Επιτέλους κυκλοφορεί και στην Ευρώπη ένας δίσκος με αρκετό ενδιαφέρον και φυσικά μιλάμε για το “Heaven Is Gone” των Seventh Void, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί από τα δυο εναπομείναντα μέλη των Type O Negative, Kenny Hickey (Κιθάρα και φωνή) και Johnny Kelly (Κιθάρα) το 2003.
Στην πορεία ανακάλυψαν τον Matt Brown, από τους Uranium 235 για drummer, ο οποίος ήταν από την ίδια σκηνή του Brooklyn και πρότεινε τον κολλητό του Hank Hell, από τους Inhuman για τη θέση του μπάσου. Όταν συμπληρώθηκε το γκρουπ, αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να ακούγεται αυτή η νέα τους προσπάθεια με ότι είχαν κάνει στο παρελθόν με τα άλλα τους σχήματα.
Οι Seventh Void λοιπόν είναι ένα γκρουπ επηρεασμένο από κλασσικές μπάντες, όπως: Black Sabbath, Led Zeppelin, AC/DC κ.α. και η μουσική τους είναι ένα μίγμα Classic Rock με Doom Metal. Ο Kelly έχει δηλώσει χαρακτηριστικά, ότι η μπάντα έψαχνε να βρει την ταυτότητα της από το 2003, αλλά όταν γράφτηκε το τραγούδι “Heaven Is Gone” αισθάνθηκαν ότι είχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία που ήθελαν οι Seventh Void να πρεσβεύουν. Τι πρεσβεύει όμως αυτό το γκρουπ τελικά; Η απάντηση είναι, αλήτικο αυθεντικό Rock χωρίς υπερβολές και θεατρινισμούς, βγαλμένο μέσα από την ψυχή. Τα Sabbathικά riffs, πέφτουν το ένα μετά το άλλο σε όλα σχεδόν τα τραγούδια, όπως το “Closing In”, το ομότιτλο “Heaven Is Gone”, το “The End Of All Time” κ.λπ. Επίσης σε τραγούδια όπως το “Broken Sky”, η εκπληκτική φωνή του Kenny Hickey σκίζει τον ουρανό. Αξιοσημείωτο είναι, ότι όταν η μπάντα έψαχνε κάποιον ιδανικό για την προώθηση του άλμπουμ, τον βρήκε στο πρόσωπο του Vinnie Paul (Hellyeah, Damageplan, Pantera). Πάντως ένα είναι το σίγουρο, ότι εάν αυτή η δουλειά πέσει στα χέρια της αρχικής τετράδας των Black Sabbath, τότε θα αισθανθούν υπερήφανοι για τα παιδιά τους, διότι η μουσική είναι στο ύφος που δίδαξε ο “μπαμπάς” Iommi και η φωνητική ερμηνεία πάνω στις νότες που κινήθηκε ο Ozzy στα πρώτα 4 Sab’s άλμπουμ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αντιγράφουν. Σίγουρα και ο Leif Edling των Candlemass θα κρυφάκουγε αυτό το άλμπουμ.
Ο παράδεισος την έκανε λοιπόν και εμείς αυτό που έχουμε να πούμε είναι, ότι αυτός ο δίσκος θα ενδιαφέρει τους φίλους του Rock/Doom Metal, σε όσους δηλαδή αρέσκονται τα βαριά αργόσυρτα riff τύπου Sabbath και σε ψυχεδελικά περάσματα, τύπου Monster Magnet. Stay Doom Or Be Doomed!!!
Δημήτρης Άγας
434 
