TORPOR

Στην ερώτηση αν πληρωνόμαστε για αυτό που κάνουμε, η απάντηση είναι: Ναι, γιατί ερχόμαστε σε επαφή με διαμάντια όπως το “Abscission”.

Ειδικά όταν μιλάμε για DIY και underground συγκροτήματα, είναι δύσκολο να έρθουμε σε επαφή μέσω των social media γιατί οι αλγόριθμοι δεν είναι και τόσο βοηθητικοί σε μπάντες με λίγα κλικ. Ωστόσο εδώ έρχεται το όραμα και η επιμονή των σχημάτων όπου οι ίδιοι προωθούν το υλικό τους και οι Torpor μας πλησίασαν για να μοιραστούν το υλικό τους μαζί μας.

Αν δεν υπάρχει καμία μεγάλη έκπληξη μέχρι το τέλος του χρόνου, το “Abscission” θα είναι αν όχι η αγαπημένη μου, τότε σίγουρα στην πρώτη τριάδα της λίστας μου για τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2023 (μπορείτε διαβάσετε το review μας ΕΔΩ). Σκοτεινό, βαθύ, ποιητικό, βαρύ και ευαίσθητο album, οπότε ένιωσα την ανάγκη να ακούσω τι έχει να πει αυτή η τριάδα από την Αγγλία. Χειμαρρώδεις και με άποψη μας έδωσαν μια απολαυστική συνέντευξη.

-Γεια σας από την Ελλάδα. Με λένε Βαγγέλη Γιαννακόπουλο και σας καλωσορίζω στο Rockway.gr
Λάβαμε το καινούργιο σας album: “Abscission” για να κάνουμε review και ενθουσιαστήκαμε, οπότε θέλαμε να συζητήσουμε μαζί σας για το album και την μπάντα γενικότερα ώστε να σας παρουσιάσουμε και στο ελληνικό κοινό.
Lauren Mason: Γεια σου Βαγγέλη. Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια για το “Abscission” και είμαστε χαρούμενοι που μοιραζόμαστε την μουσική μας με κόσμο από την Ελλάδα.
Simon Mason: Γεια σου. Είμαστε χαρούμενοι για αυτήν την κουβέντα
Jon Taylor: Γεια σου!

-Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δημιουργήσατε την μπάντα το 2012, πως ξεκινήσατε και πως τελικά αποφασίσατε να φτιάξετε την μπάντα;
Simon: Βρεθήκαμε και γνωριστήκαμε στο Λονδίνο, λόγω κοινών ενδιαφερόντων, ελπίδας αλλά και ιδεολογίας. Είχαμε μια πολύ απλή ιδέα για το τι θέλουμε να καταφέρουμε σαν σχήμα και όλα αυτά τα χρόνια χτίσαμε πάνω σε αυτήν και καταλήξαμε σε αυτό που έχουμε σήμερα

-Η λέξη “Torpor” αναφέρεται στη κατάσταση σωματικής ή συναισθηματικής αδράνειας. Ποιος είχε την ιδέα να ονομάσετε την μπάντα έτσι και γιατί τελικά επιλέξατε αυτό το όνομα;
Simon: Η λέξη “Torpor” προκαλεί μια συγκεκριμένη θεματική ή αίσθηση ως όνομα μπάντας. Νομίζω ότι το όνομα προήλθε από την προσπάθεια να χαρακτηρίσουμε τον ήχο που είχαμε εκείνη την εποχή. Έχουμε μεγαλώσει με αυτό το όνομα και πλέον το ενσωματώνουμε σε αντίθεση με την αρχή που ήμασταν αντίθετοι με αυτό που εκφράζει. Γράφουμε μουσική για να εκφράσουμε τις εμπειρίες μας με τον κόσμο και πως μας κάνουν να αισθανόμαστε. Η λέξη “Torpor” εκφράζει τέλεια την απογοήτευση αλλά και την μοναχικότητα που νοιώθουμε πολύ συχνά.

