Μπορεί οι δυο μπάντες (Magnolia, My Brother The Wind) του Σουηδού μπασίστα, συνθέτη, τραγουδιστή Ronny Eriksson να μην είναι ιδιαίτερα γνωστές στην χώρα μας, αυτό όμως δεν μειώνει στο ελάχιστο την αξία της συνάντησης και των όσων λέχθηκαν στην καλοκαιρινή μας συνάντηση με τον Ronny εντός έδρας (κάπου στην Αυλίδα Ευβοίας) κατά την περίοδο του θέρους που μόλις αφήσαμε πίσω. Παρά το ότι κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας πίναμε παγωμένες μπύρες μέσα στο κατακαλόκαιρο, δημοσιεύουμε τη συνέντευξη με τις πρώτες μονοψήφιες θερμοκρασίες να κάνουν ήδη αισθητή την εμφάνισή τους και με το νέο album των Magnolia “Tank Sjalv” να έχει μόλις κυκλοφορήσει…
Γεια σου Ronny, καλώς ήρθες στην Ελλάδα, πως τα περνάς ως τώρα;
Γεια, σε ευχαριστώ! Είναι πολύ όμορφα, ο καιρός, ο ήλιος, όμορφοι άνθρωποι, τι άλλο μπορεί να χρειαστείς…
Ronny είσαι συνθέτης, μπασίστας, τραγουδιστής, πως ξεκίνησε όλη αυτή η διαδρομή; Ήταν με τη δημιουργία των Magnolia;
Έπαιζα πολλά χρόνια πριν τους Magnolia, ξεκίνησα να γράφω δικά μου κομμάτια πίσω στο 1994 για το project που ονόμασα Magnolia αλλά έπαιζα και από πριν σε cover μπάντες με κυρίως 60’s και 70’s rock- hard rock ήχο.
Πότε ήρθε η στιγμή που αποφάσισες να φτιάξεις τους Magnolia και πως επέλεξες τους μουσικούς που παίζουν μαζί σου;
Ήρθε πολύ φυσικά όλο αυτό. Για την ακρίβεια ο ντράμερ μας, ο Anders Hendstrom είναι φίλος μου από το 1978 και είχαμε συνεργαστεί ήδη εκείνος παίζοντας ντραμς στα κομμάτια μου κι εγώ μπάσο στα δικά του επειδή κι εκείνος συνθέτει μουσική και είχαμε παίξει σε διάφορα σχήματα μαζί και φυσικά ήθελα εκείνον να παίξει ντραμς. Ο κιθαρίστας μας, ο Mark Tholin είναι κι εκείνος φίλος μου με τον οποίο παίζαμε επίσης σε μπάντες νωρίτερα μαζί και ταιριάζουμε ως άνθρωποι και μουσικοί, στο στυλ και γενικά όλα πηγαίνουν καλά μεταξύ μας.
Μόλις κυκλοφορήσατε τον 4ο σας album ως Magnolia με τίτλο “Tank Sjalv” (πολλά γέλια στις προσπάθειες μου να το προφέρω σωστά) οπότε θα ήθελα να μας δώσεις μερικές πληροφορίες για την κυκλοφορία σας αυτή.
(σ.σ. αφού μου λέει πως προφέρεται σωστά)… σημαίνει “σκέψου μόνος σου”, μην αφήνεις τους άλλους ανθρώπους να σκέφτονται για εσένα. Είχα ξεκινήσει να γράφω το κομμάτι πριν περίπου μισό χρόνο, όταν ξεκινούσαμε την ετοιμασία του νέου album και καταλαβαίνεις γιαυτό όπως για τα υπόλοιπα ότι είναι τραγούδια των Magnolia όταν τα ακούσεις, αλλά με μια φρεσκάδα ελπίζω. Πάντα επιθυμώ να υπάρχει πρόοδος ανάμεσα στις δουλειές μας, να μην βγάζουμε πανομοιότυπα album.
Κατά την προσωπική μου γνώμη σε αυτή σας τη δουλειά ακούγεστε πιο hard rock από ποτέ…
Ίσως και να έχεις δίκιο, ποτέ δεν σχεδιάζω το τελικό αποτέλεσμα, πάντα βγαίνει φυσικά και είναι η μουσική που είχα στο μυαλό μου αυτή την περίοδο και ήθελα να γράψω και να παίζω με την μπάντα αυτή τη στιγμή. Ίσως στο μέλλον τα συναισθήματα μου αλλάξουν και μου βγει κάτι διαφορετικό, έτσι είναι.
