Είδος: Electronic / Industrial Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 17 Μαΐου 2024
Τον Peter Tägtgren υποθέτω τον γνωρίζει η συντριπτική πλειοψηφία των παροικούντων της metal Ιερουσαλήμ. Μιλάμε για μια σημαντικότατη προσωπικότητα, ηγέτη τον “εξωγήινων” death metallers Hypocrisy και παραγωγό που από τα χέρια του πέρασαν σχεδόν όλοι οι πιονιέροι του σκανδιναβικού black metal που απετέλεσαν τις μόνιμες σταθερές του ιδιώματος. Εκτός από τους Hypocrisy και τις άπειρες συμμετοχές του σε άλλα σχήματα, από το 1997 ο Tägtgren φόρμαρε τους Pain οι οποίοι κινούνταν σε έναν μοντέρνο χώρο για τα δεδομένα της εποχής, πιο industrial ή αν θέλεις πιο προσεγγιστικά στο mainstream κυκλοφορώντας album με το τελευταίο να είναι το φρεσκότατο “I Am”.
Το πρώτο αδιάσειστο credit αναμενόμενα πάει στην τεχνολογική πτυχή του “I Am”. Ο Peter σαν γκουρού της κονσόλας έχει πετύχει ίσως την τέλεια μίξη για το υλικό που δημιούργησε. Ακροβατώντας συνθετικά μεταξύ της pop, του metal των Rammstein και την μελαγχολία των Paradise Lost των “Host” και “One Second” πραγματώνει με μαεστρία τις δομές, τις ηλεκτρονικές λούπες και τη χρήση των synths χωρίς να αποκόπτει την μεταλλική χροιά του ακούσματος. Κιθάρες υπάρχουν φυσικά οι οποίες ναι μεν είναι βαρύτατες αλλά η μίξη τις οδηγεί σε έναν πιο διακριτικό ρόλο, καθιστώντας οικεία τα κομμάτια και σε αυτιά που δεν είναι συνηθισμένα ή έστω δεν ελκύονται και τόσο από τις παραμορφώσεις. Στα φωνητικά του επίσης είναι εξαιρετικός, “καθημερινή”, “γήινη” φωνή που δεν ακούγεται ποτέ κλυκανάλατη ή κλαψιάρικη. Ιδανικός performer, έμπειρος, δυναμικός και σαφής.
Στα 11 κομμάτια του δίσκου ο ακροατής θα βρει πολλά ενδιαφέροντα σημεία, αναλόγως της ιδιοσυγκρασίας του. Τα “I Just Dropped By (To Say Goodbye)”, “Push the Pusher” και “The New Norm” τείνουν προς τους Γερμανούς star (τους οποίους θα απολαύσει live το ελληνικό κοινό σύντομα) ενώ τα εξαιρετικά “Don’t Wake the Dead”, “Not for Sale”, το ομότιτλο track “I Am” και το “My Angel” ασπάζονται την τεχνοτροπία των παιδιών από το Yorkshire (με τα δυο πρώτα να ανήκουν στην dance floor μεριά και τα δυο επόμενα να είναι πιο αργά και ογκώδη), ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την πεποίθηση για την τρομερή επιδραστικότητα που είχαν στις τάξεις των δημιουργών. Από εκεί και πέρα αυτοτελείς οντότητες αποτελούν τα “Go with the Flow” (με άρωμα από straight goth των Sisters Of Mercy), “Revolution” (μπορείς να φανταστείς τους Slipknot να industrialίζουν;) και το επιλογικό “Fair Game” που θα μπορούσε να ανήκει συνθετικά σε δουλειές του Ozzy.
O Peter Tägtgren και η παρέα των Pain κυκλοφόρησαν έναν πολύ καλό δίσκο, τουλάχιστον γι’ αυτούς που αρέσκονται σε πιο mainstream ακούσματα αν και δεν νομίζω να ξενίσει τόσο πολύ πια και τους πιο “βαμμένους” metallers. Ιδανική μουσική για σαββατοβραδυνή διασκέδαση, με πολλά νοσταλγικά dance floor vibes. Και σίγουρα η non-death metal πλευρά του καλλιτέχνη είναι άκρως ενδιαφέρουσα όσο και η θηριώδης. Ανάλογα της οπτικής γωνίας που δέχεται τα πράγματα ο ακροατής. Ο γράφων πάντως, ως φίλος και των δυο τάσεων, προτείνει το “I Am” ανεπιφύλακτα μιας και είναι ήδη υποψήφιο για τις λίστες στο τέλος της χρονιάς.
Facebook: https://www.facebook.com/OfficialPain
365 
