Σάββατο 8 Απριλίου, ώρα 18:30 και 1200 ετοιμοπόλεμοι metalheads με Viking διαθέσεις χυμήξαμε στις πόρτες του Le Bikini για να λάβουμε θέσεις μάχης.
Αυτό που προβλεπόταν ήταν ανελέητο headbanging, με τους Σκανδιναβούς Amon Amarth, Dark Tranquillity και Omnium Gatherum έτοιμους να μας ταρακουνήσουν σωματικώς και, όπως αργότερα αποδείχτηκε, συναισθηματικώς…
Όσοι είχατε την τύχη να τους δείτε, ανακαλέστε τις δικές σας αναμνήσεις, όσοι πάλι θέλετε να βιώσετε νοητά την εμπειρία του να απολαμβάνεις death metal μελωδίες από τους χαρισματικούς Omnium Gatherum, να είσαι σε απόσταση αναπνοής από τον Mikael των Dark Tranquillity, και φυσικά, αν θες να γίνεις αυτόπτης μάρτυρας της Viking ιστορίας χάρη στο ιδιαίτερο σόου των Amon Amarth, συνεχίστε την ανάγνωση…
19:00 και η συναυλία άνοιξε δυναμικά με τους Φιλανδούς Omnium Gatherum με την παρουσίαση του “The Pit” από τον τελευταίο τους δίσκο “Grey Heavens”. Η μουσική τους μας έβαλε για τα καλά στο melodic death metal κλίμα με τις εναλλαγές των growlings και καθαρών φωνητικών του frontman Jukka Pelkonen και τις κιθαριστικές ικανότητες του Markus Vanhala (καλά καταλάβατε, ο ίδιος από τους αγαπημένους μας Insomnium!) και του Joonas “Jope” Koto.
Στον αντίποδα ήταν ο Aapo Koivisto, ο οποίος έχω την εντύπωση πως ήταν σε θέση να απολαύσει την συναυλία στον ίδιο βαθμό με εμάς, μιας και χτυπιόταν χαλαρός πίσω από τα πλήκτρα του. Ο ήχος σε γενικές γραμμές ήταν καθαρός, με εξαίρεση τα φωνητικά που χανόταν σε κάποιες φάσεις, ενώ ο φωτισμός ακολουθούσε συγχρονισμένα τα ξεσπάσματα της μουσικής.
Μέσα στα τριάντα λεπτά παρουσίας τους, ο Pelkonen ενθουσιώδης, συνεχώς ζητούσε να τα δώσουμε όλα και μας ενθάρρυνε για περισσότερο headbanging. Ενώ πολλές φορές, επιχειρούσε άμεση επαφή με το κοινό μέσω χειραψίας, χωρίς να χάνει νότα από το τραγούδι του.
Αναμφισβήτητα, οι Omnium Gatherum μέσα σε ένα μισάωρο κατάφεραν να κερδίσουν την συμπάθεια του κοινού και να το εισάγουν σε όμορφες και, ευτυχώς, σχετικά αργές μελωδίες, αποφεύγοντας έτσι την σπατάλη όλων των αποθεμάτων ενέργειάς μας…
Setlist: The Pit, Skyline, Frontiers, The Unknowing, New Dynamic, New World Shadows
Βασανιστικά αργά πέρασε το τέταρτο που χρειάστηκε για να ξεστήσουν οι Omnium Gatherum και να έρθει η σειρά των Dark Tranquillity. Από συζητήσεις που είχα με τους παρευρισκόμενους, οι περισσότεροι ήρθαν για να απολαύσουν τους δεύτερους, ελπίζοντας όχι μόνο να ακούσουν το καινούριο “Atoma”, αλλά και παλιά αγαπημένα… Επειδή ανήκα κι εγώ σε αυτή την ομάδα, μην περιμένετε να είμαι αντικειμενική στην περιγραφή του μουσικού οργίου που ακολούθησε…
Ο ενθουσιασμός αυξάνονταν… η ανυπομονησία όλων άρχισε σιγά-σιγά να εκφράζεται με παράπονα… κι ο χρόνος ξαφνικά σταμάτησε κι η λέξη έκσταση έγινε συνώνυμη με το “Force of Hand”! Η αργή και βαριά του δομή μας οδήγησε σε ξέφρενο headbanging υπό τις μελωδίες του Niklas Sundin στην κιθάρα, ακολουθούμενες από τα γεμάτα ενέργεια growlings του υπέρτατου Mikael Stanne.
