New Model Army.
Έτσι ονομάστηκε ο στρατός των Roundheads (γνωστοί και ως Parliamentarians, Κοινοβουλευτικοί δηλαδή) κατά τον Αγγλικό εμφύλιο (1642 – 1651), όπου ήρθε αντιμέτωπος με τους Royalists (Βασιλόφρωνες, υποστηρικτές τους Βασιλιά Καρόλου Α’, δεν πήγε πολύ καλά γι’ αυτόν, το έφαγε το κεφάλι του)
Πολλά χρόνια μετά, το 1980 συγκεκριμένα, κάπου στο εξωτικό (γιατί γελάτε κύριοι;) Bradford, o Justin Sullivan θα δώσει το όνομα αυτό στο συγκρότημα του, και θα ξεκινήσουν να γράφουν την ιστορία τους.
Μια πολύ όμορφη ιστορία, που μετράει πλέον 40 χρόνια μουσικής, 15 δίσκους και πολλά line up changes με τον Sullivan να παραμένει η μοναδική σταθερά. Επιρροές από πολλά και διάφορα είδη μουσική, με punk και folk ίσως τα πιο έκδηλα, στιχουργικά θέματα με έντονη πολιτικοκοινωνική θεματολογία αλλά και πιο προσωπική/υπαρξιακή αναζήτηση, και μια πολύ ισχυρή σύνδεση με το πιστό κοινό του συγκροτήματος, που αυτοαποκαλείται “Family”.
Αυτή την πλούσια ιστορία θα γιορτάσουμε παρέα με την εμβληματική αυτή μπάντα την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου στο Fuzz με ένα set που υπόσχεται να κάνει ένα πέρασμα από κάθε χαραμάδα της. Γι’ αυτό κι εμείς θα προετοιμαστούμε για την βραδιά που έρχεται με 15 κομμάτια (+1 μπονουσάκι) που είτε θα σου εξηγήσουν τι ακριβώς είναι αυτή η μπάντα και γιατί δεν πρέπει να την χάσεις (αν δεν τους έχεις ξαναδεί/ακούσει), ή απλώς θα σου υπενθυμίσουν γιατί την αγαπάς.
1.”Vengeance” (Vengeance, 1984)
“Top-dog fascist gets the boys in the corner
Plants poison where there was just confusion
Walks away scot-free and laughing
Rides on the tide as the cancer grows”
Δύσκολη η επιλογή μόνο ενός κομματιού, ειδικά από το πρώτο τους άλμπουμ, που τυχαίνει να είναι και το αγαπημένο μου (ουουου, πρωτοδισκάκιας), αλλά νομίζω το ομότιτλο είναι αρκετά περιγραφικό του τι είναι οι New Model Army. Θα μπορούσε εύκολα να μπει και το “Christian Militia” βέβαια, καθώς αφού έπαιξαν το συγκεκριμένο και το “Small Town England” στην βρετανική εκπομπή The Tube, εκθρόνισαν τους Smiths από την πρώτη θέση των UK Indie Charts. Βασικά θα μπορούσε να μπει οποιοδήποτε, γιατί είναι δισκάρα, προχωράμε.
2.Better Than Them (No Rest for the Wicked, 1985)
“With our hunger and our hatred, we all walk this town
With our fear and our weakness – just holding on
With our doubt and our emptiness and this cold, cold frown
We’ve got to be so important, we’ll put the whole damn world down
Divided we were born, divided we live
Divided we fall, divided we die
Still we tell ourselves over and over again
We’re better than them”
Εύκολα θα έβαζα όλους τους στίχους. Ανατριχιαστικό κομμάτι, με στίχους-ποίηση. Από τον πρώτο δίσκο των ΝΜΑ με μεγάλη εταιρία, συγκεκριμένα την ΕΜΙ.
