O Δημήτρης Μαρσέλος κάνει μακροβούτι στην σκοτεινή άβυσσο για να συναντήσει τον Τάσο , κιθαρίστα των Dreamlongdead και να μιλήσουνε για το νέο τους album “Umbra” , ενόψει της παρουσίασης του στο An Club σε λίγες ημέρες (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)!
-4 χρόνια πέρασαν από την προηγούμενη μας συνέντευξη (ΕΔΩ) και αναρωτιέμαι αν το χρόνια πεθαμένο όνειρο αναστήθηκε.
Τάσος: “That is not dead which can eternal lie, And with stranger aeons even death may die”.
-Το τρίτο album σας, λοιπόν, ήδη στοιχειώνει τα όνειρά μας και παρατήρησα δυο πράγματα: Πρώτον, για πρώτη φορά χρησιμοποιείτε τίτλο με μία μόνο λέξη (τα άλλα δύο ήταν σιδηρόδρομοι) και αυτή τη φορά υπάρχει εξώφυλλο που είναι μυστηριώδες και απέραντα ανοιχτό σε ερμηνείες. Ξεκινάει με το “Umbra” (διαβάστε την κριτική του Αλέξη Δρυμιώτη) μια νέα εποχή για τους DLD;
Τάσος: Ο τίτλος σε αυτόν το δίσκο, δεν θα μπορούσε ν’ ακολουθήσει το format των δύο προηγουμένων. Αυτοί είχαν από 3 τραγούδια, έτσι ο τίτλος αποτελούνταν από ένα πρώτο συνθετικό που ουσιαστικά ήταν συνδυασμός από μία λέξη από τον τίτλο κάθε τραγουδιού, ακολουθούμενη από έναν αρκετά μεγάλο και περιγραφικό υπότιτλο. Σε αυτόν τον δίσκο έχουμε 4 τραγούδια, και όσο και αν προσπάθησα, δεν έβγαινε να κάνω κάτι ανάλογο. Ήμασταν πολύ τυχεροί με το εξώφυλλο. Όταν το είδαμε, απλά μας «φώναξε» κι ένας από τους πολλούς λόγους που έγινε αυτό, είναι και αυτός που αναφέρεις. Δεν θα έλεγα πάντως ότι είναι μία νέα εποχή, καθώς αρκετό από το υλικό του δίσκου υπήρχε ήδη από τις πρώτες μέρες της μπάντας, απλώς δεν ήμασταν έτοιμοι να το παίξουμε. Το ίδιο έγινε και με τον προηγούμενο δίσκο, αλλά θα γίνει και με τον επόμενο ο οποίος θα είναι ουσιαστικά αυτός που θ’ αποτελεί το κλείσιμο του πρώτου κύκλου ύπαρξης των DreamLongDead. Έτσι, το “Umbra” δεν είναι τόσο το ξεκίνημα μιας νέας εποχής, όσο ένα σκαλοπάτι εξέλιξης και ίσως μια προειδοποίηση για το τι έπεται μετά.