Το ταξίδι μόλις άρχισε πολλά υποσχόμενο με τον Mikael χαμογελαστό, να μας κοιτάει κατάματα και να μας ξεσηκώνει ακόμα περισσότερο. Συνέχεια είχε το “The Lesser Faith” με τις κιθάρες και τα πλήκτρα να τρεμοπαίζουν στους τρελούς ρυθμούς τους και το κοινό να χτυπιέται ανελέητα. Για να βιώσετε στο έπακρο την συνέχεια της περιγραφής θα σας συμβούλευα να πατήστε play στο τελευταίο τους πόνημα “Atoma”, καθώς το ακούσαμε με τη συνοδεία του αντίστοιχου video clip σε μια τεράστια οθόνη. Όλα ήταν τέλεια, ο φωτισμός κιτρινωπός χωρίς επιληπτικά εφέ και ο ήχος κρύσταλλο, αναδεικνύοντας έτσι όλα τα όργανα της μπάντας και φυσικά την χαρισματική φωνή του Mikael…
Ό,τι και να πω είναι λίγο για να περιγράψω την συγκίνηση που ένιωσα. Κι όχι, δεν υπερβάλλω κι ούτε ήμουν η μοναδική, καθώς όλοι τριγύρω μου είχαν ακριβώς τα ίδια συμπτώματα, το έβλεπες στα πρόσωπά τους και στα μανιώδη ενέργειά τους! Σε αυτή την καθηλωτική παράσταση βασικό ρόλο έπαιξε και η άμεση επικοινωνία του Mikael με το κοινό. Κινούταν ασταμάτητα στη σκηνή και γονάτιζε μπροστά μας σε απόσταση αναπνοής που άνετα μπορούσες να δεις την αδρεναλίνη στα μάτια του! Η αυθεντική του προσπάθεια να γίνει ένα με τους οπαδούς του, ανταπέδωσε με το παραπάνω, μέσω της ενεργής συμμετοχής μας στο τραγούδι και με μια βροχή από stage dives.
Ακούσαμε κομμάτια μέσα από “Fiction”, “Construct”, “Haven”, ενώ έκπληξη αποτέλεσε το “Therein” από το “Projector”! Κι εκεί που τα πράγματα δεν μπορούσαν να γίνουν καλύτερα ο Mikael με απογειώνει στην ανακοίνωση του “Misery’s Crown” κοιτώντας με και εκτείνοντας το χέρι του προς εμένα (φταίει που το έκανα παραγγελιά νωρίτερα). Ντάξει… τόση συγκίνηση δεν αντέχεται σε μια νύχτα!
Κι έτσι δυναμικά, οι Σουηδοί απέδειξαν την αξία τους ως μια από τις καλύτερες μπάντες της melodic death metal σκηνής και μας άφησαν με χαμόγελα ευτυχίας. Υποκλίνομαι στο όνομα Dark Tranquillity και σας εύχομαι να τους δείτε σύντομα!
Setlist: Force of Hand, Lesser Faith, Atoma, Science of Noise, Forward Momentum, Terminus (Where Death Is Most Alive), Clearing Skies, Therein (μου σηκώθηκε η τρίχα), Wonders, Misery’s Crown (αγαπώ), Ήθελα κι άλλο…
Τελευταία πράξη: Amon Amarth!
Ανασυγκροτήσαμε όσες δυνάμεις μας απέμειναν για να βγούμε στη μάχη μαζί με τους Σουηδούς… Τα σκηνικά είχαν ήδη στηθεί: ψεύτικοι πέτρινοι τοίχοι και σκάλες αγκάλιαζαν ένα τεράστιο Viking κράνος στην κορυφή του οποίου ήταν τα drums, με φόντο το artwork από το τελευταίο τους full-length, “Jomsviking”.
