Το να πάρω δύο μέρες άδεια για να παραστώ στο ίσως μεγαλύτερο metal event του καλοκαιριού δεν απαίτησε πολύ χρόνο σκέψης.
Καταρχάς, τα 400 χιλιόμετρα που με χωρίζουν από την Αθήνα είναι πολύ λίγα για να με αποτρέψουν να δω μία από τις μπάντες που ίσως είναι και η αιτία που ακούσω σήμερα αυτή τη μουσική. Επίσης, το γεγονός ότι όλες τις μπάντες που συμμετείχαν στο Heavy By The Sea τις γουστάρω (ή καλύτερα, καραγουστάρω) αποτέλεσε ένα ακόμη κίνητρο για να μην χάσω αυτό το festival.
Καιρός καλός, ελαφρύ αεράκι, διάθεση καταπληκτική και χωρίς να το καταλάβω βρίσκομαι στην Πλατεία Νερού και προχωράω προς την σκηνή όπου οι Kvelerak έχουν ήδη ξεκινήσει την εμφάνιση τους με το “Spring Fra Livet” από τον καινούργιο τους δίσκο.
Κόσμος πολύς δεν είχε ακόμη συγκεντρωθεί αλλά ήταν αρκετός για να αρχίσουμε σιγά σιγά να μπαίνουμε στο κλίμα. Οι Νορβηγοί από την άλλοι αποδεικνύουν γιατί θεωρούνται μία από τις καλύτερες ανερχόμενες μπάντες στον ακραίο ήχο και γιατί έχουν καταφέρει να κερδίσουν αρκετούς φίλους σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Αυτό που τα μηδένιζε όλα ήταν ο ήχος. Μιλάμε για τραγικό πράγμα. Δεν ακούγονταν σχεδόν τίποτα καθαρά και πέρα από αυτό η μία κολόνα ηχείων “μπούκωνε” με αποτέλεσμα να είναι ακόμη μεγαλύτερη η ηχητική συμφόρηση.
Από την άλλη οι Kvelertak έδειχναν να έχουν περίσσια ενέργεια και προσπαθούσαν τα μέγιστα για να μας κρατήσουν σε εγρήγορση μοιράζοντας το setlist τους με κομμάτια και από τις δύο δουλειές τους. Αποκορύφωμα τις εμφάνισης τους η στιγμή που ο αεικίνητος τραγουδιστής τους, Erlend Hjelvik, βούτηξε στο κοινό και περιπλανιόταν για λίγη ώρα ψηλά στα χέρια του κόσμου.
Kvelertak setlist
Spring fra livet
Mjød
Fossegrim
Nekroskop
Ulvetid
Bruane Brenn
Offernatt
Blodtørst
Kvelertak
Το προαναγγελθέν πρόγραμμα ακολουθούνταν κατά γράμμα και μετά από το απαραίτητο διάλειμμα για τις τεχνικές παρεμβάσεις στην σκηνή ξεκίνησαν την εμφάνιση του οι παν-μέγιστοι Napalm Death. Τέσσερα άτομα που γέμιζαν την σκηνή λες και ήταν δέκα, βομβάρδιζαν τα αυτιά μας από το πρώτο δευτερόλεπτο.
“Multinational Corporation” από τα παλιά και “Everyday Pox” και “The Wolfe I Feed” από τα… τελευταία και τα μυαλά στο blender. Μπάντα μεγατόνων, εμφάνιση μεγατόνων από μία μπάντα που μένει χρόνια σταθερή στις αξίες, τα πιστεύω και το μουσικό ύφος της και δημιουργεί τον πανικό που λίγοι μπορούν.
Μελανό σημείο και πάλι ο ήχος. Και όταν λέμε μελανό εννοούμε και πάλι χάλια ήχος. Μπουκωμένα ηχεία και αν τυχόν πήγαινες πίσω από τον ηχολήπτη δεν άκουγες τίποτα απολύτως. Βελτιώθηκε μόνο στα δύο τελευταία κομμάτια χωρίς και πάλι να αποτελεί κάτι το εξαιρετικό.
Αποκορύφωμα της εμφάνισης των Napalm Death το αντιφασιστικό μήνυμα του “Barney” και η διασκευή στο “Nazi Punks Fuck Off” των Dead Kennedys όπου και ακολούθησε πανδαιμόνιο! Να σημειώσουμε επίσης την εμφάνιση του εκστασιασμένου Anselmo πίσω από τα drums κατά την διάρκεια της εμφάνισης των Napalm Death.
