Month: October 2014

Ίσως τελευταίοι, αλλά για κανένα λόγο καταϊδρωμένοι, απάντησαν στις ερωτήσεις του Rockway οι Furor ενόψει του φετινού φεστιβάλ, Defcon 6. Ο κιθαρίστας τους Γιώργος αναλύει την ύπαρξη ευκαιριών για τις metal μπάντες στην Ελλάδα, τα υπέρ ενός σπόνσορα, το σεβασμό προς το κοινό και πολλά άλλα που καλό θα ήταν να τα ρίξετε μία ματιά. […]

Πριν δύο χρόνια, με το πανέμορφο “#3”, οι The Script κατάφεραν να κερδίσουν τεράστια προβολή σε παγκόσμια βάση και να απελευθερωθούν από περαιτέρω κόπο να αποδείξουν τι αξίζουν, ή τι εστί ο ήχος τους. […]

Βλέποντας στον τίτλο το όνομα του frontman και συνιδρυτή των Backyard Babies, Nicke Borg, χαμογέλασα ευχάριστα και οι προσδοκίες μου μεγάλωσαν πριν την ακρόαση. […]

Το δύσκολο εγχείρημα της σύμπτυξης διαφόρων ειδών σε ένα δίσκο επιχειρούν οι Nux Vomica. Δεν ξέρεις από που να πιαστείς στον ομότιτλο δίσκο τους. Αδύνατο να κατηγοριοποιηθεί. Και επειδή υπάρχουν παραδείγματα συγκροτημάτων που δοκιμάζουν ανάλογες πατέντες για να κάνουν κάτι διαφορετικό υπάρχει πάντα ο φόβος του χαοτικού αποτελέσματος χωρίς νόημα. Προς μεγάλη μας χαρά όμως οι εν λόγω κύριοι καταφέρνουν να παρουσιάσουν έναν άψογο και άκρως ενδιαφέρον δίσκο. Όταν μπλέκεις το sludge, το doom, το crust, το black, το death, το post και πάει λέγοντας με τέτοια μαεστρία τότε πραγματικά σου αξίζουν συγχαρητήρια. Σε μόλις τρεις συνθέσεις που κυμαίνονται από 12 σε 20 λεπτά η καθεμιά οι Nux Vomica δίνουν τον απαιτούμενο χρόνο σε κάθε στοιχείο και κινούνται με χειρουργική ακρίβεια σε κάθε τους κίνηση. Παρά την Αμερικάνικη καταγωγή του ο δίσκος βρωμάει Σκανδιναβία από εδώ ως το Όσλο και από το εναρκτήριο “Sanity is for the Passive” καταλαβαίνεις ότι το “Nux Vomica” δεν έχει να κάνει με χαρούμενες χρωματιστές καταστάσεις. Το κομμάτια χτίζονται σταδιακά και κάθε φορά που νομίζεις πως βρήκες το riff που απογειώνει τον δίσκο έρχεται άξαφνα μία αλλαγή να σε κάνει να σκεφτείς λίγο παραπάνω, να γοητευτείς ξανά και να ξεχάσεις ότι έχεις ακούσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Να ξεχωρίσω το μαγικό ξεκίνημα του “Reeling” που μέχρι την μέση σε αφήνει να ταλαντεύεσαι και σταδιακά χωρίς να το καταλάβεις σε ξυπνάει από τον λήθαργο με μια μαγευτική μελωδία ή το ξέσπασμα του “Choked at the Roots” που σου δημιουργεί μια κατάσταση πανικού και ευφορίας ενώ για πολύ ώρα σε καθήλωνε στο απόλυτο κενό. Είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να περιγράψω με λέξεις τα συναισθήματα και πολύ περισσότερο, τις εναλλαγές των συναισθημάτων που σου προκαλεί το Nux Vomica. Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για το άψογο δέσιμο μεταξύ των κιθάρων, τα εκρηκτικά φωνητικά, τα άριστα τοποθετημένα τύμπανα σε κάθε στιγμή και το μπάσο που γεμίζει οποιοδήποτε κενό αλλά ας μείνουμε στην ουσία. Και η ουσία είναι πως το “Nux Vomica” είναι ένας αυθεντικός δίσκος που όσο περισσότερο τον ακούτε τόσο περισσότερο θα εντυπωσιάζεστε και θα ανακαλύπτετε πράγματα. Το “Nux Vomica” ισούται με 1.000.000 λέξεις και η εν λόγω κυκλοφορία αποτελεί κατ’ εμέ τον πιο ολοκληρωμένο ίσως δίσκο της χρονιάς. […]