-Το πρώτο σας album κυκλοφόρησε το 2015 από το ανεξάρτητο label: “Head of Crom” και είχε τον τίτλο: “From Nothing Comes Everything”. Πως ήταν η εμπειρία ηχογράφησης τους πρώτου σας album;
Lauren: Πλέον νομίζω ότι έχουν περάσει αιώνες από τότε. Ήταν πριν γεράσουμε και αρχίσουμε να αισθανόμαστε κουρασμένοι. Έχουμε αλλάξει πολύ από τότε και σαν μπάντα αλλά και σαν άνθρωποι. Θυμάμαι ότι ήταν μια πολύ συναρπαστική εποχή. Γράψαμε το album πολύ γρήγορα και στην συνέχεια κάναμε μερικά φοβερά live κάνοντας support στους Amenra, Primitive Man και Plebian Grandstand, επίσης συμμετείχαμε και στο Desertfest στο Λονδίνο

Η επιρροή του hardcore στο “From Nothing Comes Everything” είναι εμφανής. Μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα είδος που μπορεί να χαρακτηριστεί ως βάση για την μπάντα;
Simon: Καθόλου! Η Lauren κι εγώ ήμασταν σε κάποιες post-hardcore μπάντες αλλά μέχρι εκεί. Δεν θέλαμε να φέρουμε αυτόν τον ήχο στους Torpor. Νομίζω ότι μας ρωτάνε συχνά για την επιρροή του hardcore στον ήχο μας, γιατί εκείνη την εποχή είχαμε έναν τραγουδιστή που προερχόταν από αυτόν τον χώρο. Ωστόσο αυτή η επιρροή έχει απομακρυνθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό από τον ήχο μας. Επειδή αναφερθήκαμε σε αυτήν την σκηνή, να πούμε ότι λατρεύουμε το crust punk και ότι η DIY σκηνή μας έχει υποδεχθεί όμορφα.
Lauren: Πιστεύω ότι ο ήχος που είχαμε στην αρχή επηρεάστηκε από το γεγονός ότι τζαμάραμε με κομμάτια των Will Haven. Ο John θα ήθελε να τζαμάρουμε με κομμάτια των Sepultura, αλλά αυτά είναι πιο δύσκολα να τα παίξεις. Μετά το “From Nothing Comes Everything” αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε από αυτόν τον ήχο που αναφέρεις και αρχίσαμε να γράφουμε κομμάτια με πιο heavy προσανατολισμό. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που αποχώρησε ο πρώτος μας τραγουδιστής. Αρχίσαμε να κινούμαστε σε διαφορετικές κατευθύνσεις από πολύ νωρίς.
John: Προσωπικά, το hardcore δεν υπήρξε επιρροή για εμένα. Για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι μεγάλος fan του είδους. Εκείνη την εποχή ήμουν χαρούμενος που μπορούσα να δημιουργώ μουσική και ήταν πολύ ενδιαφέρον ότι η επιρροή του hardcore έμπαινε μέσω των φωνητικών. Έδινε μια διαφορετική νότα αλλά δεν ήταν πραγματικά κάτι που με ενθουσίαζε.

-Μετά από 4 χρόνια αποφασίσατε να κυκλοφορήσετε το δεύτερο ολοκληρωμένο σας album “Rhetoric of the Image”. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι το πιο post-metal album που έχετε κάνει. Είναι μια εσωτερική ματιά στην μπάντα;
Simon: To album δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια μια πολύ σκοτεινής εποχής για εμάς. Εσωτερικά δεν είχαμε όλοι την ίδια διάθεση να δημιουργήσουμε το δεύτερο album μας. Αυτό βέβαια μας έκανε να σκεφτούμε εκτός του comfort zone μας και γράψαμε δύο κομμάτια χωρίς να έχουμε την ανάμειξη του John. Αγαπάμε πολύ αυτά που γράψαμε αλλά μετά έγιναν τόσα πολλά και προσωπικά και κοινωνικά με το ξέσπασμα της πανδημίας. Τόσος χαμένος χρόνος και προσπάθεια. Αναγκαστήκαμε να ακυρώσουμε όλες μας τις εμφανίσεις, αλλά το περάσαμε όλο αυτό μαζί, βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον και κρατήσαμε μόνο τα καλά του.
John: To album αυτό ήταν πολύ δύσκολο να φτιαχτεί αλλά ήταν προς την κατεύθυνση που ήθελα να πάει ο ήχος μας. Ήταν πολύ κρίμα που τα έφερε η ζωή έτσι εκείνη την περίοδο.-
Lauren: Τα συναισθήματα που μου έχουν μείνει για την δημιουργία του album είναι προσπάθεια και πειραματισμός. Είμαι πολύ περήφανη για τα κομμάτια που συνέβαλα να γραφτούν. Τα “Two Heads on Gold” και “Mouths Full of Water…” τα γράψαμε μαζί με έναν φίλο στο home studio του σε λίγες μέρες. Μου έδωσαν ένα ηλεκτρικό τσέλο και δεν είχα ιδέα πως να παίξω, αλλά μου έδωσε μια ελευθερία να ψάξω αυτήν την καινούργια παλέτα ήχων και να βάλω και την ποίησή μου για πρώτη φορά. Κάποια κρουστά που ακούγονται είναι πόρτες που κλείνουν και γενικά παίξαμε πολύ με ήχους.

