Είναι πιο ενδιαφέρον καμιά φορά όταν ξεκινάς να πας κάπου χωρίς να ξέρεις τι να περιμένεις. Αφού αναχώρησα με προορισμό το Nomads, δεν είχα την παραμικρή ιδέα για τι χώρο μιλάμε και έχω επισκεφτεί σχεδόν όλους τους διαθέσιμους χώρους για live στην πρωτεύουσα.
Η υποψία μου πως μάλλον θα πρέπει να κατέβω σε υπόγειο απεδείχθη ακριβής και αφού διέσχισα τραπέζια με μπέργκερς και τηγανιτές πατάτες κατέβηκα τα σκαλοπάτια, άνοιξα μια-δυο πόρτες και αντίκρισα ένα δωμάτιο γεμάτο κεφάλια και στην άκρη του μια χαμηλή σκηνή όπου οι Mr. Booze είχαν μόλις ξεκινήσει.
Οι Καλαματιανοί αποτίοντας φόρο τιμής στους “πατέρες” όλων Black Sabbath, αλλά και στη χλωρίδα της πόλης τους, μας έστρωσαν τα μούτρα με μεταλλικό doom που θα χαιρόντουσαν να ακούν οι Trouble/St. Vitus. Ξεκινώντας από τα βάθη (όχι μεγάλα βάθη) του Nomads και διαπιστώνοντας πως μέσα μέσα δεν ακούγονται καλά τα πράγματα και δυστυχώς δεν μπορείς να έχει οπτική επαφή με τους ασκούμενους στη σκηνή, βάδισα προς τα μπροστά και σχεδόν πήρα αγκαλιά το PA.
Εκεί ο ήχος ήταν απολαυστικός και το να βλέπεις τους μουσικούς βοηθάει ακόμη περισσότερο την “ακοή” και απόλαυσα τους Mr. Booze πολύ περισσότερο από όσο θα περίμενα, μιας που ζωντανά είναι απείρως καλύτερη από όσα είχα ακούσει στουντιακά.
Ο χρόνος πέρασε νερό, με τη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή τους να είναι εξαιρετική, δείχνοντας το πόσο απολαμβάνει αυτό που κάνει, παρόλο που ήταν χωροταξικά περιορισμένος από το μέγεθος του πάλκου.
Τρία χρόνια αναμονής της μπάντας ήταν αρκετά και η έλλειψη επαφής με το κοινό είχε δημιουργήσει εμφανώς έξτρα ενέργεια που ήταν αποθηκευμένη και έτοιμη να μοιραστεί.
Ώρες δεν θυμάμαι και νομίζω δεν έχει σημασία, αλλά οι Seer of The Void δεν άργησαν να βγουν στο σανίδι. Αν και τρέχουν ένα καλό σερί live, φάνηκε πως οι φίλοι της μουσικής δεν δίστασαν να τους στηρίξουν και πάλι με την παρουσία τους, στο ντεμπούτο της διοργανώτριας Ten out of Ten Productions.
Και μια που λέμε για την 10/10, να πούμε πως η κίνηση να δοθούν hard copy εισιτήρια στους παρευρισκόμενους παρόλο που η βραδιά ήταν free entry, ήταν μια πολύ όμορφη κίνηση.
Το τρίο doom των Seer of The Void με αιχμή του δόρατος το πανέμορφο rickenbacker μπάσο και με setlist βασισμένη στο πρόσφατο “Mantra Monolith” (review) δεν έχασε χρόνο και αμέσως μπήκε με φόρα, παίζοντας μια πιο “μαστούρικη” Sabbath-ιά ίσως όπως την ευαγγελίστηκε ο κύριος Matt Pike. Η φωνή του Γρηγόρη ακούγεται σαν σκουλήκια να του τρώνε αργά-αργά τις χορδές, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη χροιά και κάνει τη μουσική των Seer of the Void αυτομάτως να έχει δική της ταυτότητα.
Καλοδεμένο σχήμα, προβαρισμένο εμφανώς μέχρι θανάτου και σε τεράστια μάλιστα φόρμα, έκανε πολλά κινητά να εμφανιστούν για να βιντεοσκοπήσουν και ακόμη περισσότερα κεφάλια να κουνηθούν.
Στα συν ο φοβερός εξαερισμός του χώρου, αλλά και το πολύ παρεΐστικο κλίμα, αφού κυριολεκτικά οι μπάντες παίζουν ένα βήμα μακριά από το κοινό.
Όσοι μείναμε λίγο παραπάνω, λάβαμε ως δώρο και μια αναμνηστική αφίσα και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τον Μάιο με τους Bastard Sword/ Breeding the Shadows.
Αυτά είναι καλό να γίνονται.
Φωτογραφίες: Έφη Γαλιατσά
882 
