Οι πρωινές καύλες, είθισται στον τόπο μας να θεωρούνται υγεία. Πόσο μάλλον όταν σου χαμογελά και η πιτσιρίκα, που είχες το θράσος να της τον “ακουμπήσεις” και να την ξυπνήσεις. Έτσι και πατήσεις δε το play και παίξει το “Massive Destruction”, από το ντεμπούτο full length “Pantophobia” αυτών εδώ των τσογλανιών, των Fadom, ίσα που θα σ’ ερωτευθεί παράφορα, λόγω επιδόσεων…
Καταλαβαίνεις… ερεθιστικά old schooll “γκαρα-γκα-γκα” στις κιθάρες του Σταμάτη που βρωμάνε Overkill, Testament, Sacred Reich αλλά και Anthrax, Nuclear Assault, τεχνικούς ρυθμούς στα drums από τον Μήτσο που γεμίζει με τα ρολαρίσματα κάθε γύρισμα των τραγουδιών και στο μπάσο από τον Κώστα που συνοδεύει με ακρίβεια, με χαρακτήρα και προσωπικότητα παιγμένα σε ένα αρκετά προοδευτικό ύφος που μου έφεραν στο μυαλό τους Coroner και τους cult Hexenhaus, φωνητικά από τον Θοδωρή που σε πολλά σημεία μου θύμισαν τον Dave Mustaine και αρκετά καλά κομμάτια σε γενικές γραμμές.
Με την πρώτη αυτιά ξεχωρίζουν το ομότιτλο “Pantophobia”, τα δυναμιτάκια που ακούνε στο όνομα “Massive Destruction” (φοβερό solo φίλε…) και “Insidious Nurturing”, το “Thrash Bandicoot” που προέρχεται από το παρθενικό ομώνυμο EP της μπάντας του 2010 και το εύγλωττο “Thrasolution”,
Ταιριαστά βρώμικος είναι ο ήχος, όχι τόσο πριμαριστός, κάτι που βοηθάει στην ευκρίνεια του ακούσματος και στο να ακούγονται οι λεπτομέρειες του φουριόζικου, σε σημεία, thrash ύφους τους.
Το “Pantophobia” είναι ένα αρκετά ελπιδοφόρο ντεμπούτο, σαφέστατου αμερικάνικου thrash και παρά τις εντυπωσιακά πολλές (και αξιολογότατες) κυκλοφορίες σ’ αυτό το συγκεκριμένο είδος που ανθεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, αξίζει τις αυτιές του, είναι ενδιαφέρον, παράγει κέφι και επιτρέπει στην μπάντα να φιλοδοξεί.
Νταξ, μανάρι μου; Το φχαριστήθηκες, ε; Άντε, σήκω φτιάξε ένα καφέ στο αγόρι σου τώρα…
817 