Ποια ήταν η στρατηγική που ακολουθήσατε για τις ηχογραφήσεις;
Συνήθως παίζουμε μπάσο, κιθάρα και ντραμς ζωντανά ταυτόχρονα και ηχογραφούμε όχι περισσότερα από ένα – δύο takes τις περισσότερες φορές. Δεν επιθυμώ παραπάνω από αυτά επειδή με τις πολλές επαναλήψεις χάνεται το συναίσθημα. Έπειτα προσθέτω τα φωνητικά, επιπλέον κιθάρες και ότι άλλο όργανο είναι να χρησιμοποιήσουμε στο κάθε κομμάτι. Αυτή την φορά έπαιξα λίγες παραπάνω κιθάρες μιας και ο Mark είχε πολύ περιορισμένο χρόνο μιας και αντιμετώπιζε θέματα με την δουλειά και την οικογένειά του. Επίσης με βοήθησε σε αυτό και ο Love Tholin, ο μηχανικός ήχου του δίσκου ο οποίος παίζει εξαιρετική κιθάρα.
Αυτός ο vintage ήχος που έχετε στα album σας, τόσο με τους Magnolia όσο και με τους My Brother The Wind, έχει να κάνει με την χρήση κάποιων συγκεκριμένων συσκευών, ενισχυτικών, εφέ ή δεν ξέρω τι, που χρησιμοποιείτε;
Χρησιμοποιούμε το ίδιο στούντιο ηχογράφησης και με τις 2 μπάντες στο οποίο όλος ο εξοπλισμός είναι αναλογικός και ο ήχος είναι εκπληκτικός για εμάς από την αρχή, δεν χρειαζόμαστε να δουλέψουμε τόσο στην μίξη αναλώνοντας ώρες και ώρες να φτιάξουμε τον ήχο επειδή ήδη τον έχουμε. Επίσης ο Love Tholin έχει φανταστικό αυτί και επίσης γνωρίζει τι θέλουμε εγώ και ο αδελφός μου και απλά μπαίνουμε και του λέμε “ηχογράφησε μας”, είναι φανταστικό. Μας αρέσει ο ήχος από μπάντες των δεκαετιών του 60 και του 70, αλλά αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να φτιάχνουμε νέα μουσική με τον παλιό ήχο.
Οι στίχοι στα τραγούδια σας είναι στην μητρική σας γλώσσα τα Σουηδικά, κάτι που μπορεί να σας βοηθάει στην πατρίδα σας αλλά σίγουρα δεν είναι και ότι πιο εύκολο και συνηθισμένο για τον υπόλοιπο κόσμο. Υπάρχουν σκέψεις για κάποια τραγούδια με αγγλικό στίχο στο μέλλον ή είναι κάτι που δεν σας απασχολεί;
Πήρα την απόφαση να γράφω και να τραγουδάω Σουηδικά όταν πρώτο άκουσα την Σουηδική μπάντα “November” που έκαναν το ίδιο πίσω στα 70΄s και ήταν τόσο μεγάλη έμπνευση για εμένα που αποφάσισα ότι αυτό θέλω να κάνω κι εγώ. Επίσης τα αγγλικά μου δεν είναι και τόσο καλά οπότε ήταν καλύτερα να το κάνουμε έτσι όπως έγινε. Άλλωστε κάνει και την μουσική να ηχεί διαφορετικά. Αν αποφασίζαμε να τραγουδήσουμε στα αγγλικά θα μοιάζαμε ίσως με αρκετές μπάντες εκεί έξω. Από την άλλη καταλαβαίνω και τον κόσμο που δεν καταλαβαίνει τους στίχους μας είναι κρίμα, αλλά για τους λόγους που προανέφερα θα συνεχίσουμε έτσι.
Πριν συνεχίσουμε με τους My Brother The Wind θα ήθελα να μου πεις κάποια πράγματα για την άλλη μπάντα που συμμετείχες, τους Dromedaren (πάλι πολλά γέλια μέχρι να βρούμε την σωστή προφορά, αυτή τη φορά τα πήγα κάπως καλύτερα). Κυκλοφορήσατε το album “It’s about tea time” ανεξάρτητα πίσω στο 1997…
Ναι ήταν μια progressive μπάντα, στην συνηθίζαμε να παίζουμε διασκευές από μπάντες όπως οι Camel, αλλά στη συνέχεια γράψαμε δικό μας υλικό σε progressive 70’s ήχο και ηχογραφήσαμε το cd που ήδη ανέφερες με μια φτηνή θα έλεγα παραγωγή, αλλά τα καταφέραμε και το κάναμε, ήταν ωραία!