-Κάπου διάβασα ότι και τα 3 μέλη είχαν διαφορετική προσέγγιση στο “Rhetoric of the Image”. H μία ήταν ποιητική, η άλλη πολιτική και η άλλη πιο εσωτερική. Μετά από περίπου 5 χρόνια, έχει αλλάξει η οπτική σας στο album;
Simon: Αυτές οι οπτικές είναι και οι 3 πυλώνες της κολεκτίβας που έχουμε ως μπάντα. Δεχόμαστε ο ένας τον άλλον και υποστηρίζουμε την συμβολή του καθενός. Θα έλεγα πως έτσι μάθαμε να επιβιώνουμε ως μπάντα και είναι και ο τρόπος που δημιουργήθηκε το “Abscission”.
John: Όλοι έχουμε τις επιρροές μας αλλά ίσως όχι τόσο ξεκάθαρα ορισμένες. Η διαδικασία των σκέψεων και των θεματικών, συνήθως συμβαίνουν στο τέλος της δημιουργικής διαδικασίας, αν και πάντα συζητάμε ιδέες για το πως μπορούμε να κάνουμε έναν δίσκο πιο συνεκτικό. Ίσως αυτό συμβαίνει και λόγω του γεγονότος ότι τα φωνητικά είναι το τελευταίο δημιουργικό κομμάτι, όταν πια έχει ολοκληρωθεί το μουσικό μέρος. Η θεματολογία των φωνητικών μου, προέρχεται από ό,τι υπάρχει στο μυαλό μου εκείνη την περίοδο και όχι από την προσπάθεια να εκφράσω ένα συγκεκριμένο θέμα. Πάντα επηρεαζόμουν από την ψυχανάλυση αλλά και από φιλοσοφικές ιδέες που ταιριάζουν με εμένα, οπότε κάπως έτσι όλα συνδυάζονται για εμένα. Όταν ολοκληρώνεται ένα album, τότε συζητάμε τι εκφράζει στον καθένα για να βρούμε έναν κοινό τόπο και προσέγγιση του album.

-Τώρα είστε έτοιμοι να κυκλοφορήσετε το τρίτο σας album με τίτλο: “Abscission”. Από ό,τι έχω διαβάσει δεν σας αρέσει να αναλύετε και να εξηγείτε τα album σας, αλλά θα μπορούσατε να μας δώσετε μια μικρή ματιά στο concept του album;
Lauren: To concept γεννήθηκε από κάτι που διαβάζαμε εγώ και ο John. To βιβλίο του ψυχαναλυτή Adam Phillip: “Missing Out”, το οποίο αναφέρεται στην φανταστική ζωή που έχουμε παράλληλα με την φυσική μας ζωή.
Αποτελείται από τις φανταστικές ή πιθανές εκδοχές του εαυτού μας, τις επιλογές που δεν κάναμε, τους δρόμους που δεν έχουμε ταξιδέψει. Αυτοί οι φανταστικοί εαυτοί μπορεί να είναι τόσο συναρπαστικοί και κατά κάποιον τρόπο παρήγοροι, καθώς προσφέρουν μια δικαιολογία για το πώς έχουν τα πράγματα τώρα: «Αν είχα κάνει μια διαφορετική επιλογή για το X, θα ήμουν πιο χαρούμενος…» κ.λπ. Αυτό είναι που αποσπά την προσοχή και μπορεί πραγματικά να προκαλέσει δυσαρέσκεια με τη ζωή που ζούμε στην πραγματικότητα! Πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας πίσω στη ζωή που έχουμε, να την κοιτάξουμε πραγματικά, και κάνοντας αυτό μερικά από αυτά τα φαντασιακά θα πεθάνουν με αρκετά οδυνηρό τρόπο. Όλοι είχαμε τα ιδιαίτερα φαντασιακά μας και τις εμπειρίες μας να λάβουμε υπόψιν κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του “Abscission”, οπότε το άλμπουμ πραγματεύεται διαφορετικά πράγματα για τον καθένα μας.
Ήθελα μια μεταφορά για να συνδέσει όλα τα σκέλη της συλλογικής μας εμπειρίας και η Katherine May την πρόσφερε στο βιβλίο της “Wintering”. Μιλάει για τo “Abscission” (σ.σ αποκοπή στα ελληνικά) ως την εποχή που τα δέντρα ρίχνουν τα παλιά τους φύλλα τον χειμώνα. Τα κλαδιά μπορεί να φαίνονται γυμνά, αλλά στην πραγματικότητα τα νέα μπουμπούκια είναι ήδη εκεί, απλώς περιμένουν μέχρι να επιστρέψει η ζεστασιά της άνοιξης. Λατρεύω αυτή την εικόνα γιατί δεν υπάρχει δραματική αναγέννηση, απλώς ένα αργό ξύπνημα από το σκοτάδι, το οποίο επίσης θα επιστρέψει με τον καιρό.
John: Τα concepts δημιουργούνται πάντα ως μέρος μιας παράλληλης διαδικασίας για μένα όσον αφορά τις δικές μου συγκεκριμένες σκέψεις και μετά αυτό που προκύπτει από το να μοιραζόμαστε όλοι μαζί τις σκέψεις μας.

