DEF LEPPARD: “PYROMANIA”

Όταν το 1980 οι Def Leppard έκαναν το ντεμπούτο τους με το “On Through the Night”, αλλά και το “High ‘n’ Dry” έναν χρόνο αργότερα, ως γνήσιοι εκπρόσωποι του N.W.O.B.H.M., κανένας δεν φανταζόταν ότι λίγα μόλις χρόνια αργότερα η ίδια μπάντα θα κέρδιζε διεθνή αναγνώριση με το “HYSTERIA”, έναν pop-metal δίσκο, γεμάτο εμπορικά hit, τύπου “Pour Some Sugar On Me”.

Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις κυκλοφορίες, και προσπαθώντας ακόμα να βρουν τη μουσική τους ταυτότητα, οι Def Leppard είχαν κυκλοφορήσει το “PYROMANIA”, έναν δίσκο που σηματοδότησε την μεταπήδηση του συγκροτήματος από τη New Wave of British Heavy Metal σκηνή στον mainstream χώρο, αλλά αποτέλεσε και τον προπομπό του “HYSTERIA”, της πιο επιτυχημένης δισκογραφικής δουλειάς της μπάντας, μέχρι και σήμερα.

Ο εν λόγω δίσκος κυκλοφόρησε στις 20 Ιανουαρίου του 1983, μέσω της Vertigo Records.
Παραγωγός, ο μεγάλος Robert John “Mutt” Lange, γνωστός για την συνεργασία του με τους AC/DC, ο οποίος συμμετείχε και σε μεγάλο μέρος της σύνθεσης όλων των κομματιών του “PYROMANIA”.

Πολλοί τότε έκαναν λόγο για έναν δίσκο που θύμιζε AC/DC με μια σαφώς πιο pop χροιά, αλλά και για έναν Joe Elliott του οποίου τα φωνητικά παρέπεμπαν σε Bon Scott, και όχι άδικα.
Πράγματι, τόσο στο “Back In Black” των AC/DC, όσο και στο “PYROMANIA”, ο Lange είχε στιγματίσει την παραγωγή με το δικό του, πολύ ιδιαίτερο ύφος, αφήνοντας -αναπόφευκτα- μεγάλα περιθώρια σύγκρισης.

Όπως και να ‘χει, από τη στιγμή που αυτός ο άνθρωπος έβαλε τους Def Leppard στο studio, ο κόσμος της μουσικής θα άλλαζε για πάντα.

Και μπορεί από το “High ‘n’ Dry” (1981) μέχρι το “PYROMANIA” να μεσολάβησαν δυο σχεδόν χρόνια, ωστόσο αποδείχθηκε πως η αναμονή άξιζε, και με το παραπάνω, αφού το αποτέλεσμα δικαίωσε στον απόλυτο βαθμό τόσο το συγκρότημα, όσο και τον τελειομανή Lange.

Το “PYROMANIA”, με τον καινοτόμο ήχο του, έρχεται να φέρει τα πάνω-κάτω στα μουσικά δεδομένα της δεκαετίας του ’80, όντας από τους πρώτους δίσκους που ξεκινά το δημοφιλές pop/metal κίνημα. Με την βοήθεια του Lange, οι Def Leppard κατορθώνουν το σχεδόν αδύνατο, να επιτύχουν δηλαδή την τέλεια μείξη pop και αυθεντικού metal.

Μπορεί, για πολλούς σκληροπυρηνικούς, οι Leppard να πρόδωσαν το “πραγματικό” metal μεταπηδώντας στην λεγόμενη hair-metal σκηνή, θυσιάζοντας τον σκληρό ήχο στο βωμό της μελωδίας, ωστόσο δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η αυθεντικότητα και το μουσικό μεγαλείο του “PYROMANIA” ήταν αυτά που έθεσαν μια νέα βάση στο hard rock αναδεικνύοντάς το στο κυρίαρχο μουσικό είδος της δεκαετίας του ‘80.

Με δίσκους όπως το “PYROMANIA”, ο σκληρός ήχος αρχίζει να γίνεται πιο δημοφιλής, κερδίζοντας μια νέα γενιά οπαδών.

Επιπλέον, οι ίδιοι οι Def Leppard καταφέρνουν να κάνουν το μεγάλο βήμα στην καριέρα τους, αφού πραγματοποιούν το πολυπόθητο άνοιγμα στην αμερικανική αγορά και κατορθώνουν να αναδειχθούν σε παγκόσμια μουσική δύναμη λίγο αργότερα.