Να ανοίξουμε το κεφάλαιο της ζωής σου που φέρει τον τίτλο “My Brother The Wind”, πότε μπορούμε να περιμένουμε νέα κυκλοφορία, την 3η κατά σειρά;
Ελπίζω να βγει αυτή την χρονιά, μέσα στο χειμώνα αν είμαστε τυχεροί. Είναι ηχογραφημένο και έχει τελειώσει και η μίξη.
Υπάρχει τίτλος;
Όχι δεν υπάρχει ακόμη αλλά η μουσική είναι έτοιμη και εγώ προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, όπως και η υπόλοιπη μπάντα και νομίζω πως θα πάει καλά.
Υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις στο ύφος από τις προηγούμενες δύο κυκλοφορίες σας;
Ναι και η μεγαλύτερη οφείλεται στο ότι έχουμε καινούργιο ντράμερ τον Daniel Fridlund Brandt που είναι φίλος μου και τον κάλεσα όταν αποχώρισε ο αδερφός μου για προσωπικούς του λόγους. Είναι πολύ καλός ντράμερ. Επίσης ηχογραφήσαμε στο ίδιο στούντιο αλλά έχουμε δοκιμάσει κάποια νέα πράγματα που θα ακούσετε. Είναι ο ίδιος ήχος που είχαμε πάντα εμπλουτισμένος με νέες ιδέες. Είναι φυσικά πάλι instrumental album.
Υπάρχει μια μοναδική απλότητα, ζεστασιά και ειλικρίνεια στον τρόπο που ηχογραφείτε με τους MBTW, ηχογραφήσατε το ντεμπούτο σας σε 2 ώρες, χρειαστήκατε 4 ώρες για το 2ο album σας, το κάνετε να φαίνεται τόσο εύκολο την στιγμή που οι περισσότερες μπάντες περνούν εβδομάδες ολόκληρες στα στούντιο ξοδεύοντας πολλά χρήματα και με αμφίβολο αποτέλεσμα αρκετές φορές…
Νομίζω πως οι άνθρωποι στις μέρες μας ανησυχούν υπερβολικά για την παραγωγή και ξοδεύουν πολλές ώρες να την τροποποιούν συνεχώς με αποτέλεσμα πολλές φορές να την κάνουν χειρότερη. Εμείς από την άλλη πλευρά, τόσο με τους MBTW όσο και με τους Magnolia προσπαθούμε να το κάνουμε γρήγορα γιατί γνωρίζουμε ότι το κάνουμε για ώρες θα μας τρελάνει και όσο και αν νομίζεις ότι ξαναπαίζοντας κάτι θα το βελτιώσεις, συνήθως στις πρώτες προσπάθειες έχεις δώσει τον καλύτερο εαυτό σου (σ.σ. μιλάει για ηχογραφήσεις και όχι για πρόβες). Επίσης έχουμε καταπληκτική επικοινωνία ως μπάντα και δεν χρειαζόμαστε πολλές επαναλήψεις. Παίζουμε συνέχεια και ηχογραφούμε και αν κάποιο τραγούδι δεν μας ακούγεται καλά το αφήνουμε απέξω, δεν το ξαναπαίζουμε. Όλη η μαγεία συμβαίνει μέσα στο στούντιο την ώρα που παίζουμε, με αυτοσχεδιασμούς κτλ.
Από τον τρόπο που μου λες ότι ηχογραφείτε πρέπει να είναι πολύ ιδιαίτερη εμπειρία και κάθε ζωντανή σας εμφάνιση. Κι αυτό επειδή το τζαμάρισμα και οι αυτοσχεδιασμοί είναι από τις λέξεις κλειδιά να περιγράψει κάποιος την μουσική των MBTW…
Φυσικά λατρεύουμε να παίζουμε ζωντανά όπου αναμιγνύεται σε όλο αυτό και τα συναισθήματα του κοινού, ο ήχος κλπ. Όταν νιώθεις την ενέργεια του κοινού που ακούει την μουσική σου, αντιλαμβάνεσαι και αν του αρέσει ή όχι. Επίσης μας αρέσει να είμαστε απλοί, φτιάχνουμε τον ήχο μας μόνοι μας στις ζωντανές μας εμφανίσεις.