3.“The Hunt” (The Ghost of Cain, 1985)
“There are eyes that see but say nothing at all
There are ears that hear but they don’t recall
In this city of ours”
Ίσως η προφανής επιλογή να ήταν το “51st State”, αλλά θα πάμε στο εισαγωγικό τραγούδι του δίσκου που καθιέρωσε τους ΝΜΑ ως ένα από τα κορυφαία ονόματα της εναλλακτικής ροκ σκηνής των ‘80s, και πρώτου δίσκου χωρίς τον μπασίστα Stuart Morrow. Εδώ ο Sullivan καταπιάνεται και πάλι με την δικαιοσύνη, ή καλύτερα την απουσία αυτής.
4.“White Coats” (Thunder and Consolation, 1989)
“Well we know what makes the flowers grow – but we don’t know why
And we all have the knowledge of DNA – but we still die
We perch so thin and fragile here upon the land
And the earth that moves beneath us, we don’t understand”
Άλλο πολύ αγαπημένο κομμάτι, υπέροχο να το ακούς σε μπαρ, κυρίως αφού έχουν καταναλωθεί τα απαραίτητα ηδύποτα. Φοβερή ένταση, γεμάτη όμως ευαισθησία (trademark των NMA). To συγκεκριμένο άλμπουμ αποτελεί την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία των Βρετανών, φτάνοντας στο νούμερο 20 των Βρετανικών Charts.
5.“Purity” (Purity, 1990)
“Now immaculate conception in sterilised laboratories
How the vanity goes on
Or in the message of the preacher with his morals and obsessions
The wars that we wage upon ourselves”
ΝΜΑ + βιολί= Πανκ Waterboys. Ύλη πρώτης γυμνασίου. Τελευταίος δίσκος τους στην ΕΜΙ.
6.“Here Comes the War” (The Love of Hopeless Causes, 1993)
“Here comes the war. Did you think we were born in peaceful times?”
Στον έκτο τους δίσκο οι ΝΜΑ βάζουν λίγο πίσω τα βιολιά και τα φολκ, και πάνε για έναν πιο ωμό ήχο, πράγμα που φαίνεται ξεκάθαρα κι απ’ το πρώτο –κι εξαιρετικό- τραγούδι του.
7.“Long Goodbye” (Strange Brotherhood, 1999)
“You act as drowning, letting go the fingers one by one.
Come on, there’s life beyond the tomb that we have built ourselves;
no more with the long goodbye , I can’t stand another tear;
I won’t wait for the bell to toll – straight on for the days ahead”
Σημαντικός δίσκος για δύο λόγους. Είναι ο πρώτος δίσκος στην δική τους εταιρία, Attack Attack. Είναι όμως ο τελευταίος με τον ντράμερ του συγκροτήματος, Robert Heaton, του οποίου το κενό θα φανεί στην πορεία, καθώς μοιραζόταν μεγάλο μέρος των συγγραφικών και συνθετικών ευθυνών με τον Sullivan.
8.“Orange Trees Road” (Eight, 2000)
“Once we were lost but we can be found
On the Orange Tree trail, on the roads heading south
Standing in the sun, in the fields of grain
Will you still love me when everything is changed?”
Η νέα χιλιετία βρίσκει τους ΝΜΕ με μια δυνατή κυκλοφορία, την όγδοή τους όπως λέει και ο τίτλος (καλό κόλπο όταν δεν σου έρχεται κάτι πιασάρικο), με μαυροσκότεινη folk ατμόσφαιρα και μπόλικες φυσαρμόνικες.
9.Fireworks Night (Carnival, 2005)
“And so by now you’ll be further on than I ever went. Is it still painless?”
Άλλο ένα πολύ συγκινητικό τραγούδι στην φαρέτρα των ΝΜΑ. Ένα γράμμα, μια εξομολόγηση, μια κατάθεση ψυχής του Sullivan προς τον Heaton που πέθανε το 2004 από όγκο στον εγκέφαλο. Αξίζει κανείς να διαβάσει όλους τους στίχους ακούγοντάς το.