Τα 10 κεφάλαια του δίσκου

Από το “PYROMANIA” προκύπτουν 4 singles–ύμνοι με πρώτο σε σειρά το “Photograph” τον Φεβρουάριο του ’83, ίσως το πιο επιτυχημένο single του δίσκου και σίγουρα ένα από τα πιο δημοφιλή και αναγνωρίσιμα κομμάτια της μπάντας, με το εισαγωγικό riff να ηχεί –έκτοτε- αιώνια στο αυτί κάθε rock fan. Θέμα του κομματιού, η πρόωρα χαμένη ηθοποιός Marilyn Monroe.

Το δεύτερο single έρχεται τον Μάιο, με το “Rock of Ages”, ένα κομμάτι-ύμνο στην κυριολεξία, αφού αντλεί τον τίτλο του από τον ομώνυμο χριστιανικό ύμνο. Λέγεται ότι ο Joe Elliott εμπνεύστηκε το κομμάτι όταν, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ένα μέλος της χορωδίας είχε ξεχάσει ένα βιβλίο με ύμνους στο studio.

Σημειωτέον ότι το “Rock of Ages” είναι το μοναδικό τραγούδι όπου αναφέρεται και ο τίτλος του δίσκου (“…no serenade, no fire brigade, just a PYROMANIA”…)

Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί το “Foolin'”, μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος, με τον Clark να δίνει ρεσιτάλ παιξίματος.

Το τέταρτο και τελευταίο single του δίσκου κυκλοφορεί τον Νοέμβριο του 1983 και δεν είναι άλλο από το “Too Late for Love”, τη μεγάλη μπαλάντα του “PYROMANIA”, αλλά και μια από τις πιο ατμοσφαιρικές και ποιοτικές μπαλάντες των Def Leppard.

Πέρα από τα τέσσερα single, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι κάθε κομμάτι του “PYROMANIA” αποτελεί και ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο hard rock, ενώ εννοείται πως απουσιάζουν τα fillers από τη συγκεκριμένη δουλειά.

Το εισαγωγικό “Rock Rock (`Til You Drop)” έχει καθιερωθεί ως ο απόλυτος rock ‘n roll party ύμνος, ενώ ο συνδυασμός synthesizer-drums στην έναρξη εισάγει τον ακροατή στο γενικότερο ύφος του δίσκου.

Στα highlights περιλαμβάνεται φυσικά και το “Stagefright”, ένα από τα πιο heavy κομμάτια του album, με τα ανάλογα riff και solo, αλλά και το “Die Hard The Hunter”, ένα αρκετά “αφηρημένο” κομμάτι που ξεκινάει με ηχητικό εφέ ελικοπτέρου, περνάει σε μια μελωδική εισαγωγή με πλήκτρα για να καταλήξει σε έναν αρκετά πιο σκληρό ήχο. Οι στίχοι φαίνεται να αφορούν έναν βετεράνο που προσπαθεί να ενσωματωθεί στην κοινωνία μετά τον πόλεμο.
Άξια αναφοράς είναι και τα αρκετά υποτιμημένα “Action! Not Words”, αλλά και η άλλη μπαλάντα του δίσκου “Comin’ Under Fire”, που απλά παρέμειναν στη σκιά, συγκρινόμενα με τα υπόλοιπα μεγάλα κομμάτια του album.

Το “PYROMANIA” κλείνει με το “Billy’s Got a Gun”, για πολλούς η πιο metal στιγμή της συγκεκριμένης δουλειάς και αναμφισβήτητα ο καταλληλότερος τρόπος να κλείσεις έναν αριστουργηματικό δίσκο.

Να σημειωθεί ότι η διπλή συλλογή που κυκλοφόρησε το 2005 με τον τίτλο “Rock of Ages: The Definitive Collection” περιλάμβανε 7(!) από τα 10 κομμάτια του “PYROMANIA”.