Γνωρίζω πως μέχρι τώρα εμφανίζεστε μόνο στην χώρα σας αλλά θα ήταν πολύ καλό να μπορούσαμε κάποια στιγμή να σας δούμε και να σας ακούσουμε και εδώ στην Ελλάδα. Βλέπεις εφικτό κάτι τέτοιο;
Αυτό θα ήταν φανταστικό, ειδικά αν καταφέρναμε να παίξουμε έξω σε κάποιο αρχαίο Ελληνικό θέατρο ή κάτι τέτοιο! (σ.σ. γέλια)
Ένα κλαμπάκι στην Αθήνα θα ήταν καλό για αρχή! (σ.σ. γέλια)
Ναι σίγουρα! (σ.σ. πολλά γέλια)
Θα χρησιμοποιήσω τον τίτλο του τελευταίου album των MBTW ως αφορμή για να ρωτήσω, είναι το να παίζεις μουσική ένας τρόπος να ξεπλύνεις την ψυχή σου;
Κατά κάποιο τρόπο έτσι νομίζω, ναι. Όταν γράφω για παράδειγμα τους στίχους για τα τραγούδια των Magnolia, ξέρεις οι περισσότεροι στίχοι δεν είναι από το ημερολόγιο μου, δεν είναι αυτοβιογραφικοί, αλλά γράφω για συναισθήματα που κάθε άνθρωπος θα μπορούσε να έχει. Πέρα από αυτό όμως ένα μέρος των στίχων προέρχεται και από εμένα τον ίδιο, από τα δικά μου συναισθήματα κι έτσι αποτελεί μια ανακούφιση. Αλλά στην πλειονότητά τους οι στίχοι μπορούν είναι τέτοιοι που οι άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν μαζί τους, να σκεφτούν “να εδώ μιλάει για εμένα”.
Πόσες περιοχές μέσα σου πιστεύεις πως έχουν μείνει ανεξερεύνητες ακόμη ως μουσικός; Πόσα συναισθήματα νιώθεις ότι έχεις ακόμη να εξωτερικεύσεις;
Βασικά αυτό είναι κάτι πολύ παράξενο. Κάθε φορά που τελειώνω ένα album, ειδικά με τους Magnolia, σκέφτομαι “οκ, αυτό ήταν το τελευταίο μου album” επειδή έχω εξαντλήσει την έμπνευση μου σε αυτό το album. Αλλά έπειτα από λίγο μου έρχεται στο μυαλό ένα καινούργιο κομμάτι, μετά ένα άλλο κοκ. Στους MBTW η έμπνευση έρχεται και χάνεται αλλά είναι εκεί όποτε την χρειάζομαι, όποτε ξεκινάμε να αυτοσχεδιάζουμε σε ένα κομμάτι είναι εκεί, οπότε δεν αποτελεί πρόβλημα.
Εκτός από τις εμφανείς επιρροές σας από τα prog rock μεγαθήρια των 70’s, υπάρχουν άλλες υποβόσκουσες, πιο προσωπικές;
Σίγουρα όπως ανέφερες μας αρέσουν οι prog rock μπάντες των 70’s και ο ήχος τους, αλλά ακούμε και άλλα πράγματα. Εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ να ακούω Τζαζ και blues, ο Mathias ακούει πολύ country και ο Nicklas ακούει πολύ krautrock. O Daniel ακούει πολύ 60’s pop κι έτσι όλα αυτά ανακατεύονται. Δεν προσπαθούμε να ακουστούμε σαν κάποια από τις μπάντες αλλά να διατηρήσουμε δική μας ταυτότητα.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σου;
Από στιγμή σε στιγμή κυκλοφορεί το νέο album των Magnolia (σ.σ. ήδη κυκλοφόρησε τώρα που διαβάζεται αυτές τις γραμμές μιας και η συνέντευξη έγινε το καλοκαίρι) και έχουμε και κάποιες εμφανίσεις με τους MBTW στην Σουηδία,3 συγκεκριμένα και στην συνέχεια θα κυκλοφορήσουμε και με αυτούς το επόμενο album μέσα στην επόμενη χρονιά.
Γνωρίζεις κάτι από την Ελληνική σκηνή;
Όχι για να είμαι ειλικρινής, εκτός από μια παλιά Ελληνική rock μπάντα τους Socrates οι οποίοι μου αρέσουν πραγματικά, άρα είναι μια σκηνή ολόκληρος νέος κόσμος για εμένα να εξερευνήσω.
Ronny σε ευχαριστώ θερμά γι αυτή τη συζήτηση, υπάρχει κάτι που θα ήθελες να συμπληρώσεις;
Σε ευχαριστώ, είναι πραγματικά ευχάριστο να ενδιαφέρονται οι άνθρωποι για την μουσική σου, θα βάλουμε τα δυνατά μας να συνεχίσουμε έτσι και να παίζουμε για τον κόσμο που απολαμβάνει την μουσική όπως την απολαμβάνω ιδιαίτερα κι εγώ. Ευχαριστώ! (σ.σ. στα ελληνικά)
241 
