Τρως τα Corn Flakes σου το πρωί ακούγοντας Celtic Frost έτσι για να ανοίξει το μάτι; Βγαίνεις για ρομαντικό ραντεβού και γυρνώντας με τη κοπελιά στο σπίτι φτιάχνεις ατμόσφαιρα βάζοντας Venom; Πιστεύεις πως μετά το ‘88 ό,τι κυκλοφόρησε δεν είναι metal αλλά κάτι άλλο;
Αν συμβαίνουν όλα αυτά τότε πρέπει να ακούσεις το debut δίσκο των Ιταλών, ξεχασμένων από το χρόνο, Barbarian.
Ακατέργαστος και αρχέγονος ήχος που απεχθάνεται οτιδήποτε στυλιζαρισμένο. Οι κιθάρες σαφώς επηρεασμένες από πρώιμους Maiden και Mercyful Fate αποτελούν ότι πιο “μελωδικό” θα συναντήσει κάποιος στο Faith Extinguisher, και αυτό στα solo κυριώς γιατί τα riff αναδύουν την αγαπημένη σε όλους μας σαπίλα.
Η φωνή βγαίνει μέσα από έναν φρεσκοσκεπασμένο τάφο γεμάτο υγρασία φέρνοντας κατά νου τους γερμανούς Desaster. Καλά για το είδος χωρίς να υπάρχουν και οι παράλογες απαιτήσεις (δεν νομίζω στο συγκεκριμένο είδος το χρώμα και το εύρος φωνής να καθορίζουν και πολλά πράγματα).
Ταγμένοι στο σκοπό τους οι 3 Ιταλοί προσφέρουν 7 κομμάτια που ναι μεν ασελγούν πάνω στο Morbid Tales και σε όλα τα album της κατηγορίας αλλά το κάνουν εν έτει 2014. Τριάντα χρόνια μέτα βγάζουν τις ίδιες γούστες και συναισθήματα.
Είναι επίσης ένας δίσκος με αναλογική παραγωγή και έναν τελείως ανεπεξέργαστο ήχο ο οποίος σίγουρα θα εκτιμηθεί δεόντος.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Αυτοί που γουστάρετε τη φάση θα ανάψετε καπνογόνα. Οι υπόλοιποι δεν νομίζω να βρείτε κάτι που θα σας κερδίσει αλλά πάρα ταύτα ακούστε το άμα σας δοθεί η ευκαιρία γιατί αυτά πιστεύουν τα παλικάρια και αυτά μας προσφέρουν και το κάνουν με πάθος και τιμιότητα.
472 