Napalm Death setlist
Multinational Corporation
Everyday Pox
The Wolfe I Feed
Pride Assassin
From Enslavement To Obliteration
Control
Suffer The Children
Greed Killing
Taste the Poison
Leper Colony
Scum
Life
Deceiver
You Suffer
Nazi Punks Fuck Off (Dead Kennedys Cover)
Siege of Power
Εμφανώς περισσότερος κόσμος είχε συγκεντρωθεί και διαφαινόταν πως όσο θα πέρναγε η ώρα θα γινόμασταν όλο και πιο πολλοί. Όλοι ξέρουμε ότι οι Rotting Christ είναι μία μπάντα άκρως επαγγελματική και οι ζωντανές τους εμφανίσεις είναι πάντα υψηλού επιπέδου. Και δεν ήταν η ώρα να αποδειχθεί το αντίθετο.
Άψογο στήσιμο όπως πάντα, τρελή όρεξη και ξεκίνημα από το θρυλικό Passage to Arcturo με το “The Forest Of N Gai” να δονεί την Πλατεία Νερού. Όσο πέρναγε η ώρα το κοινό γινόταν όλο και πιο ένθερμο και σε αυτό βοηθούσε και η εξαιρετική παρουσία των Rotting Christ που φρόντισαν να μην αφήσουν κανένα απογοητευμένο παίζοντας κομμάτια από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο δίσκο.
Κάτι το περίεργο ή αξιοσημείωτο δεν συνέβη και η μόνη παρατήρηση που μπορώ να κάνω είναι ότι ο κόσμος δεν έδειξε να συγκινείται κατά πολύ όταν ακούστηκαν από τα ηχεία τραγούδια μνημεία όπως το “Sign Of Evil Existence” και “Transform All Suffer Into Plagues” από τη πρώτη τους δουλειά. Περίμενα περισσότερο πανικό εκείνες τις στιγμές αλλά κομμάτια όπως τα “Athanati Este” και “In Yumen / Xibalba” αποδείχθηκαν πιο αρεστά στο (νεανικό;) κοινό.
Να σημειώσω επίσης την διασκευή στο Societas Satanas των Thou Art Lord καθώς και τον βελτιωμένο ήχο που παρά την όποια βελτίωση παρέμενε σε μέτρια επίπεδα.
Rotting Christ setlist
The Forest of N’Gai
Athanati Este
Kata ton Demona Eautou
King of a Stellar War
The Sign of Evil Existence
Transform All Suffering Into Plagues
Societas Satanas (Thou Art Lord cover)
In Yumen-Xibalba
Grandis Spiritus Diavolos
Chaos Geneto (The Sign of Prime Creation)
Non Serviam
Noctis Era
Νύχτωσε, κόσμος εμφανώς περισσότερος είχε συγκεντρωθεί και είχε έρθει η ώρα για τη δεύτερη εμφάνιση του Anselmo στην Ελλάδα (η πρώτη ήταν στο Rockwave του 2009).
Ξεκινάμε με Nola και “Eyes Of The South”. Καύλα! Η superband που λέγεται Down δεν χαρίζει κάστανα. Δύσκολα μπορούσαμε να κρατήσουμε το κεφάλι μας όρθιο για να κοιτάξουμε την σκηνή μιας και τα πάντα σε συνέπαιρναν για head banging.
Στις παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια ο Anselmo δεν σταματούσε τις φιλοφρονήσεις στους Slayer (το “Lifer” ήταν αφιερωμένο στον Hanneman) και οι υπόλοιποι γερόλυκοι πάνω στην σκηνή συνέχιζαν να βομβαρδίζουν με επιβλητικά riff και να αποδίδουν άριστα το υλικό των Down.
Το setlist βασίστηκε κυρίως στον πρώτο τους δίσκο (Nola) και αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι δεν έπαιξαν ούτε ένα κομμάτι από την τρίτη τους δουλειά (Over The Under). Κρατάμε επίσης την αστείρευτη ενέργεια που είχε η μπάντα πάνω στην σκηνή και το γεγονός ότι φάνηκαν πραγματικά να το διασκεδάζουν. Το “Bury Me In Smoke” έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο μια επιβλητική εμφάνιση χωρίς να αφήσει κανέναν παραπονεμένο.
Down setlist
Eyes of the South
Witchtripper
There’s Something on My Side
Lifer
Lysergik Funeral Procession
Ghosts Along the Mississippi
Pillars of Eternity
Temptation’s Wings
Underneath Everything
Hail the Leaf
Stone the Crow
Bury Me in Smoke
Κι όμως. Μισή ώρα μετά είχες ξεχάσει ότι τέσσερις μπάντες είχαν ήδη παρελάσει από την σκηνή που εμφανίζονταν τώρα οι Slayer. Είχες ξεχάσει τα πάντα. Ο Araya, King και η παρέα τους αποδείκνυαν ποιοι είναι οι πραγματικοί “βασιλιάδες” τις βραδιάς.
