive Me Home
Consequence of A Dream
Screaming in My Bed
Man Sitting Right Next Door
Maniac (Flashdance cover )
Life
Zak
Φωτογραφίες: Πέτρος Πεταλάς
1097 
