HYDRONIKA: “Alberi Dai Muri”

Οι εξ Ιταλίας Hydronika είναι ένα μοντέρνο prog rock κουαρτέτο, το οποίο μετρά πάνω από 13 χρόνια ζωής.

Η νέα τους δισκογραφική απόπειρα έρχεται 7 ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία κι ακούει στο όνομα “Alberi Dai Muri”, κάνοντας εξ αρχής κατανοητό πως το σχήμα, στιχουργικά κι ερμηνευτικά, υιοθετεί τη μητρική του γλώσσα. Αυτό ίσως τους κλείσει κάποιες πόρτες στην παγκόσμια αγορά, αλλά φαντάζομαι πως και οι ίδιοι δεν αποσκοπούν σε μεγαλεία.

Ο ήχος των Hydronika φλερτάρει έντονα με την απλοϊκή πλευρά του prog, αποφεύγοντας τα “πίρλι-πίρλι” και τα “τίρου-τίρου” σε κιθάρα και πλήκτρα, εστιάζοντας στο να βγάλουν συνθέσεις που να απευθύνονται με ευκολία στο μέσο ακροατή και να μην προβληματίζουν ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του δίσκου, δίχως όμως να γίνονται και μονότονες. Για την ακρίβεια, το album θα μπορούσε άνετα να ανήκει στην εμπορική πλευρά της rock σκηνής, μόνο που τα περισσότερα τραγούδια δείχνουν πως κρύβουν κι άλλα στοιχεία πίσω από την επιφάνεια, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια ισορροπία.

Το “Alberi Dai Muri”, όσο κι αν δεν του φαίνεται εξ αρχής, είναι τεχνικότατο και πατάει αρκετά στις ‘70s επιρροές του συγκροτήματος (βλέπε “Radio Caroline” πχ), ενώ συνδυάζει πολύ καλά τα groovy στοιχεία και την ευρύτερη μοντέρνα αισθητική. Οκτώ εύπεπτες συνθέσεις, κατάλληλες για καλοκαιρινό σουλάτσο στην ακρογιαλιά. Βέβαια, θα προτιμούσα να άκουγα τα τραγούδια στα αγγλικά, για να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη, αλλά οκ.

Η ουσία είναι πως οι Hydronika παραδίδουν μια συμπαθέστατη δουλειά, η οποία δεν πρωτοτυπεί μεν, αλλά βρίσκει έξυπνα τη θέση της στη μουσική βιομηχανία, έστω και στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή τώρα.

560

Avatar photo
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1396 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.