-Ο ήχος σας στο “Abscission” κινείται στα όρια του blackened sludge. Για να είμαι ειλικρινής, νόμιζα ότι μετά το “Rhetoric of the Image”, θα εξελισσόσασταν σε ένα πιο post συγκρότημα, αλλά στο “Abscission” είδα έναν ήχο γεμάτο θυμό και απόγνωση. Ήταν κάτι που είχατε σκοπό να πετύχετε ή προέκυψε φυσικά;
Simon: Το “Abscission” είναι μια απάντηση σε ορισμένα πολύ συγκλονιστικά προσωπικά και παγκόσμια γεγονότα. Στα ενδιάμεσα χρόνια από το “Rhetoric of the Image”, υπήρξαν μερικές πολύ ζοφερές στιγμές συλλογικά με την πανδημία και στη συνέχεια με την προσωπική μου εξάντληση και υπαρξιακή κρίση. Νομίζω ότι το “Abscission” είναι μια απόσταξη των συναισθημάτων και των καταστάσεων με τις οποίες πάλευα εκείνη την εποχή. Μπορώ να κοιτάξω πίσω στο άλμπουμ και να νιώθω πολύ περήφανος για τα επιτεύγματα, αλλά υπάρχουν μερικές πολύ απτές και οδυνηρές στιγμές που μου έχουν μείνει σε αυτό το άλμπουμ.
Lauren: Λίγο και από τα δύο. Ήμασταν πολύ συνειδητοποιημένοι για τον τρόπο που ακούγεται η ηχογράφηση, αλλά πολλά από τα συναισθήματα στο άλμπουμ εμφανίζονταν σε πραγματικό χρόνο κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων.
John: Νομίζω ότι αυτό περίμενα κι εγώ, ότι τα πράγματα θα γίνονταν πιο post-metal, αλλά το άλμπουμ είναι αυτό που συνέβη φυσικά. Είναι το συναίσθημα αυτών που νιώθουν αναζωογονημένοι από ένα διάλειμμα λόγω του Covid, αλλά και μια αντανάκλαση του τι είχε συμβεί την ίδια περίοδο. Υπάρχει μια συγκεκριμένη σκοτεινή ζωτικότητα σε αυτό.

-Παίρνοντας τις τρεις προσεγγίσεις που είχατε για το ” Rhetoric of the Image”. Αν το “Abscission” ήταν πολιτικό κίνημα, ποιο θα ήταν; Αν ήταν ποίημα, ποιος ποιητής θα το είχε γράψει; Αν ήταν συναίσθημα, ποιο συναίσθημα θα ήταν;
Lauren: Μου αρέσει αυτή η ερώτηση! Αν το “Abscission” ήταν ποίημα, θα το είχε γράψει η Louise Glück. Κανείς δεν εκφράζει την υπαρξιακή απόγνωση στον φυσικό κόσμο καλύτερα από αυτήν! Μια από τις αγαπημένες μου ποιητικές συλλογές είναι η “The Wild Iris”.
“Στο τέλος του πόνου μου υπήρχε μια πόρτα…” Τι τέλεια πρώτη γραμμή.
Simon: Το “Abscission” πολιτικό κίνημα; Λοιπόν, θα ήταν ένα κίνημα όπου η ιδεολογία θα ήταν συλλογική και θα λάμβανε υπόψη τις ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ τους και με τη φύση. Θα ήταν ελπιδοφόρο, στοχαστικό και πρόθυμο να μάθει.
John: Το συναίσθημα το αφήνουμε στον ακροατή να αποφασίσει.

