Defcon νούμερο 5. Του χρόνου ισοφαρίζει και τις ταινίες Rocky!
Το ίδιο συναρπαστικό και δυνατό, ήρθε και φέτος με τρεις μέρες γεμάτες όμορφη και ενδιαφέρουσα rock/metal μουσική.
Για την πρώτη και τρίτη μέρα, θα γράψουν άλλοι, ενώ εγώ επικεντρώνομαι στη μεσαία (κάτι μου λέει το σύμπαν).
Αρχικά, το ΑΝ θύμιζε περισσότερο οικογενειακό τραπέζι, την ώρα που οι Hedvika έβγαιναν στη σκηνή για να παραθέσουν τις post-metal ανησυχίες τους. Καλύτεροι από την προηγούμενη φορά που τους είδα, με album (“The Evidence of Absence”, ακούστε το ΕΔΩ) στη φαρέτρα και μια υπέροχη μπλούζα, στην οποία δεν μπόρεσα να αντισταθώ.
Τα εφέ που καθορίζουν το ιδίωμα που υπηρετούν έδωσαν μία ιδανική αρχή στη βραδιά, με τη σκληράδα της φωνής του Δημήτρη να χαλάει σε στιγμές το ταξίδι. Στα highlight και η είσοδος της Ειρήνης (Allochiria) στα φωνητικά, τα οποία στην αρχή είχαν χαθεί στις ρυθμίσεις του Δημήτρη, αλλά στη συνέχεια βγήκαν στην επιφάνεια τρομοκρατώντας.
Δεύτεροι κατά σειρά, ανεβαίνουν στο σανίδι οι Λαμιώτες Hostage με thrash/death ήχο να γειτνιάζει αυτόν των The Haunted, ειδικά επί Marco Arno, έχοντας να μας παρουσιάσουν το νέο τους ΕΡ, “Control Through Fear” (σύντομα θα διαβάσετε και την κριτική του).
Δείχνουν τα καλά τους στοιχεία, ξεσηκώνουν τους, δυστυχώς όχι πολλούς, παρευρισκόμενους, με τη διασκευή του “Refuse/Resist” (Sepultura) και αφού εκτελούν συνθέσεις του ΕΡ, αλλά και ολοκαίνουργιες, τελειώνουν με Slayer.
Allochiria. Λατρεύω να βλέπω αυτά τα παιδιά. Λίγο που μου αρέσει η αντίθεση των σκισμένων φωνητικών της Ειρήνης και του μεγέθους της, να μοιάζει σαν θυμωμένο στρουμφάκι, και λίγο το ότι μου θυμίζει τους άψογους Amen Ra.
Όμορφες συνθέσεις, με διάθεση post-metal αλά Neurosis, με τη φωνή να σε ανατριχιάζει και με τις μουσικές εξάρσεις να σε συγκλονίζουν.
Τους Serenity Broken τους είχαμε ακούσει με τη στουντιακή τους δουλειά και περιμέναμε πως και πως να τους δούμε και ζωντανά. Παίζοντας υλικό από το “Commercial Suicide” και όντας ίσως, το μόνο συγκρότημα του είδους στην Ελλάδα (διασταύρωση ήχου Seattle με Godsmack και Korn), μάλλον δεν ταίριαζαν και πολύ στο κλίμα των υπολοίπων. Το ΑΝ που είχε συγκεντρώσει αρκετό κόσμο με το προηγούμενο συγκρότημα, φάνηκε να αδειάζει λίγο και πάλι, πράγμα στενάχωρο.
Παρόλα αυτά, ο καταπληκτικός και κινητικότατος frontman Άρης και η παρέα του δεν πτοήθηκαν και απόλαυσαν την παρουσία τους στο χώρο. Θα περιμένω να τους ξαναδώ σε φάση πιο αρμόζουσα για τον ήχο τους για να το ευχαριστηθώ περισσότερο. ΑΝΔΡΕΑ, small μπλούζες για τους μπασμένους!
Τελευταίοι ήρθαν να μας διασκεδάσουν οι Above Us The Waves. Με πιο metalcore διάθεση, που φέρνει σε In Flames και Soilwork νέας γενιάς, αλλά και group όπως οι August Burns Red και οι Parkway Drive, καλοστημένοι δεμένοι και αεικίνητοι, έδειξαν στην Αθήνα πως και η Καβάλα ξέρει να ροκάρει.
Με νέο album “Anchors Aweigh” (με το πολύ όμορφο εξώφυλλο που απεικονίζονταν και στο εξαιρετικό t-shirt) έκλεισαν το βράδυ με μία μίξη σκληράδα και μελωδικότητας.
Δυστυχώς, η δεύτερη μέρα δεν είχε τον κόσμο που όφειλε να έρθει να στηρίξει, αλλά ας μη γκρινιάξω πάλι.
Μέχρι το DEFCON 6, εις το επανιδείν!
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
550 