10.“Into the Wind” (High, 2007)
“Last night I dreamed that we built a fire in a wild garden
We took all the holy books and we burned them
All those pages to ashes, every last one of them
Face into the wind, boys, face into the wind”
Ένα άλμπουμ στο οποίο ο Sullivan έδωσε παραπάνω ελευθερίες στους συμπαίκτες του, με αποτέλεσμα μια επιστροφή στις κιθάρες, μετά το λίγο πιο πειραματικό και φιλόδοξο Carnival.
11.La Push (Today Was a Good Day, 2009)
“We live in a bowl made of sky and stars
Perched on the edge of the world”
Ένα άλμπουμ που γράφτηκε κατά την διάρκεια της πτώσης της Wall Street το 2008 και των συνεπειών της στον κόσμο. Για άλλη μια φορά, η κριτική ματιά και πένα του Sullivan πήρε φωτιά.
12.“March in September” (Between Dog and Wolf, 2013)
“Ain’t it always the ones that want to be saved that do all of the saving?”
Επιστροφή στα βρετανικά charts για τους NMA 20 χρόνια μετά το The Love of Hopeless Causes, με ένα πολύ ενδιαφέρον και επίσης φιλόδοξο μουσικά άλμπουμ, βάζοντας νέα στοιχεία στις συνθέσεις τους, πιο “artsy” κατά κάποιον τρόπο. Eπίσης, πρώτο άλμπουμ χωρίς τον Nelson στο μπάσο που αποχωρεί μετά από 22 χρόνια στο βρετανικό συγκρότημα.
13.“Angry Planet” (Between Wine and Blood, 2014)
“They say that we’re all kings and queens in the new world, except for those who aren’t They say we can follow our dreams to the very top of the tree, except for those who can’t They say the meek shall inherit the earth, except that they shan’t”
Ένας δίσκος ουσιαστικά προέκταση του προηγούμενου, έδωσε όμως έξι πολύ ωραία κομμάτια, μαζί με τις live εκτελέσεις, και επιβεβαίωσε το καλό momentum της μπάντας…
14.“Die Trying” (Winter, 2016)
“Winter storms and the snow flying, Razor wire and the gulls crying, Cross the water or die trying”
…που συνεχίζεται με το Winter. O κόσμος που πάει απ’ το κακό στο χειρότερο δίνει για άλλη μια φορά έμπνευση στον Sullivan, πάλι καλά που δεν πάει τίποτα καλά (συγχαρητήρια στους αισιόδοξους, που λέει και μια γλυκιά ασπρόμαυρη χάρτινη μορφή, όποιος δεν έχει διαβάσει Μαφάλντα να το κάνει άμεσα).
15.Never Arriving (From Here, 2019)
“And now I‘ve seen the very worst that you could be
And you’d have to witness the same of me
Somehow it should be easy to forgive everything that happened
Back on the roads stretch like the lines in the palm of my hand
Wearing deeper and dividing
And for cowards like me, the safest place that we know is here between departing and arriving – but never arriving”
Για το 15ο και τελευταίο-μέχρι στιγμής- άλμπουμ τους, οι ΝΜΑ θα αυτοκαραντινιαστούν (oh, the irony) σε ένα νησάκι στην Νορβηγία, το Giske. Το αποτέλεσμα; New Model Army through and through.
Aυτή ήταν μόνο μια γεύση από την διαδρομή τούτης της τόσο σημαντικής μπάντας που δεν σταματά να είναι ανήσυχη, να έχει όρεξη να δείξει, να θίξει, να χαρίσει μουσική και στιγμές. Γι’ αυτό και τους αγαπάμε και θα είμαστε ακόμα μια φορά εκεί, στο Fuzz Club, Παρασκευή 4 του Νοέμβρη, να την ξαναζήσουμε μαζί τους.
Aξίζει να έρθεις κι εσύ; Don’t ask any more stupid questions, you already know the answers to…
751 
