Άλλη μια μπάντα που δυστυχώς (και το εννοώ) αγνοούσα, αφού το “Rise of Phoenix” είναι ένα σούπερ πάντρεμα μελωδικού death/black με σκοτεινή κι ευρείας εννοίας, gothic ατμόσφαιρα!
Βέβαια μετά από ενδελεχή έρευνα, διαπιστώνω ότι αυτός ο δίσκος αν και δε χάνει καθόλου μα καθόλου σε θλίψη και σκοτεινιά, είναι πιο επιθετικός και πιο death απ’ ότι κάποιες δουλειές του παρελθόντος. Τα normal και διπλά φωνητικά έχουν εκλείψει τελείως, δίνοντας μια άλλη κατεύθυνση σε όλη τη δημιουργία του “Rise of the Phoenix”.
Δικαιολογημένα βέβαια, μιας και όταν οι Lars Eikind (μπάσο) και Atte Palokangas (drums) έφυγαν από τη μπάντα, επηρέασαν, όπως ήταν φυσικό, το όλο αποτέλεσμα. Έτσι ο αρχηγός των Φιλανδών Tuomas Saukkonen, αποφάσισε να στηρίξει μόνο με τα brutal φωνητικά του το όλο εγχείρημα, κάτι που δεν κατέληξε μοιραίο κατά τη δική μου κρίση τουλάχιστον.
Και τα εννέα κομμάτια λοιπόν, είναι παραπάνω από αξιοπρεπή και με κράτησαν, αφού ο τέλειος συνδυασμός της σκοτεινής και θλιβερής ατμόσφαιρας με το μισός, τη ταχύτητα, τα death φωνητικά και τις εδώ και ‘κει πινελιές από black, δίνουν ένα αποτέλεσμα που ενώ θα περίμενες να είναι μια σαλατοειδές πατάτα, είναι ακριβώς κι ευτυχώς το αντίθετο!
Οι δόσεις και το πάντρεμα από τα παραπάνω, είναι όσο και όπως πρέπει, κατατάσσοντας έτσι το έβδομο άλμπουμ των Before the Dawn στα καλύτερα που έχω ακούσει αυτή τη χρονιά, μέχρι τώρα βέβαια!
Το “Exordium” ως εισαγωγή, σε προδιαθέτει για τη συνέχεια και το τι να περιμένεις, (μάλιστα δε ξέρω γιατί, αλλά η γραμμή των πλήκτρων μου θύμισε Lord of the Rings…) και τα “Pitch Black Universe”, “Phoenix Rising”, “Throne of Ice” είναι μερικές αποδείξεις, ότι δε τη μετατρέπουν σε φθηνή.
Δε γνωρίζω αν οι βαμμένοι fan τις μπάντας στράβωσαν με την “αλλαγή” αυτή, αλλά όπως ορίζει ο τίτλος, μάλλον αυτό το άλμπουμ είναι μια καινούρια αρχή, την οποία μάλιστα δε βρίσκω άσχημη! Η συμβουλή μου είναι να ενδώσετε άφοβα και χωρίς προκαταλήψεις. Έχουμε να κάνουμε με ένα καλό άλμπουμ!
438 