-“Umbra” σημαίνει σκιά. Υπάρχει κάποια θεματολογία που συνδέει τον τίτλο με τα τέσσερα τραγούδια που περιέχει;
Τάσος: Κάθε δίσκος μας έχει μια κοινή θεματολογία. Δεν είναι κάποιο αυστηρό concept αλλά μια υφέρπουσα ατμόσφαιρα που ενώνει – και στιχουργικά αλλά και μουσικά – τα τραγούδια. Δεν ξέρω, εδώ τα τραγούδια είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους. Από proto-deathmetal κινηματογραφική, b-movie video-nasty λατρεία, σε λυσεργικό/ ψυχεδελικό/ διαστρικό/ κοσμικό τρόμο, σε Carpenter-ικό φόρο τιμής, θα έλεγα ότι το θέμα μάλλον είναι ότι ίσως ο ερχομός ΤΟΥΣ έχει φτάσει, και ότι η πρόσοψη αυτού που νομίζουμε για πραγματικότητα, είναι πιο εύθραυστη απ’ ότι φανταζόμασταν. Το “Umbra”, ναι, σημαίνει σκιά. Είναι μονολεκτικός τίτλος. Δυνατός, νομίζω. Μπορεί να είναι και η σκιά ΤΟΥΣ σε αυτόν τον κόσμο, οι σκιές στο μυαλό του καθενός, η σκιά μίας ταφόπλακας, θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε…
-Η doom πλευρά των DLD είχε χάσει έδαφος στο “Arise…” και τώρα επιστρέφει πάλι στην επιφάνεια ως επικρατούσα άποψη. Νίκησε το σκότος, την οργή στην εσωτερική σας μονομαχία;
Τάσος: Κοίτα, αν λάβεις υπόψη ότι στην εσωτερική μας μονομαχία, νικητής βγαίνει σχεδόν πάντα η τεμπελιά, είναι θαύμα ότι σε αυτόν το δίσκο παίζουμε λίγο πιο γρήγορα και νευρικά, χα, χα, χα! Πάντως, είναι ενδιαφέρουσα η άποψή σου. Ο περισσότερος κόσμος ακούει τα ανεβασμένα tempo και θεωρεί ότι το doom έχασε από το death metal. Εσύ ακούς το αντίθετο: ότι παρά τις ταχύτητες, το doom κυριαρχεί σαν ατμόσφαιρα και διάθεση. Το συζητάμε.
-Για μία ακόμη φορά, έχετε τον απόλυτο έλεγχο της έμπνευσής σας κι επιμένετε να μην ασχολείστε με τη βιομηχανία της μουσικής. Σκεφτήκατε ποτέ να προσπαθήσετε να βρείτε μια εταιρία, να χειριστεί τη διανομή των δίσκων σας; Πώς μπορεί κάποιος να προμηθευτεί το νέο album ψηφιακά και σε φυσική μορφή;
Τάσος: Μας αρέσει πολύ το DΙΥ, δεν το κάνουμε ούτε από άποψή, ούτε για να πουλήσουμε «underground-ίλα». Το κάνουμε ακριβώς για το λόγο που λες. Έχουμε τον απόλυτο έλεγχο. Τον πληρώνουμε, βέβαια, αυτόν τον έλεγχο, αλλά είναι δική μας επιλογή. Είναι διασκεδαστικό. Έχουμε πλέον και ανθρώπους στη μπάντα αλλά και φίλους πίσω από τη μπάντα, που «το έχουν» με αυτά τα θέματα, κι έτσι λειτουργεί. Δεν έχουμε απαγορέψει στους εαυτούς μας την προοπτική κάποιας εταιρίας, αλλά γιατί να χάνουμε χρόνο προκειμένου να βρούμε κάποια, ενώ μπορούμε να κάνουμε την δουλειά μόνοι μας; Για να πάει η «μουσική» μας σε περισσότερο κόσμο; Για να λέμε ότι είμαστε “label-mates” με τους τάδε και τους δείνα; Όποιος θέλει δίσκο, μπορεί είτε να επικοινωνήσει μαζί μας, να τον παραγγείλει από το Βandcamp ή στέλνοντας μήνυμα στη σελίδα μας στο Facebook, ή ακόμη και να πάει και σε κάποιο δισκάδικο – έχουμε διανομή. Οποίος αγαπάει, πληρώνει. Και αυτό ισχύει και από τη μεριά της μπάντας, και από τη μεριά του ακροατή.
