Η ερώτηση σε ποια κατάσταση βρίσκεται η underground σκηνή στην Ελλάδα, μετά το
Σάββατο αυτό, απαντάται μονολεκτικά. SADHUS!
Έχοντας κυκλοφορήσει μόλις, ένα συνταρακτικά όμορφο album με άκρως φορτισμένο
ενεργειακά εξώφυλλο (διαβάστε εδώ τη συνέντευξη περί αυτού), το “Illegal Sludge” (review εδώ), αποφάσισαν να στήσουν ένα από γνωστά ωραία τους πάρτι, με επίτιμους καλεσμένους, ένα hot όνομα του χώρου, τους Acid Mammoth, οι οποίοι μάλιστα, έπαιζαν για πρώτη φορά στο An Club.
Να πω την αλήθεια λόγω κούρασης που είναι αποτέλεσμα του απαιτητικού προσωπικού μου προγράμματος, τελευταία οι δημόσιες συναυλιακές μου εμφανίσεις έχουν περιοριστεί, αλλά ευτυχώς αυτή τη φορά και αποφάσισα να παρευρεθώ στο release show της Καπνιστικής Κοινότητας.
Η εμφάνιση των σαμπαθικών doomsters Acid Mammoth καθυστέρησε λίγο να ξεκινήσει λόγω ενός τεχνικού προβλήματος του Μπάμπαλη senior, που διορθώθηκε τελικά με αλλαγή κιθάρας, οπότε μας δόθηκε η ευκαιρία να πούμε τα νέα μας πριν βουλιάξουμε στον βούρκο της βαριάς μουσικής παρακαταθήκης του Birmingham.
O junior Μπάμπαλης μπροστάρης και ασταμάτητα κινητικός, χεντμπάνγκιζε αδιάλειπτα όσο δεν τραγουδούσε και όσο ο πατήρ του ενέπνεε με την κιθαριστική του δεινότητα, παρασέρνοντας σε παρόμοια έκσταση τον Βαρίκο στο μπάσο, ο οποίος με τη σειρά του δημιουργούσε την απαραίτητη γέφυρα με τα τύμπανα του Λούβαρη. Όσο ο χρόνος περνούσε, μαζεύονταν και περισσότερος κόσμος στο υπόγειο του ΑΝ και το εξαιρετικό doom των Mammoth ανάγκαζε τα άλατα στους αυχένες μας σιγά σιγά να σπάνε.
Η μουσική τους παίρνει άλλη μορφή ζωντανά και γιγαντώνεται, ενώ παράλληλα όλα τα riffs ακούγονται μεμιάς πιο συναρπαστικά, όλες οι μελωδίες πιο οικείες και είναι δύσκολο να μη σε κερδίσει εν τέλει, κατά κράτος. Τουλάχιστον αυτό έπαθα εγώ και έχοντας καλό ήχο οι Acid Mammoth απέκτησαν έναν ακόμη φίλο, αφού η ως τότε συμπάθεια μου μετατράπηκε σε έρωτα. Η μπάντα μοιάζει να βρίσκεται ανάμεσα μας πολλές δεκαετίες, αν και δεν έχει συμπληρώσει καν την πρώτη της. Μάλιστα αποτελεί και ένα από τα καλά εξαγώγιμα μουσικά προϊόντα του τόπου μας τα τελευταία έτη.
Πόσο καλύτερο άνοιγμα να μπορούσαν να βρουν οι Sadhus αφού η προσμονή του κοινού είχε μεγαλώσει και μάλιστα, έπρεπε το σχήμα να υπερβεί τον εαυτό του για να δικαιολογήσει τη θέση του “headliner” μετά από τη γεμάτη παράσταση των Acid Mammoth. Ξάφνου μια πλειάδα “συνεργατών” εμφανίστηκαν αποδομώντας τη σκηνή και ετοιμάζοντας τη για το επικείμενο καπνιστικό νέφος.
