ίδος: Stoner/ Doom Metal
Δισκογραφική: Ripple Music
Ημ. Κυκλοφορίας: 6 Μαίου 2022
Τα τελευταία χρόνια μπορεί να χορεύουν στο Dallas υπό τους ρυθμούς του παιδιού θαύματος του Σλοβενικού μπάσκετ Luca Doncic, ο οποίος διαδέχτηκε τον Γερμανό επιβήτορα Dirk Nowitzki στο παρκέ, όμως για περίπου δύο δεκαετίες και βάλε οι Τεξανοί λικνίζονταν υπό τους ήχους και τις μελωδίες αστείρευτης ρυθμικότητας συγκροτημάτων, όπως οι βετεράνοι Wo Fat, και πληθώρας μπαντών (με πιο ταιριαστούς εκπροσώπους τους The Sword) που συμπληρώνουν την ντόπια σκηνή.
Η προ ολίγων εβδομάδων επανακυκλοφορία του ντεμπούτου άλμπουμ “The Gathering Dark” των Αμερικανών λειτούργησε ιδανικά σαν κράχτης (καλή ώρα όπως αυτοί στο μοναστηράκι της Ερμού) ώστε να επαναφέρουν το όνομα του συγκροτήματος στο προσκήνιο κερδίζοντας λίγη στοχευμένη δημοσιότητα, όταν τη δεδομένη στιγμή ετοιμαζόντουσαν για το έβδομο κατά σειρά δισκογραφικό τους χτύπημα που ακούει στο όνομα “The Singulaity” μέσω της Ripple Music.
Το θορυβώδες power trio στο νέο δίσκο πιάνει ταβάνι δημιουργικότητας και έμπνευσης ξεπερνώντας κατά πολύ την δική του προσδοκία, πόσο μάλλον των οπαδών του. Η μπάντα κινείται σε ανατολίτικες κλίμακες, καλή ώρα όπως στο “Orphans of The Singe”, δεδομένου ότι ακολουθεί πιστά και ασπάζεται τον ήχο της τετράχορδης “rickenbacher θεάς” και προσυλητίζεται από το μυστικιστικό παίξιμο του “Θείου Al”, ενόσω ταυτόχρονα το rhythm section “δένει εις ήχον έναν” με τις voodoo tribal τυμπανοκρουσίες χαρίζοντάς μας ένα μουσικό τελετουργικό όπου δεν μπορείς να απαρνηθείς επουδενί.
Οι Τεξανοί όπως πολύ εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς σε κομμάτια όπως το “Overworlder” -και όχι μόνο φυσικά αλλά και γενικότερα στην ολότητα του δίσκου- πάσχουν από το σύνδρομο Earthless και Black Bombain μαζί, με πιο συνήθη συμπτώματα την εμφάνιση του “Κ.αυτοσχεδιασμού” στη σύνθεση των κομματιών, κάτι που έχει ως “επίπτωση στην διοίκηση” μεγάλες και μακροσκελείς συνθέσεις οι οποίες χτίζονται αργά και σταθερά υπό μία μορφή jamming session λίγου πρωτού κορυφωθούν και έρθει το “σκάσιμο” (όπως συνήθιζαν να λένε οι παλιοί στο γνωστό “τεκνάδικο” ισόγειο της λεωφόρου Βουλιαγμένης αρχές της προηγούμενης δεκαετίας) και μας μετατρέψει τα μυαλά σε λιωμένο cheddar.
Η μουσική του συγκροτήματος ουδέποτε έψαχνε διέξοδο προς κάποιο mainstream ραδιόφωνο και ακροατήριο, και για αυτό τον λόγο δεν συνθέτουν radio friendly μουσική. Η μπάντα εφαρμόζει σε πράξη το γνωμικό της σημερινής Αμερικανικής κοινωνίας , και πόσο μάλλον της πολιτείας του Texas, όσον αφορά την ποσότητα σε κάθε της έκφανση. Μόνο που αυτήν την φορά συνδυάζει ποιότητα και ποσότητα με μία ανάλογη εφαρμογή. Η χρονική διάρκεια του δίσκου τον καθιστά επικό, καθώς είναι λίγο μικρότερη από τα ογδόντα λεπτά, όμως ακούγεται μονομιάς σε μία ατέρμονη λούπα χωρίς να σε κουράζει καθόλου, κρατώντας σου αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι τέλους, με αλεπάλληλες αυξομειώσεις εντάσεων και δυναμικών. Και δεν υπάρχει καλύτερη παρέα από το να χαζεύεις το εκπληκτικό και με πολλά υπονοούμενα εξώφυλλο για ταξικές κοινωνικές ανισότητες και περιβαλλοντολογικές ευαισθησίες, καλλυμένες από ένα μυθοπλαστικό πέπλο φανταστικής σκοπιάς που φιλοτέχνησε ο Eli Quinn, συνδυάζοντας ιδανικά την επιστροφή για μία από τις πιο εμβληματικές μπάντες της Heavy Rock ιστορίας.
Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως το “swampadelic trio” εκτός του ότι γνωρίζει από καλό barbeque, ελέω και της καταγωγής, είναι ικανό να στήσει Desert σκηνικό όπου έρχεται σε αντιπαραβολή με το αντίστοιχο των Καλιφορνέζων ομοϊδεατών του, όπου αντί για αμμόλοφους, κάκτους peyote και ταμπέλες “Welcome To The Sky Valley”, τοποθετεί χωροταξικά στο παρασκήνιο ένα ράντζο, αγελάδες, κινούμενες βάτους και ταμπέλες με σημάδια από φυσίγγια όπου γράφει “This is Texas”.
To “Singularity” στέκει αγέρωχο και “high as fuck” σε περίοπτη θέση, καθώς θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για το ιδίωμα στα σίγουρα στο μέλλον. Ο δίσκος θυμίζει κατά πολύ το αριστούργημα “A.D” των συμπατριωτών τους Solace, όπου είχε λάβει διθυραμβικές κριτικές και αποτέλεσε δίσκο της προηγούμενης δεκαετίας από τον J.J Koczan (aka The Obelisk), καθώς δημιουργεί ένα trippy απόσταγμα με συστατικά που ποικίλουν από Doom, Psychedelic, Heavy, Stoner, Blues και Country εσοδείες.
Για να μην μακρυγορούμε, ο νέος δίσκος λάμπει διά της φαινομενικής απλότητάς του και έρχεται να συμπληρώσει ιδανικά την 420 mp3 λίστα, λίγο πριν το φετινό προσκύνημα στο “Καμμένο Οδόστρωμα”.
“Singularity” λοιπόν λέμε και κλαίμε αναφωνίζοντας αντί για Wo Fat…….Whow F@ck!
Facebook: https://www.facebook.com/wofatriffage
Bandcamp: https://wofat.bandcamp.com/album/the-singularity
640 