-Διέκρινα επίσης, όσο μπορεί κανείς να διακρίνει, βέβαια, μέσω των διαδικτυακών πλατφόρμων, πως η παραγωγή του νέου σας album είχε παραπάνω καθαρότητα από τις προηγούμενες κυκλοφορίες σας, πράγμα που αντίθετα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, ενισχύει το σκοτάδι της ατμόσφαιρας. Ακολουθήθηκε η γνωστή συνταγή Πάνου και studio των Universe217;
Τάσος: Χαίρομαι που το λες αυτό. Υπάρχουν περιπτώσεις συγκροτημάτων που «καθάρισαν» τον ήχο τους και ήταν σαν λιοντάρι που το ξύρισες και από κάτω τελικά ήταν κανίς. Κοίτα, όπως το βλέπω, το θέμα με τον ήχο είναι το εξής: Μπορείς σαν μπάντα να έχεις αυτοσκοπό ν’ αντιγράψεις φαρσί έναν ήχο, και όταν ξεγυμνωθεί αυτός ο ήχος, όταν αλλάξουν οι ενισχυτές, όταν δεν έχεις τα πετάλια σου, οτιδήποτε νομίζεις τέλος πάντων ότι θα σε κάνει ν’ ακούγεσαι είτε σαν κάποιο άλλο συγκρότημα, είτε ν’ ανήκεις σε κάποιο πολύ συγκεκριμένο είδος μουσικής, να φανούν όλες οι αδυναμίες σου, Ή μπορεί να τα γράψεις όλα στα παλιά σου τα παπούτσια, γιατί οι ενισχυτές και τα πετάλια δεν παίζουν μόνα τους. Αυτή τη φορά, όχι, δεν ακολουθήσαμε τη γνωστή συνταγή, γιατί και ήταν ώρα γι’ αλλαγή περιβάλλοντος, και γιατί τον κάψαμε τον Πάνο στον προηγούμενο δίσκο – παρότι παραμένει ο μοναδικός στη μπάντα με γνώσεις ηχοληψίας, έτσι δεν έμεινε ανέπαφος ούτε στην παραγωγή, ούτε στη μίξη, ούτε στο mastering. Γράψαμε στα Entasis Studios με το Νίκο τον Παπακώστα. Η όλη διαδικασία ήταν καταπληκτική, και η συνεργασία μας με το Νίκο άψογη. Ξέρουμε από τώρα πού θα γράψουμε τον επόμενο δίσκο μας. Και θα σου πρότεινα ν’ ακούσεις το δίσκο στη φυσική του μορφή, όχι από ψηφιακό αρχείο. Είναι άλλο πράγμα.
-Την Παρασκευή 29 Μαρτίου θα μας το παρουσιάσετε ζωντανά στο An Club. Συνήθως έχετε εκπλήξεις από άποψη συμμετεχόντων και διασκευών που δυναμιτίζουν λίγο παραπάνω το κλίμα. Θα θέλατε να μας αποκαλύψετε κάτι για να μας ερεθίσετε, ενόψει της βραδιάς εκείνης;
Τάσος: Η έκπληξη είναι ότι θα προσπαθήσουμε να παίξουμε μία ώρα και ίσως παραπάνω, χωρίς να ψοφήσει κανένας μας πάνω στη σκηνή, ή ν’ αυτοκτονήσει από τη βαρεμάρα κάποιος από το κοινό, χα, χα, χα! Δεν ξέρω τι μπορεί να είναι πιο ερεθιστικό από πέντε – άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο – χοντρούς και μάλλον μεθυσμένους μεσήλικες που παίζουν death metal, αλλά νομίζω ότι θα είναι καλά. Θα παίξουμε τραγούδια απ’ όλους τους δίσκους μας, μία διασκευή από αγαπημένη μπάντα, και φυσικά θα έχουμε σαν πολύ special καλεσμένους τους Yovel και τους Progress οf Inhumanity. Οπότε τo line-up είναι πολύ δυνατό.
-Κλείνοντας, θα ήθελα ν’ αφιερώσετε στους αναγνώστες μας μία γραμμή από τους νέους σας στίχους.
Τάσος: “The open caskets are the chains to bind you to my world”. Σε ευχαριστούμε πολύ Δημήτρη, κι εσένα και το Rockway.gr, για την υποστήριξη από την αρχή. Να είστε καλά!
377 
