Οι Youth of Today είναι ένα από τα σημαντικότερα και επιδραστικότερα hardcore punk σχήματα που έχουν ποτέ εμφανιστεί στον πλανήτη και το straight edge κίνημα που εκείνοι πυροδότησαν, εξερράγη και αποτέλεσε για αρκετό καιρό έμπνευση για εκατοντάδες νέους. Εν αναμονή της εμφάνισης τους στο An Club στις 2 Αυγούστου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), ο drummer τους και θρύλος της σκηνής, Sammy Siegler απαντά στις ερωτήσεις του Δημήτρη Μαρσέλου.
-Καλησπέρα, Sammy και σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Πως σου φαίνεται η νεολαία του σήμερα; Οι παλαιότερες γενιές αρέσκονται στον κριτικάρουν σκληρότερα από όσο τους κριτίκαραν κάποτε. Μπορούμε να βασιστούμε στους νέους για ένα καλύτερο αύριο;
Παρατηρώ πολλές ομοιότητες. Αρκετά παιδιά σήμερα ξεκινάνε συγκροτήματα, κάνουν σκέιτ, συμμετέχουν, οργίζονται, προσπαθούννα κάνουν κάτι για αυτό, περίπου όπως εμείς τότε. Για κάποιον λόγο είναι συνήθως οι παλιοί να απορριπτουν τους νέους, αλλά είναι η ώρα τους. Εμείς έχουμε τις αναμνήσεις μας και τις εμπειρίες μας και εκείνοι δημιουργούν τις δικές τους. Από μια hardcore σκοπιά, η σκηνή είναι ζωντανή, παγκόσμια, υπάρχουν εξαιρετικές μπάντες εκεί έξω.
-Παρακολούθησα μια ζωντανή εμφάνιση σας από το 2016 και μια στο CBGBs από το 1986. Μόνο η ηλικία σας φαίνεται να έχει αλλάξει. Σας κάνει η μουσική να νιώθετε νεότεροι; Αισθάνεστε το ίδιο να παίζετε τα κομμάτια σας μετά από τόσα πολλά χρόνια;
Οι τέσσερις μας είμαστε οικογένεια. Έχουμε μοιραστεί εμπειρίες και όταν συναντιόμαστε συμβαίνει κάτι μαγικό, πολλές φοβερές αναμνήσεις. Νομίζω αυτό ξυπνάει ένα νεανικό πνεύμα. Μουσικά όλοι μας συνεχίσαμε να παίζουμε όλα αυτά τα χρόνια και είμαι ευγνώμων που το μήνυμα των Youth of Today είναι διαχρονικό.
-Αν και οι YoT κυκλοφόρησαν μονάχα λίγα albums, η επιρροή σας στη σκηνή ακούγεται ακόμη και σήμερα, ενώ πολλοί σας αναφέρουν ως κύρια επιρροή τους. Ποιες ήταν οι μπάντες που θαύμαζες και σε έκαναν να θές να παίξεις γρήγορη και δυνατή μουσική;
Το punk ήταν η αρχή των πάντων. The Clash και The Sex Pistols με τράβηξαν όταν ήμουν 10-11 χρονών. Όταν όμως έπεσα πάνω στο νεοϋορκέζικο Hardcore η φάση μου ήταν Underdog, BOLD, Warzone, Straight Ahead, and Youth of Today. Ήμουν μεγάλος οπαδός των YOT και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω μέλος της μπάντας το 1987, ήταν όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Έπαιζα στην αγαπημένη μου μπάντα!
-Τα τραγούδια σας είναι ακόμη κοινωνικώς σχετικά (δυστυχώς) και ακόμη εμπνέουν, θα έλεγε κάποιος βλέποντας νέα παιδιά στις συναυλίες σας. Αν γράφατε νέα τραγούδια τώρα, θα είχατε τις ίδιες πηγές έμπνευσης;
Ο τραγουδιστής μας, Ray Cappo έγραψε φοβερά κομμάτια, το μήνυμα τους είναι ανεξίτηλο, σημαντικό, μπορώ μόνο να ελπίζω πως νέοι άνθρωποι θα το ανακαλύψουν. Όσο αφορά σε νέα μουσική,το έχουμε συζητήσει και έχει να κάνει με το να βρούμε κοινό χρόνο. Λέγοντας αυτό, να τονίσω πως η δισκογραφία μας μπορεί να μείνει ως έχει. Ξέρω όμως πως ο Ray έχει ακόμη πολλά να πει και αναμφίβολα θα μπορούσε να γράψει εξίσου σημαντικούς στίχους.
