EMPTY TREMOR: “Iridium”

Φέτος πραγματικά έχει κατακλειστεί η αγορά με αξιόλογες power και prog κυκλοφορίες, και ομολογώ πως πολύ το χαίρομαι. Όποιος έχει ζήσει την ακμή των παραπάνω ειδών στα 90s σίγουρα καταλαβαίνει προς τι η χαρά.

Οι Empty Tremor έρχονται από την γειτονική Ιταλία και περιέχουν μουσικά στοιχεία που όλοι αγαπήσαμε κατά καιρούς, φέρνοντας στο νου στιγμές από Shadow Gallery, Dream Theater, Threshold και Avalon. Το συγκρότημα βέβαια δεν είναι και χτεσινό, εξ ου και η πολύ καλή απόδοση των επιρροών του. Μετράει ήδη 13 χρόνια στο χώρο, ενώ το “Iridium” αποτελεί την τέταρτη studio δουλειά τους. Το album όπως έχετε ήδη καταλάβει από τις παραπάνω αναφορές ανήκει στον progressive ήχο, και αριθμεί 9 στον αριθμό συνθέσεις, συνολικής διάρκειας 63ων λεπτών. Με το πρώτο κιόλας άκουσμα ξεχωρίζουν τα “Breaking the Mirror”, “Unconditional Love”, “Run” και το ομώνυμο, ενώ ύστερα και από άλλες ακροάσεις βλέπεις πως ολόκληρο το album αξίζει, από την αρχή ως το τέλος. Όλα τα λεφτά πάντως είναι ο Giovanni de Luigi που βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο. Δίνει μια άλλη έκταση στα τραγούδια με τις ερμηνείες του και υπάρχουν σημεία που μου θυμίζει σε χροιά τον πολύ αγαπημένο μου Mike Baker (RIP). Σίγουρα το “Iridium” δεν ανοίγει νέους μουσικούς ορίζοντες, αλλά το είδος που φέρει μουσικά το υπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Προσωπικά μου αρέσει πολύ και κάθε φορά που το ακούω μου αρέσει ακόμα περισσότερο. Όσοι έχετε επιθυμήσει έναν αξιόλογο melodic prog δίσκο, στα χνάρια των “παλιών”, οι Empty Tremor έρχονται για να αναπληρώσουν αυτό το κενό. Approved!


567

Avatar photo
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1392 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.