O χρόνος περνάει τόσο γρήγορα και καμιά φορά κάποιες θύμησες μοιάζουν σαν χθες. Συνειδητοποίησα λοιπόν, πως είχα να δω ζωντανά τους Sadhus 5 χρόνια, με τελευταία την εμφάνιση τους ως support act των Eyehategod. 5 χρόνια είναι ικανά να σε κάνουν να ξεχάσεις συναισθήματα, λεπτομέρειες, εντυπώσεις. ΟΜΩΣ, οι Sadhus με μια εμφάνιση που δεν θα ξεχάσω ποτέ, επανέφεραν όλα τα παραπάνω και ταυτόχρονα τα διέγραψαν για να τα αντικαταστήσουν με καλύτερα, εντονότερα και ριζοσπαστικότερα.
Το ‘χω πει αρκετές φορές και θα το γράψω δημόσια. Ο frontman τους Σταύρος είναι ένας ταπεινός, ευγενέστατος και πολύ χαλαρός τύπος, αλλά όταν βρίσκεται μπροστά στο μικρόφωνο γίνεται άμεσα υποψήφιος για casting σε ρόλο σχιζοφρενή δολοφόνου κάποιας φιλόδοξης b-movie. Οι βρυχηθμοί και τα ουρλιαχτά του σε φοβερή φόρμα, ενώ και η συνολική παρουσία του στη σκηνή είναι ενεργητικά συμπληρωματική και αναγκαία για το σύνολο.
Οι δυο τεράστιες καμπίνες πίσω από τον ημίγυμνο Θωμά (κιθάρα) προμήνυαν αυξημένη πίεση για τα τύμπανα των ώτων μας και έτσι μια ωτασπίδα για τα επιβαρυμένα από τα εκατοντάδες live αυτιά μας ήταν επιβεβλημένη. Ριφάρες που θα περνούσαν και το Matt Pike ISO έβγαιναν από τα ηχεία και ο ήχος ήταν αρκετά μελετημένος για εκείνο το βράδυ, με τα τύμπανα του Greg να φέρουν το branding Sadhus-The Smoking Community και να δίνουν έξτρα κύρος στο show. Το ρυθμικό κομμάτι της μπάντας σε μοναδική αρμονία με Μακ και Greg να επιβάλουν τη συχνότητα ταλάντωσης των κεφαλιών μας και τα ξεσπάσματα ταχύτητας όταν έσκαγαν μύτη, δημιουργούσαν χάος και σεισμό στο dance floor.
Όπως είναι φυσικό, όλα τα κομμάτια του νέο τους album “Illegal Sludge” παρουσιάστηκαν μπροστά στο διψασμένο πλήθος, αλλά χωρίς να λησμονούνται κομμάτια από τις προηγούμενες δουλειές τους, με αποκορυφώματα τα “Bampoola”, “Lazarus”, αλλά και τα “Make me 20”, “Colombian Boat Blues” που έκλεισαν τη βραδιά. Μάλιστα πριν τα τελευταία αυτά δυο, αφού ανακοινώθηκε πως είμαστε δυο κομμάτια πριν το τέλος κάποιος φώναξε “Έλα, κάτω να τα πεις”. Όπερ και εγένετο, στο “Colombian Boat Blues” με τον Σταύρο να γίνεται ένα με τον κόσμο και να δίνει το κατάλληλο τέλος σε ένα ξέφρενο, γεμάτο ιδρώτα και καπνό, πάρτι.
Μια εμφάνισή που άκοπα μπαίνει μέσα στις 5 καλύτερες που έχω δει από τότε που σταμάτησαν τα ζοριλίκια του Covid. Και δεν έχω δει λίγα live.
Oι Sadhus αποδεικνύουν πως αξίζουν την εμπιστοσύνη μας αφού η βελτίωση τους μέσα στα χρόνια του έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που τους καθιστά ετοιμοπόλεμους για κάθε σύγκριση με μεγάλα ονόματα τους είδους. Μια βραδιά που σου ερεθίζει όλες τις αισθήσεις. Έχει ειδικό βάρος η όσφρηση βέβαια, αλλά είναι και αυτό ένα μοναδικό στοιχείο ενός Sadhus live.
Setlist
Illegal Sludge
Hyper Roller
Fuck Off & Die
Fuckin’ Apes
Eye On Man
Bampoola
Sobbing Children
Mel O.D.
Woodman
Hold Out
Filthy Trust
Lazarus
Make me 20
Colombian Boat Blues
Φωτογραφίες: Έφη Γαλιατσάτου
865 