-Σε μια παλιά συνέντευξη είχατε ερωτηθεί για το straight edge και η απάντηση των YoT ήταν πως το σημαντικό είναι “το θετικό μήνυμα, η ενότητα”. Σχεδόν 40 χρόνια μετά πιστεύεις πως έχει, ως ένα βαθμό, επιτευχθεί η ενότητα;
Δεν είμαι σίγουρος για τη συγκεκριμένη συνέντευξη, αλλά νομίζω πως τα πάντα είναι σημαντικά. Υπάρχουν πολλά για να ενώσουν τους ανθρώπους, από το straight edge, στον αντιρατσισμό και τον βηγκανισμό. Έχουμε καταφέρει πολλά ως σκηνή, ως μπάντα και ως κοινωνία, όμως μένουν πολλά ακόμα να γίνουν. Ένας από τους λόγους που παίζουμε ακόμη είναι για να διαδώσουμε το μήνυμα. Ολόκληρο το μήνυμα.
-Κάθεσαι πίσω από τύμπανα από πολύ μικρή ηλικία όταν για λίγο έπαιξες με τους Gorilla Biscuits. Σκέφτηκες ποτε πως θα γυρίσεις τον κόσμο, δίνοντας συνεντεύξεις σε τυχαίους Έλληνες και θα ήσουν επιρροή νέων παιδιών; Θυμάσαι το πρώτο σου show;
Χαχα. Δεν το περίμενα τότε, αλλά δεν μου φαίνεται περίεργο τώρα. Ενδιαφερόμαστε πολύ για όλο αυτό και υπάρχει παρόμοια φλόγα και αγάπη για αυτό όπως και τότε, και αυτό μας συντηρεί.
-Έχεις ζήσει σε καταλήψεις στα πρώτα χρόνια της καριέρας σου. Σήμερα στην Ελλάδα, οι καταλήψεις έχουν γίνει στόχος. Πόσο σημαντικό πιστεύεις πως είναι να υπάρχουν χώροι για τη νεολαία που είναι ανεξάρτητοι, χωρίς έλεγχο για να εκφράζονται ελεύθερα; Υπάρχουν καταλήψεις εκεί;
Η πρώτη μου εμπειρία με καταλήψεις ήταν όταν περιόδευσα με τους YoT στην Ευρώπη το 1989. Κάποιες ήταν καλές, άλλες όχι, ήμουν 16 και εντυπωσιασμένος από όλα αυτά. Αλλά για να απαντήσω την ερώτηση σου, οι άνθρωποι όντως χρειάζονται μέρη όπου θα δημιουργούν, ασφαλείς, παιδιά και ενήλικες. Υπάρχουν χώρες όπου οι κυβερνήσεις προσφέρουν τέτοιους χώρους, μάλλον αυτό είναι το ιδανικό, άλλα καταλαβαίνω πως αυτό είναι ένα όνειρο.
-Η καρίερα σου στο hardcore είναι μακρά και επιτυχημένη, οπότε αναρωτιέμαι αν ακολουθείς τη σημερινή σκηνή.
Εννοείται. Εργάζομαι πολύ με τη Revelation Records και τη Trust Records, μάνατζερ μερικούς καλλιτέχνες, οπότε γνωρίζων πως η σκηνή ανθίζει, ενώ είναι μεγαλύτερη και πιο παγκόσμια από τότε που ξεκινούσα. Πάντα κοιτάω μήπως βρεθεί ο νέος HR ή Rollins, αλλά δεν τους έχω βρει ακόμη. Έιναι οπαδός των Drain, DARE, High Vis, GEL, και υπάρχουν αρκετά καλά φεστιβάλ και εταιρίες εκεί έξω.
-Προέρχεσαι από οικογένεια jazz μουσικών, πως κατέληξες να παιζεις σε hardcore punk συγκροτήματα; Ήταν κάποιο είδος νεανικής επανάστασης;
Η αδερφή μου είναι τρία χρόνια μεγαλύτερη μου και με έχωσε στην πρώτη μου μπάντα, τους Noize Police, παίζαμε reggae, ska και punk, διασκευάχαμε το Power των Agnostic Front, ενώ ήμουν έντεκα χρονών και από κει ξεκίνησαν όλα. Οι γονείς μου ήταν υποστηρικτικοί, με πήγαιναν σε συναυλίες και σίγουρα το ότι μεγάλωσα στη Νέα Υόρκη βοήθησε. Εκεί είσαι εκτεθειμένος σε πολλά και κάποτε το 1985 γνώρισα τους Gorilla Biscuits!
-Παίζετε στην Ελλάδα στις 2 Αυγούστου και ανυπομονώ να σας δω. Ποια συναυλία που επαιξες και ποιανπου είδες έχουν αποτυπωθεί καλά στη μνήμη σου;
Youth of Today στο Μιλάνο το 1989 ήταν φοβερό show that we played. Είδα Warzone στο Pyramid Club στη Νέα Υόρκη το 1987 που ήταν τρέλα. Είχαν μηχάνημα καπνού,ένα χορευτή και έναν MC.
486 