“World Painted Blood”, “Disciple”, και στο “War Ensemble” κάπου άρχισα να χάνομαι μέσα σε ένα κυκλικό mosh – pit. Thrash till death από τους πρωτομάστορες. Και 100 φορές να δεις αυτή την μπάντα, 100 φορές θα εκστασιαστείς.
Να πω ότι τα πάντα ήταν άψογα και ότι οι Slayer έδωσαν ρέστα νομίζω ότι το καταλάβατε ήδη. Όσοι ήταν εκεί ξέρουν καλύτερα και καταλαβαίνουν ότι δύσκολα περιγράφεται ο πανικός που επικράτησε στο “Chemical Warfare”, στο “Raining Blood” και στο “Angel Of Death” που έκλεισε την βραδιά.
Στα αξιοσημείωτα του live των τιτανομέγιστων Slayer προσθέστε την εμφάνιση του Phil Anselmo πάνω στην σκηνή και την διασκευή στο “Fucking Hostile” των Pantera καθώς και την εμφάνιση ενός γιγαντιαίου πανό πίσω από την σκηνή με το όνομα του προσφάτως αποθανόντα Hanneman και την φράση Still Reigning κατά την διάρκεια του Raining Blood.
Μέσα σε μία ώρα οι Slayer απέδειξαν για μία ακόμη φορά γιατί ήταν και γιατί είναι μία από τις καλύτερες μπάντες στο metal. Χωρίς φλυαρίες, χωρίς περιττά πράγματα. Ωμό thrash κατευθείαν στα μούτρα.
Slayer setlist
World Painted Blood
Disciple
War Ensemble
Hate Worldwide
At Dawn They Sleep
Mandatory Suicide
Chemical Warfare
Postmortem
Die by the Sword
Dead Skin Mask
Hallowed Point
Seasons in the Abyss
Fucking Hostile (Pantera cover) (ft. Phil Anselmo)
South of Heaven
Raining Blood
Angel of Death
Και κάπου εκεί η βραδιά έφτασε στο τέλος της. Το 1ο Heaven By The Sea ήταν πλέον παρελθόν αλλά σίγουρα οι συζητήσεις για τις μπάντες που παρέλασαν από αυτό θα κράτησαν κι άλλο.
Κρατάμε: Tην άψογη καταρχάς οργάνωση (σε λειτουργικό τουλάχιστον επίπεδο). Χρόνος αναμονής μηδενικός τόσο στην είσοδο, όσο και στην αγορά κουπονιών/ ποτών. Επίσης το χρονοδιάγραμμα τηρήθηκε με ακρίβεια λεπτού.
Την πολύ καλή εμφάνιση και των πέντε συγκροτημάτων. Όλες οι μπάντες απέδωσαν τα μέγιστα και δεν μπορούμε να καταλογίσουμε τίποτα το αρνητικό σε καμία.
Δυστυχώς όμως, δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε τον επιεικώς απαράδεκτο ήχο, τουλάχιστον μέχρι και την εμφάνιση των Rotting Christ. Οι Kvelertak και οι Napalm Death αδικήθηκαν κατάφορα από αυτό τον ηχητικό εμετό που έβγαινε από τα ηχεία. Όταν έβγαινε δηλαδή, γιατί σε κάποια σημεία δεν ακούγονταν τίποτα. Δεν ξέρω ποιος μπορεί να φταίει γι αυτό (διοργάνωση; ηχολήπτες; Μπάντες;) αλλά μιλάμε για ανεπίτρεπτα πράγματα. Τουλάχιστον μετά βελτιώθηκε κάπως χωρίς όμως να φτάσει τα τέλεια επίπεδα σε κανένα σημείο της βραδιάς (Down και ιδιαίτερα Slayer τα πράγματα ήταν απλά αρκετά καλά).
Ο πονεμένος μου σβέρκος και οι μώλωπες στην πλάτη μου, μου υπενθυμίζουν πόσο καλά πέρασα αυτή τη μέρα, όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι που ήρθαν στην πλατεία νερού την 1η Ιουλίου. Κρίμα, για όσους δεν μπόρεσαν να έρθουν. Χάσατε μάγκες!
photos: Αναστασία Βερτεούρη
470 