–Τι σχέδια έχετε για να προωθήσετε το album;
Simon: Έχουμε μερικά live στην Αγγλία τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο φέτος. Για την επόμενη χρονιά θα θέλαμε να επιστρέψουμε στην Ευρώπη και τη Σκανδιναβία, ελπίζουμε για μερικά φεστιβάλ και μεγαλύτερες περιοδείες. Οπότε ναι, σκοπεύουμε να κάνουμε πολλά!

-Υποστηρίζετε την underground σκηνή της Αγγλίας για αρκετό καιρό. Μπορείτε να μας πείτε ένα πράγμα που απολαμβάνετε στην underground σκηνή και κάτι που πραγματικά μισείτε;
Lauren: Λατρεύω τις φιλίες που έχουμε δημιουργήσει, καθώς περιβάλλομαι από τόσο εμπνευσμένους και υποστηρικτικούς ανθρώπους που συνθέτουν αυτό το απίστευτο μουσικό οικοσύστημα του DIY. Είναι απογοητευτικό το πόσο εξαρτημένοι είμαστε όλοι στους αλγόριθμους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – υπάρχουν τόσες πολλές μπάντες που κάνουν απίστευτη μουσική που δεν τραβούν την ευρύτερη προσοχή που της αξίζει επειδή το Meta ή όποιος άλλος, έχει θάψει το περιεχόμενό τους κάτω από μια χιονοστιβάδα σκουπιδιών!
Simon: Είμαστε τόσο ευγνώμονες στην σκηνή της Αγγλίας που είναι το θεμέλιο της μπάντας μας. Έχουμε γνωρίσει τόσους πολλούς καταπληκτικούς ανθρώπους. Υπάρχουν πολλά για τα οποία πρέπει να είμαστε περήφανοι και να αντλούμε έμπνευση.
John: Όλος ο κόσμος της σκηνής μας υποστήριξε από τη αρχή.

-Θα σας δούμε κάποια στιγμή στην Ελλάδα; Ξέρετε, σπάνια βλέπουμε underground αγγλικές μπάντες στην Ελλάδα.
Lauren: Αυτό θα ήταν φανταστικό. Αν κάποιος θέλει να μας κάνει book για να συμμετάσχουμε σε κάποιο festival ή συναυλία ας επικοινωνήσει μαζί μας.

-Αν η συνέντευξη ήταν ραδιοφωνική. Ποιο κομμάτι θα επιλέγατε να παίξει μετά το τέλος της συζήτησής μας;
TORPOR: ‘As Shadow Follows Body’

Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο. Εύχομαι τα καλύτερα για το “Abscission” και ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να σας δούμε στην Ελλάδα.

To the question of whether we get paid for what we do, the answer is: Yes, because we come into contact with diamonds like “Abscission”. Especially when we talk about DIY and underground bands, it’s hard to get in touch through social media because the algorithms aren’t that helpful to bands with a few clicks. However this is where the vision and tenacity of the bands comes in where they promote their own material and Torpor approached us to share their material with us.
If there are no big surprises until the end of the year, “Abscission” will be, if not my favorite, then definitely in the top three of my list for the best releases of 2023. Dark, deep, poetic, heavy and sensitive album, so I felt the need to hear what this trio from England has to say. Torrential and opinionated they gave us a delightful interview.

-Hello from Greece. My name is Vangelis Giannakopoulos and I welcome you in Rockway.gr.
We have received the promo material from your upcoming album “Abscission” and even though we were amazed, we wanted to discuss with you about the album and the band in general, in order to present you to the Greek audience properly.
Lauren Mason: Hi Vangelis, thanks for your kind words about “Abscission” We’re happy to share our music with folks in Greece.
Simon Mason: Hey there! Great to be talking with you.
Jon Taylor: Hello!