Η ορδή των αγαπημένων μας Vikings έκανε δυναμικά την εμφάνισή της στη σκηνή με τον ύμνο “The Pursuit Of Vikings” και με το κοινό να υψώνει τις γροθιές του στον αέρα, έτοιμο για μάχη! Ας μας οδηγήσει ο Odin με ασφάλεια στη σφαγή που θα ακολουθήσει…
Με πλήρη επαγγελματισμό και συνεχή επαφή με το κοινό οι Vikings πηγαινοέρχονταν στην σκηνή καταιγίζοντάς μας με εικόνες πολέμου μέσα από τα τραγούδια και την σκηνική τους παρουσία. Αρχηγός του στρατεύματος ήταν φυσικά ο Hegg, ο οποίος πίσω από τους βρυχηθμούς και άγριους μορφασμούς του, χαμογελούσε κι έδειχνε να απολαμβάνει εξίσου το σόου που παιζόταν κάτω από τη σκηνή. Ο λόγος γίνεται για το κοινό που είχε ήδη μπει στο πετσί του ρόλου, με τους stage divers να πέφτουν βροχή και το moshpit να μην αφήνει κανέναν άθικτο.
Ακολούθησαν κομμάτια όπως το “As Loke Falls” και “First Kill”, όπου δυο Vikings πολεμιστές ξεπήδησαν κρατώντας σπαθιά και ασπίδες, έτοιμοι για αναμέτρηση μέχρι τελικής πτώσης και με τον ηττημένο να σέρνεται από το πόδι εκτός σκηνής! Ο ήχος ήταν γεμάτος, δυναμικός και καθαρός, και τα φωτιστικά εφέ συνοδεύονταν από καπνούς να πετάγονται κατακόρυφα και να προσθέτουν την δική τους πινελιά στην φανταστική αυτή εικόνα πολέμου! Αυτή την αναπαράσταση ακολούθησε το “The Way of Vikings” κι ένα drum solo με τον Jocke Wallgren να αναδεικνύει την τεχνική του.
Το δεύτερο μέρος της setlist μας έδωσε μια στιγμή ανάσας με τη μελωδική και πιο “μπαλαντοειδή” πτυχή των Amon Amarth να αποκαλύπτεται μέσα από τα κομμάτια “One Thousand Burning Arrows” και “Runes To My Memory”. Αυτήν τη φορά οι πολεμιστές επέστρεψαν κρατώντας τόξα και σημαδεύοντας το κοινό (ευτυχώς χωρίς να εκτοξεύουν τίποτα).
Σχεδόν μιάμιση ώρα πέρασε και η γιορτή των παγανιστών έκλεισε με το επικό “Guardians Of Asgaard” και το “Twilight Of The Thunder God”. Καταιγιστικές rhythm κιθάρες, επαγγελματική εκτέλεση και τώρα o Hegg στέκει στη σκηνή με ένα τεράστιο Mjölnir σφυρί! Εκπληκτικός!
Setlist: Pursuit of Vikings, As Loke Falls, First Kill, The Way of Vikings, At Dawns First Light, Cry of the Blackbirds, Deceiver of the Gods, Tattered Banners and Bloody Flags, Destroyer of the Universe, Death in Fire, One Thousand Burning Arrows, Father of the Wolves, Runes to my Memory, War of the Gods, Raise Your Horns, Guardians of Asgaard, Twilight of the Thundergod
Εν κατακλείδι, επρόκειτο για μια πρώτης κλάσης sold-out συναυλία και με την πρώτη ευκαιρία σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να απολαύσετε τους Omnium Gatherum, Dark Tranquillity και Amon Amarth. Η ευφορία και αδρεναλίνη ήταν στα ύψη και παρόλο που πέρασαν ήδη δύο μέρες, ακόμα έχω αυτό το ηλίθιο χαμόγελο ευτυχίας. Τέλος, θα παρακαλέσω όποιον βρήκε τον σβέρκο μου ας στείλει μήνυμα γιατί ακόμα τον ψάχνω…
photos: Λία Ανανγωστοπούλου
576 