Η συναισθηματική αξία του “PYROMANIA”

Το “PYROMANIA” είναι το τελευταίο album των Def Leppard με τον Pete Willis στην κιθάρα.
Ως γνωστόν, απολύθηκε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων εξαιτίας του εθισμού του στον αλκοολισμό. Τη θέση του πήρε ο Phil Collen, ο οποίος έπαιξε όλα τα solo των κομματιών αλλά και τα λοιπά μέρη τα οποία δεν πρόλαβε να ηχογραφήσει ο Willis, παρόλα αυτά η επιρροή του τελευταίου σε όλον τον δίσκο είναι κάτι παραπάνω από έντονη.

Και ενώ η ιστορία απέδειξε πως ο Collen υπήρξε άξιος αντικαταστάτης, πολλοί θα συμφωνήσουν πως όλες οι μετέπειτα κυκλοφορίες των Def Leppard στερούνται τη δύναμη και την ένταση των τριών πρώτων album.

Πράγματι, ο Pete Willis είχε τεράστια επιρροή στον ήχο των Leppard και μετά την αποχώρησή του, τα κομμάτια δεν θα είχαν ποτέ ξανά εκείνο το ιδιαίτερο riff style. 

Εν ολίγοις και κατ’ ουσία, το “PYROMANIA” σηματοδοτεί το τέλος μιας σπουδαίας μπάντας.
Η χημεία του original line-up, και ειδικά αυτή μεταξύ Willis και Clarke, ήταν αυτό που ουσιαστικά έκανε τις πρώτες κυκλοφορίες της μπάντας τόσο σπουδαίες. Χωρίς τον Pete, οι Def Leppard θα υπέφεραν ένα σοβαρό πλήγμα στη σύνθεση, και όχι μόνο.
Μετά Willis εποχή, το συγκρότημα παρέμεινε σαφώς σπουδαίο, αλλά η αίσθηση όλων ήταν ότι σίγουρα κάτι έλειπε…

Ένας άλλος λόγος που κάνει το “PYROMANIA” μια τόσο ξεχωριστή κυκλοφορία, είναι το γεγονός ότι ο δίσκος αυτός δημιουργήθηκε πριν από όλες τις τραγωδίες που βίωσε η μπάντα, συμπεριλαμβανομένου του τραγικού θανάτου του Steve Clark (1991), αλλά και του σοβαρού τροχαίου του Rick Allen (1984), που του κόστισε το αριστερό του χέρι.

Μετά το ατύχημα, η μπάντα αποφάσισε να μην αντικαταστήσει τον Allen, κάτι που έδειξε το μεγαλείο της φιλίας τους, θα είχε όμως και το τίμημά του.

Στο εξής, οι D.L. δεν θα μπορούσαν να ροκάρουν εξίσου σκληρά, καθώς ο Allen θα ήταν αδύνατον να ξαναπαίξει σε τόσο γρήγορο ρυθμό με ένα μόνο χέρι.

Επομένως το “PYROMANIA” αποτελεί το τελευταίο album των Def Leppard που φέρει τη μαγεία του παιξίματος τριών σπουδαίων μουσικών μαζί: του Pete Willis (που αποχώρησε), του Rick Allens (που αργότερα έχασε το χέρι του) και του πρόωρα χαμένου Steve Clark.
Ίσως γι’ αυτό η συγκεκριμένη δουλειά κατείχε πάντα μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των θαυμαστών του συγκροτήματος.

Για κάποιους λάτρεις της πρώτης περιόδου του συγκροτήματος μάλιστα, το “PYROMANIA” ίσως να είναι και το τελευταίο album των Def Leppard με «ψυχή», τότε ακόμα που τα 5 νεαρά παιδιά από το Sheffield της Αγγλίας έπαιζαν με αγάπη και δίψα για το rock ‘n roll, πριν προσάψουν στον ήχο τους όλα εκείνα τα εμπορικά στοιχεία που απαιτούσε η αμερικανική αγορά.

