Ψάχνοντας απελπισμένα να βρω κάτι το ενδιαφέρον στο “Architects Demise” των Once I Saw A Ghost κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Έχω σπαταλήσει απίστευτα πολλές ώρες από την ζωή μου ακούγοντας έναν κάτω του μετρίου δίσκο που όσο και να ψάξω δεν θα βρω τίποτα καλό για να σας παρουσιάσω σε αυτή την κριτική.
Εντάξει, όλοι κάνουμε πράγματα γιατί τα γουστάρουμε αλλά δεν δίνουμε τις προσπάθειες μας σε εταιρίες για να τα κυκλοφορήσουν. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχεις κάτι να προσφέρεις. Και οι το “Architects Demise” δεν νομίζω ότι έχει να προσφέρει τίποτα στην μουσική σκηνή.
Το έχουμε βρει τώρα και νομίζουμε ότι με το να το παίζουμε κακοί και έχοντας μια brutal αισθητική θα καταφέρουμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον μερικών. Όχι μάγκες, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Death metal παντρεμένο με μελωδίες, παντρεμένο με metalcore, παντρεμένο με οτιδήποτε σας κατέβει στο κεφάλι, το μόνο που δημιουργεί είναι μια τρύπα στο νερό. Okay, καμία ταυτότητα και καμία συνοχή αλλά τουλάχιστον προσπαθήστε να έχετε μια αξιοπρεπή παραγωγή και ο τυπάς που ουρλιάζει χωρίς λόγο ας προσπαθήσει να τραγουδήσει σωστά ή ας δώσει το μικρόφωνο σε κάποιον άλλον.
Σύμφωνα με το press release το “Architects Demise” συνιστάται σε άτομα που γουστάρουν August Burns Red, The Black Dahlia Murder και συναφή συγκροτήματα. Κατ’εμέ ότι μουσική και να ακούτε, απλά παραβλέψτε αυτή την κυκλοφορία. Επίσης κάπου σημειώνεται και η jazz ως επιρροή για τον δίσκο. Θα το διαβάσει κανένας άνθρωπος που ασχολείται πραγματικά με την jazz και δεν θα μπορούν να τον συνεφέρουν από το σπαστικό γέλιο που θα τον πιάσει. Για γέλια και για κλάματα.
510 
