Η αλήθεια είναι ότι οι Slayer μετά την αποχώρηση του Lombardo βρισκόντουσαν σε μια αρκετά περίεργη φάση της καριέρας τους, κατά την οποία ενσωμάτωσαν αρκετά μοντέρνα στοιχεία στη μουσική τους, προσπαθώντας, μάλλον, να επαναπροσδιορίσουν το ύφος τους. Το αν αυτή η προσπάθεια κρίνεται ως επιτυχημένη ή όχι, είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό.
Με το “Christ Illusion” του 2006 και την επάνοδο του Lombardo στα τύμπανα οι Slayer άφησαν στην άκρη σε αρκετά μεγάλο βαθμό τους νεωτερισμούς κάνοντας μια στροφή σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα, δηλαδή στο να παίζουν thrash. Σε μια δισκοθήκη ο δίσκος αυτός αξίζει να βρίσκεται δίπλα στο μεγαλειώδες “Seasons In The Abyss”, τόσο μουσικά όσο και άποψης artwork.
Όπως είναι κατανοητό η αγωνία και η περιέργεια για το ποιο θα είναι το επόμενο τους βήμα ήταν αρκετά μεγάλη. Βέβαια αυτό ισχύει πάντα όταν έχεις να κάνεις με καινούργιο Slayer δίσκο, αλλά αυτή τη φορά, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, ήταν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό.
Μετά την πρώτη κιόλας ακρόαση του νέου τους πονήματος, το οποίο φέρει τον τίτλο “World Painted Blood”, γίνεται φανερό ότι οι Slayer έχουν επαναφέρει στη μουσική τους νεωτερισμούς, για τους οποίους μιλάγαμε παραπάνω. Βέβαια αυτό είχε διαφανεί και από τα δυο κομμάτια που έχουν βγει μέχρι τώρα σε single (“Phychopathy Red” και “Hate Worldwide”). Όσοι τα έχουν ακούσει, και κυρίως το δεύτερο, νομίζω ότι θα συμφωνήσουν μαζί μου.
Αλήθεια είναι επίσης ότι οι Slayer με τη νέα τους κυκλοφορία προσπαθούν να επεκτείνουν τα όρια της μουσικής τους πέρα από τις πολύ γρήγορες ταχύτητες και την επιθετικότητα (για παράδειγμα το “Beauty Through Order”, το οποίο ξεκινά αρκετά αργά και στη συνέχεια μετατρέπεται σε ένα thrash κομμάτι) πράγμα που είχαν να κάνουν ουσιαστικά από την εποχή του “South Of Heaven“, αν εξαιρέσει κανείς το “Gemini”.
Ο δίσκος στο σύνολο του παραμένει ακραίος και επιθετικός, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι δίσκοι τους, με κάποια πολύ καλά κομμάτια, όπως τα “Phychopathy Red”, “Public Display Of Dismemberment” και “Not Of This God”.
Από την άλλη μεριά όμως υπάρχουν και κομμάτια όπως τα “Human Strain” και “Americon”, τα οποία σε κάνουν πραγματικά να αναρωτιέσαι σχετικά με τις προθέσεις του συγκροτήματος και το τι ήθελαν να επιτύχουν.
Για να μην μακρηγορούμε, εάν σας άρεσαν τα “Diabolus In Musica” και “God Hates Us All” δεν υπάρχει κανένας λόγος να μη σας αρέσει και το “World Painted Blood”.
Εάν πάλι ανήκετε στους “άλλους” ο δίσκος αυτός έχει κομμάτια, τα οποία δε θα σας αφήσουν ανικανοποίητους.
Είναι αυτό αρκετό; Αυτή την ερώτηση πρέπει να την απαντήσει ο καθένας μόνος του.
Δημήτρης Καρβούνης
456 