Πιθανόν οι Def Leppard να μην αποτελούν το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του glam-metal, ωστόσο αποτέλεσαν αναμφίβολα τεράστια πηγή έμπνευσης για το κίνημα, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να διατηρήσουν τον σεβασμό και της γενικότερης metal κοινότητας.
Ως η τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο σκληρό το “High ‘n’ Dry” και το super εμπορικό “HYSTERIA”, το “PYROMANIA” αποτελεί δίχως αμφιβολία την πιο ιδιαίτερη κυκλοφορία των Def Leppard, κάνοντας πολλούς -ακόμα και σήμερα- να παραμιλούν.
Από τους ροκάδες του ‘80 που έτρεχαν στα δισκάδικα να το αγοράσουν σε βινύλιο, στα 90’s, που το αγοράσαμε σε cd, μέχρι και σήμερα -3 ολόκληρες δεκαετίες μετά- που ροκάδες της νέας γενιάς φορτώνουν κομμάτια από το ίδιο album στο iPod, το “PYROMANIA” συνεχίζει να συγκινεί και να γοητεύει.
Όσο κι αν η μουσική αλλάζει και η τεχνολογία προχωρά, κάποιες αξίες παραμένουν σταθερές και αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου.
Εάν αυτό δεν είναι ο ορισμός του κλασσικού δίσκου, τότε τι είναι?

Παραλειπόμενα:

– Το 2004, το “PYROMANIA” κατατάσσεται στο νούμερο 384 της λίστας των 500 καλύτερων album όλων των εποχών, σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stone, ενώ το 2006, το Q magazine κατατάσσει το album στο νούμερο 35 της λίστας του με τα 40 καλύτερα album των ’80s.

-Το καλοκαίρι του 2009 κυκλοφορεί η remastered version του δίσκου μαζί με ένα live bonus CD από το show του συγκροτήματος στο L.A., στις 11 Σεπτεμβρίου του 1983.

– Το 2009, το “Photograph” καταλαμβάνει την 13η θέση στην κατηγορία των μεγαλύτερων hard rock κομματιών σύμφωνα με το VH1. Το clip του εν λόγω κομματιού είχε βιντεοσκοπηθεί στις 2 Δεκεμβρίου του 1982, ημέρα γενεθλίων του μπασίστα, Rick Savage, ο οποίος έκλεινε τότε τα 22 του χρόνια. Στο εν λόγω βίντεο μάλιστα, έκανε το ντεμπούτο του ο κιθαρίστας Phil Collen.

– Στην εισαγωγή του “Rock of Ages” ακούγεται ο παραγωγός Mutt Lange να κάνει μια ασυνάρτητη αντίστροφη μέτρηση σε ανύπαρκτη γλώσσα που θυμίζει γερμανικά (“Gunter glieben glauben globen”). Σύμφωνα με την ίδια τη μπάντα, κάποια στιγμή ο Lange, κουρασμένος από το κλασσικό «ένα, δυο, τρία, τέσσερα…», άρχισε να λέει ασυνάρτητες λέξεις. Στην μπάντα άρεσε πολύ η συγκεκριμένη λήψη και αποφάσισε να την συμπεριλάβει στον δίσκο. Η ίδια εισαγωγή χρησιμοποιήθηκε πολύ αργότερα στο γνωστό “Pretty Fly (for a White Guy)” των The Offspring, αλλά και στο “Call Me What You Like (If You Like Rock-N-Roll)” του Puffy AmiYumi. Το clip του κομματιού βιντεοσκοπήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1982, στα 25α γενέθλια του κιθαρίστα Phil Collen.

– Παρατηρώντας κανείς το εξώφυλλο του “PYROMANIA”, σκέφτεται πόσο προφητικό είναι σαν εικόνα, αν αναλογιστεί την τραγωδία στους Δίδυμους Πύργους, που συνέβη σχεδόν 20 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του δίσκου (9-11-2001).
Μια άλλη ανατριχιαστική σύμπτωση αποτελεί και η φωτογραφία της μπάντας στην πρώτη σελίδα του δίσκου, όπου το αριστερό χέρι του Rick Allen δεν είναι ορατό, ενώ όλως περιέργως μπορούμε να δούμε και τα δυο χέρια των υπόλοιπων μελών…

Tracklist (CD):

1. Rock Rock (Till You Drop) 
2. Photograph 
3. Stagefright 
4. Too Late For Love 
5. Die Hard The Hunter 
6. Foolin’ 
7. Rock Of Ages 
8. Comin’ Under Fire 
9. Action! Not Words 
10. Billy’s Got A Gun 

Μπάντα:

• Joe Elliott – φωνητικά
• Steve Clark – κιθάρα
• Phil Collen – κιθάρα
• Pete Willis – κιθάρα
• Rick Savage – μπάσο
• Rick Allen – drums
• John Kongos, Booker T. Boffin, – πλήκτρα
• The Leppardettes – background φωνητικά

568