Τους Αθηναίους Dreamlongdead τους πρωτοσυνάντησα πριν κάτι χρονάκια σε μια συναυλία με τους επίσης αγαπημένους Shattered Hope και ήταν έρωτας με την πρώτη αυτιά, μιας και το βαρύ, αργό, Lovecraftian doom/death τους ήταν λες και φτιάχτηκε κατά παραγγελία για τα προσωπικά μου φετίχ.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ξεκινάνε τη νέα κυκλοφορία τους με το “No Grave Deep Enough (The Ballad of a Tall Man)” και ρίχνουνε ακόμα μία παιδική μου αγάπη στο mix, το υπέρτατο Phantasm (Angus Scrimm R.I.P). Τι γίνετε ρε παιδιά, μου την πέφτετε; Πέρα από την πλάκα το προαναφερθέν κομμάτι σκάει σαν οδοστρωτήρας και προσθέτει από την αρχή ποικιλία στο πιάτο ξεφεύγοντας από το γνώριμο Winter/Autopsy/Hooded Menace αργό ήχο και λοξοκοιτώντας πιο Dead Congregation/ Rippikoulu mid-tempo σαπίλες.
Το “You gotta be fuckin’ kidding” που ακολουθεί ξεφεύγει από το ακραίο metal γενικά και περνάει σε ψυχοτρονικό soundtrack μονοπάτι δείχνοντας ότι οι Dreamlongdead μεταξύ άλλων αγαπάνε και τους Acid Witch (*Crypt Keeper laugh intensifies*), αλλά επειδή πολύ ξεφύγαμε το “El Ritmo de la Tierra (The Yawning Chasm)” μας ξαναγυρνάει στα παλιά με άψογο, βαρύ και αργόσυρτο doom/death, ανανεωμένο όμως με ωραία πλήκτρα και songwriting που έχει ανέβει πλέον αισθητά επίπεδο. Και κάπως έτσι έρχεται και το κλείσιμο με το “Unveiling the Becoming (Layers of Unreality)”, αρκετά πιο σύντομο και γρήγορο με death/grind γαρνιτούρα που προσωπικά μου βρωμάει λίγο Pungent Stench, πινελιά που είναι πάντα ευπρόσδεκτη.
“Όπα, τι εννοείς κλείσιμο; Αυτό ήταν;”. Ναι, δυστυχώς παιδάκια, αυτό είναι και το μόνο φάουλ και αχίλλειος φτέρνα ενός κατά τα άλλα εξαιρετικού άλμπουμ, ότι αντικειμενικά δεν είναι “άλμπουμ” και είναι αισθητά μικρότερο από τις προηγούμενες ολοκληρωμένες δουλειές του γκρουπ. Τα 27 λεπτά μπορεί να είναι αρκετά για μια grind ή thrash κυκλοφορία, αλλά όταν παίζει doom και 7λεπτα κομμάτια στη μέση πλέον με τέτοια διάρκεια μιλάμε για EP, και αυτό είναι και ο μόνος λόγος που το “Umbra” δεν κερδίζει θέση στα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς (κατ’ εμένα πάντα). Αυτό βέβαια δεν είναι λόγος να μην παίξει στο repeat ή να μην το κτυπήσετε αν το πετύχετε σε καλή τιμή, είναι όμως κρίμα να χάνεται έτσι η ευκαιρία για ένα δίσκο που για λιιιιίγο ακόμα θα ήταν αριστούργημα. Μάλλον τα άστρα δεν ήταν στη σωστή θέση και ο Μεγάλος Παλαιός απλά ξεμύτισε από τα κυκλώπεια ερείπια για λίγο, ελπίζω στην επόμενη επίσκεψη να κάτσει λίγο παραπάνω.
866 
