Βασικά πάντα είχα μια ιδιαίτερη αγάπη σε χώρες όπως η Τσεχία, η Ρουμανία, η Πολωνία και γενικά δηλαδή σε χώρες που πλην της Νορβηγίας βγάζουν black metal και μάλιστα old school black metal.
Και για να πω την αλήθεια μου την μαύρη φέτος εκτός από 3-4 πραγματάκια αγνού, καθαρού, old school black metal δεν έχουν πέσει στα χέρια μου άλλα. Και εκεί που έλεγα πως μάλλον η χρονιά είναι για πιο εμπορικά πράγματα, ήρθε η κυκλοφορία των Τσέχων Inferno και μου έκανε την προσωπικότητα άνω κάτω. Ταραχή μιλάμε μόνο και μόνο που είδα στο mail μου old school black. Πανικός…
Ενεργοί από το 1996 με ουκ ολίγες κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους που αν κάτσω να τις απαριθμήσω μία μία ξεχωριστά θα πρέπει να γράφω κάνα δύο ημέρες οπότε όσοι γουστάρουν το είδος ας ανατρέχουν να βρουν πραγματάκια και όσοι θέλουν να ψαχτούν ας ξεκινήσουν από εδώ και τα υπόλοιπα θα έρθουν. Για να πω την 2η αλήθεια μου μετά τον προηγούμενο δίσκο τους περίμενα πως και πως τον επόμενο μιας και όχι απλά με άφησε να κοπανιέμαι στα άδυτα της κολάσεως αλλά με πήγε ταξίδι σε άλλες εποχές και άλλες διαστάσεις.
Στο “Omniabsence Filled By His Greatness” οι Τσέχοι έχουν ότι χρειάζεται για να σε βάλει για τα καλά σε εποχές όπου το black metal ήταν όχι απλά απαγορευμένο είδος αλλά και δύσκολο να το βρεις! Η παραγωγή έχει αυτό το κάτι που σε κάνει να κολλάς. Είναι λες και έχει βγει από τα πιο άβατα μπουντρούμια της κολάσεως. Επιθετική, τραχιά, με αβυσσαλέο μίσος και γενικά όπως έχουμε οι περισσότεροι από εμάς μυηθεί στο είδος αυτό. Το εικαστικό κομμάτι της κυκλοφορίας δεν με άφησε ικανοποιημένο όμως. Αν και πρόκειται για πολύ καλή δουλειά δεν θυμίζει σε τίποτα old school black metal εξώφυλλο αλλά το παραβλέπω μιας και το να ακούς νέο από Inferno υπερκαλύπτει όλα τα υπόλοιπα!
Στα του δίσκου λοιπόν γρήγορα γρήγορα μιας και κάλυψα τις δύο προηγούμενες κατηγορίες. 6 κομμάτια και περίπου 53 λεπτά από ακατάπαυστο head banging, με φωνητικά από τον ίδιο τον διάβολο, τύμπανα από όλους τους δαίμονες της κολάσεως, κιθάρες από τους καβαλάρηδες της αποκάλυψης και την αγία ομοούσια τριάδα απλά να μην μπορεί να κερδίσει καμία μάχη ενάντια στις επιθέσεις των Τσέχων. Μιλάμε για έναν δίσκο ο οποίος με το που θα πατήσεις το play απλά θα στοιχειώσει όλο το είναι σου. Ένας δίσκος που θα δυσκολευτείς να βγάλεις από το cd player ή το pc σου μιας και συνεχώς θα πατάς το repeat για να ξεκινήσει από την αρχή…
Για να πω την μαύρη μου αλήθεια (νούμερο 3) όση και να ήταν η διάρκεια του δίσκου δε θα μου έφτανε σε καμία περίπτωση μιας και οι Inferno είναι από τις αγαπημένες μου στο είδος μπάντες. Οπότε σε κάποια σημεία ίσως να μην είμαι και 100% αντικειμενικός στις κρίσεις μου αν και προσπαθώ πάντα να κρίνω σαν συντάκτης και όχι σαν οπαδός. Σίγουρα για εμένα είναι ο old school black metal δίσκος της χρονιάς και σίγουρα μέσα στην κλασική πλέον 50αδα μου με δίσκους της χρονιάς. Από ότι καταλάβατε όχι μόνο προτείνω τον δίσκο αλλά σας λέω να τρέξετε από εχθές να τον αποκτήσετε. Οι οπαδοί του είδους σίγουρα θα χτυπιούνται για κάνα δύο αιώνες μέχρι να έρθει η Δευτέρα παρουσία και να πάρουν τις θέσεις μάχης τους μαζί με τις λεγεώνες του Εωσφόρου. Οι υπόλοιποι απλά μπορείτε να ακούσετε Πάολα και Παντελίδη και να περιμένετε κάτι πιο soft να κυκλοφορήσει που θα σας κινήσει το ενδιαφέρον… Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν εγώ αφήνω τον δίσκο να στοιχειώσει όχι μόνο εμένα αλλά και όλο το οικοδομικό τετράγωνο. All Hailz and keep the War against Christianity alive…
420 
