Το ακουστικό intro “Heleinomai” έχει τελειώσει, μη δίνοντας μου μια σαφή εκτίμηση του τί θα ακούσω επιτέλους από αυτούς τους μαύρους τύπους που βλέπω στο βιογραφικό δελτίο.
Είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, τις διαβεβαιώσεις της αγαπητής συναδέλφου (Ελενίτσα μου…) ότι πρόκειται για ένα πολύ καλό δισκάκι που θα με ενδιέφερε σχετικά. Με την ολοκλήρωση του “Fear Of The Doom”, είχα ήδη πειστεί ότι το καλύτερο προσωπικό μου άκουσμα για το 2013, ήταν εδώ.
Αυτά εδώ τα Σουηδάκια, υπό την καθοδήγηση των Niklas Sjoberg και Martin Fairbanks (επίσης εκτελούντες χρέη φωνητικών και κιθάρας αντιστοίχως στους Graviators) και με την πολύ καλή παραγωγή που επετεύχθη στα Berno Studios (The Haunted, Amon Amarth, Spiritual Beggars), αποκαλύπτουν στον ανυποψίαστο κόσμο, ένα μεγαλειώδες album, έναν φοβερά εντυπωσιακό δίσκο, το “From The Dark”, το οποίο είναι ικανό να πάρει τα σκήπτρα του Sabbath-ικού, κάργα μεταλλικού, doom ήχου.
Μην πάει καν το μυαλό σου σε αντιγραφές. Τα riff θα σου φανούν πολύ οικεία, εντελώς φυσιολογικότατα, αφού θα σου έρθουν στο νού, όλες οι μαγικές στιγμές που έζησες ακούγοντας δίσκους των Sabbath, Candlemass, Cathedral και όλων των ορόσημων που σε μεγάλωσαν. Τα τραγούδια του “From The Dark” σημαδεύουν κατ’ ευθείαν στη καρδιά
Θα συλλάβεις τον εαυτό σου σε μηχανικό headbanging σε όλα τα τραγούδια του album. Δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία στις ατμόσφαιρες. Ατόφιο heavy metal, ρυθμικό, με τον drummer Thommy Lindskog, να προσεγγίζει την τεχνοτροπία του Bill Ward, γεμίζοντας με πάθος τις ευφάνταστες κιθαριστικά ιδέες της μπάντας, παράγοντας μουσική, πάνω απ’ όλα για pure fun.
Τρομερές συνθέσεις τα “Black Core” (νιώθω ήδη το ρίγος στη ραχοκοκαλιά του Edling), “Possesed” (ένα μνημείο δύναμης και παράλληλα το ταχύτερο track στο CD) ενώ το “Evolution Blues” σε παρασύρει με τον δυναμισμό του stoner-like riffing και το γαμάτο μέχρι δακρύων refrain του.
Η προσωπική μου αδυναμία και σίγουρα προσωπικό “hit” το μπαλαντοειδές “Thin Ice”, μια μεταμεσονύχτια ελεγεία, με τα φωνητικά του Niklas να στοιχειώνουν τα αυτιά σου με τον δυναμισμό και το πάθος που αποδίδονται. Τρομερό το sing-a-long refrain, εξαιρετικά τα riffs, ένας σύγχρονος ύμνος ίδιας αξιομνημόνευσης με τα έπη που καθόρισαν το ύφος της μουσικής μας.
Σαν άλλο “Children of the Grave”, το “Postmortem” εν μέσω δίκασης εισβάλλει από τα ηχεία, εγγύηση headbanging και πώρωσης με στριφνό, άκρως doom χαρακτήρα και σχεδόν prog (!) ανάπτυξη ως το τέλος του, ενώ το “Drive” αποδεικνύεται το πιό “μοντέρνο” ηχητικά κομμάτι, τσαμπουκαλεμένο με μια punk “αύρα” στην ερμηνεία από τον Niklas και με ένα ψυχεδελικό θέμα από τον μπασίστα Robin Ingemansson που καταλήγει σε έναν επίλογο βγαλμένο από τα σπλάχνα του ντεμπούτου των Black Sabbath.
H τριάδα των “Lucifer Takes The Crown” (και πρώτο single όπως και video του “From The Dark”), “In The Name of Vlad” και “Your Soul Is Mine”, προσφέρει έναν άλλο δυναμισμό στην ροή του δίσκου. Πιο πειραματικά, πιο σκοτεινά αν θες, ξετυλίγουν την άραχνη, σάπια πλευρά του doom, φέρνοντας σου το σκοτάδι, λίγο πιο νωρίς. Riffάρες κι εδώ, pro ’70’s solo στις κιθάρες, ογκώδεις και αργόσυρτοι ρυθμοί με αντιθετικές δυσαρμονίες να ξεπετάγονται από το πουθενά. Το “The Greatest Burden” είναι ένα περίεργο άκουσμα που θυμίζει έως και τις πιο σκληρές στιγμές από μπάντες του σύγχρονου stoner/ sludge όπως Unida, Down, τους Obsessed του Μεγάλου Wino, τους Kyuss και όλες τις συνεπαγωγές αυτών. Ενώ ο επίλογος “Like a Giant Orange Sun” είναι ένα κακόψυχο διαμαντάκι, ένας δαιμονάκος που εν μέσω αμιγούς heavy metal μας δείχνει τα αιχμηρά κέρατά του.
Οι περιγραφές των τραγουδιών φυσικά, δεν λένε τελικώς και πολλά, γιατί πολύ απλά, οι λέξεις που χρησιμοποίησα ωχριούν μπροστά στη μαγεία που θα αντλήσεις ακούγοντας το “From The Dark”. Το album το θεωρώ μνημειώδες, ολοκληρωτικά απαραίτητο σε αυτούς που δηλώνουν και είναι metallers, όπως βέβαια συνίσταται ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να διαθέσει μια ώρα από τη ζωή του ακούγοντας καλή, headbanging μουσική από τους Nymf. Ένας συγκλονιστικός δίσκος που κοιτά στα μάτια με αξιώσεις ολάκερη την Παγκόσμια Σκηνή.
Τα σέβη μου στο καλύτερο album του 2013. Συγχαρητήρια και εύχομαι γρήγορη κατάβαση προς τα μέρη μας γιατί δεν βλέπω την ώρα να λιώσει το κορμί μου απολαμβάνοντάς τους επί σκηνής. Προσκυνώ.
446 