-Let’s get first things first. You started the band back in 2012. How did things start and how did you end up forming the band?
Simon: We met in London, thanks to a convergence of interests, hopes and ideology. We had a very simple idea of what we wanted to achieve as a band and over the last eleven years we have built upon that foundation into what you see today.

-“Torpor” stands for the state of physical or mental inactivity. Who brought the idea of having that name and why did you choose this?
Simon: TORPOR evokes a certain theme and vibe as a band name. I guess in conceiving the name I was responding to the sounds we were creating at the very beginning of the band’s life. We’ve grown into the name; we embody it more now as opposed to when we began. We write music in response to our experience of the world and how it makes us feel. TORPOR is a great word to encapsulate the despondency and desolation we often feel.
Your first album was released in 2015 from the independent label: “Head of Crom” under the title: “From Nothing Comes Everything”. How was the experience of writing your first album?
Lauren: That feels like a lifetime ago… Before we were old and a bit jaded! We’ve changed such a lot since then, as people and as a band. I remember it being an exciting time, writing and recording the album pretty quickly, and getting some really amazing shows off the back of it – we supported Amenra, Primitive Man and Plebian Grandstand after it was released, and played Desertfest London.

-Hardcore influence is quite obvious in “From Nothing Comes Everything”. Is it a genre you can describe as a “root” for the band?
Simon: No, not at all! Lauren and I were previously in post-hardcore bands, but that’s where it ends… We weren’t intentionally bringing that sound into this band at all. I think the “hardcore influence” is always asked about because at that time we had a front person in the band who was very much coming from that place. Their influence has long since left the band. Having said all that, we love the crust punk scene and have been very welcomed by the DIY scene.
Lauren: I think mainly that early sound came from us first jamming together with Will Haven songs! Jon would have preferred to jam with Sepultura songs, but those are a bit more difficult to play..! We’d already moved away from that sound towards the end of the ‘From Nothing…’ era and started writing as a 3-piece in a much heavier style. It was one of the reasons for our first vocalist’s departure – we were pulling in different directions from quite early on.
John: It’s never been an influence for me. I’m really not a massive fan of that genre to be honest! I was just happy to be able to make music at that time and it was interesting for that influence to be introduced by the vocals and it gave it a different sound but it wasn’t really my thing.

-After 4 years you decided to release your second album “Rhetoric of the Image”. In my humble opinion, it is the most post-metal sounding album of yours. Is it an inner look to the band?
Simon: The album came at a dark time and there was a lot of malaise and general apathy in the writing of what was our second album. It really permeated the vibe of it. It forced Lauren and I to think outside of our comfort zone and write two songs without the input of Jon at all. We love those songs but so much got in the way of it… Personally, and then globally with the pandemic. So much loss and wasted time, we were heartbroken when we had to cancel our appearances at festivals including Roadburn and Northern Discomfort. But we came through it together, we helped each other, and we are all the better for it.
John: That album was definitely a struggle to put together but it was more in the direction I always thought our music would go. It was just a shame that life kind of got in the way a bit at the time.
Lauren: My overriding feelings about making this album were a) struggle and b) experimentation! I’m really proud of the songs I had a big part in creating – ‘Two Heads on Gold’, and ‘Mouths Full of Water…’ We wrote and recorded them with a friend in his home studio, over a few days. I’d just been given an electric cello and had zero idea how to use it, but felt really free to just explore this new sound palette and incorporate my poetry for the first time. Some of the percussion tracks on those songs were made by contact mic’ing doors, all kinds of fun stuff we were playing around with.

