Το μενού του Σαββάτου περιείχε μπόλικο black metal, εξωτικά όργανα, ψυχεδελικές μελωδίες, επιβλητικά παιξίματα, πολύ βλασφημία και μεγάλη ανυπομονησία για να (ξανα)δούμε τους τεράστιους αυτούς black metallers που δεν έχουν αλλάξει τόσα χρονιά ούτε στιγμή το στιλ της μουσικής τους.
Ο κόσμος είχε μαζευτεί από την αρχή κι έτσι ένα μεγάλο μέρος του μαγαζιού είχε γεμίσει από νωρίς.
Τη δύσκολη αρχή του ανοίγματος της συναυλίας ανέλαβαν οι Λαρισαίοι black metallers The Unconfessed, άλλη μια εγχώρια μπάντα που απλά μας εξέπληξαν με την ενεργητικότητα που έβγαλαν στην σκηνή όπως και τα ωραία riff. Ο κόσμος συμμετείχε στα τραγούδια τους όπως και στα γκρουβάτα σημεία του “Mountain High”. Προσεγμένος ήχος, γρήγοροι ρυθμοί που μας ανέβαζαν τους σφυγμούς για την συνέχεια.
Σειρά πήραν οι ντόπιοι Disharmony, δεύτερη συναυλιακή εμφάνιση μετά το 1992, πολλοί τους περίμεναν καλύτερους από ότι εμφανίστηκαν, ίσως να τους είχαν ξαναδεί, προσωπικά τους κατά χάρηκα με αυτήν την σκοτεινή μελωδία και την μοχθηρή /doom ατμόσφαιρα που έβγαζαν τα κομμάτια τους με το “Freyja, Queen with Golden Tears” και το “Serpent” ένα σχετικά γρήγορο κομμάτι για το είδος τους. Μας έπαιξαν παλιές και νέες συνθέσεις και μας άφησαν δυστυχώς ανικανοποίητους, διότι θέλαμε και άλλο.
Ολιγόλεπτο διάλειμμα για να ετοιμαστούμε ώστε να δούμε ένα από τα πιο underground σκληρόπυρηνικά Ελληνικά black metal συγκροτήματα, τους CHAOSBAPHOMET με τον Iapeto666 να βγάζει σκληράδα και χολή στα φωνητικά. Μας έπαιξαν αρκετά κομμάτια από τον καινούργιο τους δίσκο, όπως τα “Blood of Hydra”, “Fire of Titans” και “Dynasty of Typhon”. Όμως δεν έμειναν μόνο εκεί, μας έπαιξαν και από τις παλιές τους δουλείες με τον κόσμο να τους ανταμείβει κάνοντας ένα mosh pit τόσο σατανικό όπως η κάθε νότα από τα τραγούδια τους. Δυνατή εμφάνιση, με προσεγμένη ενδυμασία και σκότος στο διάβα τους.
Ο χρόνος πέρναγε με το μαγαζί να γεμίζει ασφυκτικά. Κάπου εκεί κάνουν μια μεγαλοπρεπή είσοδο οι Έλληνες Kawir με τον ειδικό προσκεκλημένο Pandion να εμφανίζεται με τα πνευστά του όργανα και την ιδιαίτερη ενδυμασία ,φάση Θεού Πάνα, χαρίζοντάς μας σπάνιας ομορφιάς μελωδίες και μπόλικο κρασί από το ασκί του. Δε χρειάστηκε πολύ προσπάθεια από τους Kawir να μας κάνουν άνω κάτω. Με το άκουσμα του “Hail to the three shaped Goddess” έγινε χαμός κι όλοι μαζί αρχίσαμε να τραγουδάμε. Σειρά πήραν το “Dionysus” και “Hymn to Apollo”. Κάπου εκεί τη θέση του “Θεού Πάνα” πήρε η επόμενη ειδική προσκεκλημένη Aristomache στα πλήκτρα παίζοντας παλιά ωραία κομμάτια με το “Hermes The Psycopomp” να μας απογειώνει. Για το τέλος μας επιφύλαξαν τον Necroabyssious να μας τραγουδάει το “Sinn(The Blazing Queen) “ από το πρώτο τους demo.
Το ρολόι έγραφε 11:30 και στο σανίδι εμφανίστηκαν οι πολυαναμενόμενοι Varathron που από το 1989 που υπάρχουν παραμένουν το ίδιο αυθεντικοί, σκληροί και μοχθηροί χωρίς να έχουν αλλάξει ηχητικό στιλ. Ένας λόγος παραπάνω που είναι τόσο αγαπημένοι. Για περίπου μια ώρα και κάτι άνοιξαν τις πύλες της κολάσεως με τα παιξίματα τους, κάνοντας ένα μαγαζί να κοπανιέται ασύστολα και ασταμάτητα. Με τον frontman Stefan Necroabyssious να έχει αρκετή όρεξη και να ζει κάθε νότα απίστευτα κολασμένα. Ένα πλούσιο setlist ικανοποιώντας μας όσο πιο πολύ μπορούσαν. Μεγάλη στιγμή για τους Varathron (και για μας φυσικά) ήταν όταν στην σκηνή ανέβηκε ο Θέμης από Rotting Christ αφιερώνοντας μας ένα τραγούδι από τις παλιές καλές εποχές.
Η μέρα είχε πλέον αλλάξει, ήταν Κυριακή 1 το ξημέρωμα με τον κόσμο δειλά δειλά να έχει αποχωρήσει από το μαγαζί και στην σκηνή να βγαίνουν οι θρύλοι-ορόσημο για την black metal, Mortuary Drape, που απλά μας αποτελείωσαν και μας έστειλαν στο λάκκο για θάψιμο. Η Επιβλητική σκοτεινή ενδυμασία του frontman, Δήμιου φάση και τις κάπες των υπολοίπων μέχρι και τον τραχύ σκληρό ήχο δημιουργούσαν μια σατανική ατμόσφαιρα. Οι ανάποδοι σταυροί και τα θυμιατά να διακοσμούν την σκηνή, παρακινούσαν τον κόσμο που είχε απομείνει να αφήσει την ψυχή του ακούγοντας την μια κομματάρα μετά την άλλη. Ακόμα αντηχούν τα “Primordial”, “Mortuary drape”, “Mother” και “Crepuscοlar Whisper” στα αυτιά. Οι Δαιμόνιοι Ιταλοί μας έπαιξαν μέχρι τις 2 και κάτι, μαγεύοντάς μας με τις old school συνθέσεις τους.
Ένα black metal φεστιβάλ που απλά τα είχε όλα, ασχέτως αν τελείωσε αργά, όσοι μείναμε εκεί ακούραστα μέχρι το τέλος το απολαύσαμε.
Photos: Cristina Alossi
484 