-I have read that all three members had different views on “Rhetoric of the Image”. One was political, other poetic and the other more internal. After almost 5 years have you changed the view you had on the album?
Simon: Those viewpoints are probably the three pillars of our collective as a band. We accept each other and thrive on the input each has. I’d argue it’s how we learned to survive as a band. It’s certainly where ‘Abscission’ was born from.
John: We definitely have our own influences but maybe not quite that defined. The process in terms of thoughts and themes tends to happen at the end, although we do quite often float ideas around as we see things come together. Partly this is due to the fact that the vocals are the last part of the process once the music has come together. My vocal themes tend to come from whatever is occupying my mind at the time rather than trying to address any specific theme. I’ve always been heavily influenced by psychoanalysis and some philosophical ideas that I find resonate with me, so that’s generally how it comes together for me. Finishing off the albums has come to culminate in discussing what comes up for each of us and finding some common threads as a way to present the finished piece with a sense of unity.
And now you are about to release your third album under the title: “Abscission”. I have done my homework and I have read that you don’t like to explain things, but may you please give us a glimpse of the album’s concept.
Lauren: The concept germinated from something Jon and I had been reading – psychoanalyst Adam Phillips’s book ‘Missing Out’, where he writes about the phantom lives we all have alongside our physical life. Comprised of the fantasy or potential versions of ourselves, the choices we didn’t make, the roads not travelled. These phantom selves can be so compelling and in a way comforting, as they offer an excuse for the way things are now – ‘If only I’d made a different choice about X, I’d be happier…’ Etc, etc. This is very distracting and can really cause dissatisfaction with the life we are actually living! We have to turn our attention back to the life we have, really look at it, and in doing that some of those phantoms will die in quite a painful way. ‘Interior Gestures’ is me reckoning with a lot of that. We all had our particular phantoms and experiences to reckon with during the ‘Abscission’ sessions, so the album deals with different things for each of us.
I wanted a metaphor to tie all of the strands of our collective experience together, and Katherine May offered it in her book ‘Wintering’. She speaks about abscission as the time when trees shed their old leaves at the cusp of winter – the branches might look bare, but actually the new buds are there already, just waiting through winter until the warmth of spring returns. I love this image – there is no dramatic rebirth, just a slow waking up from the darkness, which will also return in time.
John: The concepts always become part of a parallel process for me in terms of my own specific thoughts and then what comes from us all sharing thoughts together.

-Your sound in “Abscission” pushes the boundaries of blackened sludge. To be honest I thought that after “Rhetoric of the Image”, you would evolve into a more post-band, but in “Abscission” I witnessed a sound full of anger and desperation. Was that something you intended to accomplish, or did it come naturally?
Simon: ‘Abscission’ is a response to some very groundshaking personal and world events in the intervening years since ‘Rhetoric…’ There have been some very bleak moments collectively with the pandemic and then later, personal burnout and existential crisis. I think ‘Abscission’ is a distillation of the emotions and situations I was struggling with at the time. I can look back on the album and feel very proud of the accomplishments but there are some very tangible and painful moments I’ve left in that album.
Lauren: A bit of both – we were very deliberate about the way the recording sounds, but a lot of the emotion in the album was coming up in real-time during the session.
John: I think that was what I expected as well – that things would become more post-metal but the album is what happened naturally. It feels like it may have been the confluence of both feeling invigorated by having a break due to covid but also a reflection of what had happened over that same time. There’s a certain dark vitality about it.

–Taking your 3 views I have read about “Rhetoric of the Image”. If “Abscission” was a political movement, which would it be? If it was a poem, which poet would have written it? If it was a feeling, which feeling would it be?
Lauren: I love this question..! If ‘Abscission’ was a poet, it would be Louise Glück – nobody does existential despair set in the natural word better than her! One of my favourite poetry collections is The Wild Iris. ‘At the end of my suffering there was a door…’ What a killer first line.
Simon: ‘Abscission’ as a political movement? Well, it would be one where the ideology would be collectivist and considerate of human relationships with each other and with nature. It would be hopeful, reflective, and willing to learn.
John: The feeling would be for the listener to decide.
Do you have any plans to tour and promote the album?
Simon: We have a short run of dates in England in October and November this year. For next year we’d love to get back to Europe & Scandinavia, hopefully for some festivals and longer tours. So yes, we plan to do a lot!

–You’ve supported the UK underground scene for quite a long time. May you please tell us one thing that you extremely enjoy about being on the underground scene and one that you really hate?
Lauren: I love the friendships we’ve made, being surrounded by such inspiring and supportive people who make up this incredible DIY music ecosystem. It’s frustrating how reliant we all are on social media algorithm. There are so many bands making incredible music that doesn’t get the wider attention it deserves because Meta or whoever has buried their content beneath an avalanche of junk!
Simon: I second this. We are so grateful to the UK scene for being the foundation of our band. We have met so many amazing people. There is a lot to be proud of and draw inspiration from.
John: People have been very supportive of us since we started.
Are we going to see you in Greece? You know, we rarely see UK underground bands in Greece.
Lauren: That would be amazing! If someone wants to book us for a Greek festival or a show, get in touch.

-Let’s assume that this was an interview on a radio station. Which song would you choose to follow the end of our discussion?
TORPOR: “As Shadow Follows Body”

-Thanks a lot for your time. I wish the best for “Abscission” and hopefully we will have the chance to see you live in Greece.