To punk σε παρασέρνει σαν ορμητικό ρέμα και σε κρατάει μαζί του για πάντα. Και οι The Casualties είναι ένα μοναδικό του κομμάτι. Οι Αμερικανοί επισκέπτονται την Ελλάδα για δυο δυνατές νύχτες, 18 και 19 Νοεμβρίου σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα. Ο κιθαρίστας τους Jake Kolatis απαντάει στις ερωτήσεις του Δημήτρη Μαρσέλου και ανανεώνει το ραντεβού με το ελληνικό κοινό.
-Καλησπέρα! Είναι μεγάλη μου τιμή να επικοινωνώ με τους punk θρύλους . 25 χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας “For the Punx”. Θα είναι η περιοδεία βασισμένη στον εορτασμό ενός τετάρτου αιώνα από τη γέννηση του;
Θα παίξουμε μερικά κομμάτια από το “For the Punx”, αλλά το set θα είναι κυρίως μια μίξη από τραγούδια από κάθε album μας για τον Casualties Army που τα ακούει όλα τους τόσα χρόνια. Έχεις την υπόσχεση μου πως τα τραγούδια θα παιχτούν με πάθος ζωντανά!
-Θυμάσαι την αίσθηση του να είσαι μια νέα ανερχόμενη μπάντα; Πίστευες τότε πως το ταξίδι θα διαρκέσει τόσο;
Θυμάμαι να σκέφτομαι πως είχαμε ένα διασκεδαστικό πράγμα να κάνουμε στη Νέα Υόρκη τα Σαββατοκύριακα όταν δεν είχα σχολείο, είχα όμως πάντα το όραμα του να πάμε ένα βήμα παραπέρα τον ήχο μας. Δεν ήξερα αν θα ήτα εφικτό πραγματικά να γράψουμε ένα LP οπότε συγκλονίστηκα όταν τα καταφέραμε. Πριν από αυτό ήταν μόνο singles και κομμάτια σε συλλογές. Μια αναγέννηση θεωρώ πως έγινε όταν τελικά ξοδέψαμε χρήματα για ηχογράφηση και κυκλοφορήσαμε το “On The Frontline”, το οποίο μας έβγαλε από το underground και οι δίσκοι μας βρέθηκαν σε όλα τα δισκάδικα όπου ο κόσμος μπορούσε να προμηθευτεί punk δίσκους. Ήταν μοναδικές στιγμές για το συγκρότημα και μας έδωσε τη δυνατότητα να περιοδεύσουμε με τους Bad Religion, να εμφανιστούμε στο Warped Tour κ.α.
-Ποιος ήταν ο βασικός παράγοντας δημιουργίας της μπάντας; Πως κατέληξες να παίζεις υπερηχητική punk μουσική;
Έγινα μέλος των The Casualties to 1993 ενώ η μπάντα ήδη υπήρχε για δυο χρόνια, αλλά είχα μαγνητιστεί τόσο από το punk rock που έπρεπε να γίνω μέρος του! Οι κιθαριστικές μου δυνατότητες βελτιώθηκαν όσο οι Casualties εξελίσσονταν
–Θυμάσαι πως ένιωσες την πρώτη φορά που ανέβηκες σε σκηνή; Νιώθεις ακόμη έτσι;
Ήμουν φοβισμένος και αγχωμένος. Υπήρχαν πολλοί αληθινοί πάνκηδες εκεί με έξαλλα looks, τατού στα πρόσωπα, φαφούτηδες, να φτύνουν μπίρα στη μούρη μου επειδή ήμουν ένας νέος πάνκης. Έπαιζα και θυμάμαι τους τραγουδιστές Jorge (Herrera) & Colin (Wolf) να εξαφανίζονται από σκηνής λες και τους είχε απαγάγαγει UFO και σκέφτηκα… “Θα προσπαθήσω να τελειώσω το κομμάτι μέχρι να έρθουν για μένα”. Τρελοί άνθρωποι, τρελό μέρος, τρομαχτικό. Το club ήταν ένα diy στέκι στο Brooklyn και έμοιαζε με στοιχιωμένο σπίτι σε λούνα πάρκ. Κανείς εκτός της μπάντας δεν μου μιλούσε, κάνοντας το χειρότερο και από πρώτη μέρα στο σχολείο. Ήμουν 16 ετών. Δεν μπορούσα να μιλήσω καν στη μαμά μου για αυτά τα shows. Τώρα είμαι ένας από αυτούς και το κατάφερα μόνος μου. Ακόμα όμως νιώθω αγχωμένος πρίν από ένα μεγάλο show.
-Ποια συναυλία σας δεν θα ξεχάσεις ποτέ; Καμιά μπάντα που συνάντησε και σε ενθουσίασε;
Αρκετές τέτοιες συναυλίες, αλλά το Rock en El Parque στην Κολομβία ήταν από τις καλύτερες! Έγινε ένα από τα μεγαλύτερα wall of death στην ιστορία. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ασταμάτητος. Και μιά από τις μπάντες που συνάντησε πρόσφατα και μου άρεσε είναι οι Mob 82 από το Texas (ex Damage Case). Επίσης οι Vaxcine από NY είναι καταπληκτικοί.
-Δεν θα είναι η πρώτη σας φορά στην Ελλάδα. Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που σου αρέσει εδώ; Πως θα περίγραφες τις συναυλίες στη χώρα μας;
Η Ελλάδα είναι φανταστική. Μας αρέσει ο κόσμος και οι πάνκηδες. Μου αρέσει η διατήρηση της ιστορίας και ο ρομαντισμός στους δρόμους. Από τους Παξούς ως την Αθήνα , αγαπώ όλα τα μέρη που έχω επισκεφτεί. Θα μπορούσα άνετα να ζήσω εκεί. Απλά χρειάζομαι έναν συνεργό στο έγκλημα πρώτα. Οι συναυλίες μας εκεί είναι πάντα ενθουσιώδεις και γεμάτες με πόγκο.
-Στιχουργικά επιτίθεστε κυρίως στη υποκριτική δυτική κοινωνία και όλες τις πτυχές, όπως τους μπάτσους. Θα καλυτερεύσουν ποτέ τα πράγματα ή θα έχουμε για πάντα αστείρευτη έμπνευση για punk μουσική;
Αισθάνομαι πως τα πράγματα διαρκώς χειροτερεύουν και έτσι, αποφάσισα να βλέπω νέα στο τηλέφωνο μου. Όπως παντού, αγαπώ τις χώρες, σιχαίνομαι τις κυβερνήσεις. Με τους οικονομικούς τους πολέμους που καταστρέφουν αθώες ζωές γυναικών και παιδιών μπορείς να καταλάβεις πως το μίσος θα διαρκέσει για πολλές γενιές. Αν μια μητέρα σφαγιάζεται μπροστά στα μάτια του γιού ή της κόρης της πως εκείνοι θα βρουν συγχώρεση με στην καρδιά τους; Εύχομαι οι άνθρωποι να ζουν ειρηνικά. Είναι 2022, μπορούμε να τελειώσουμε με τους πολέμους.
–Αντιμετωπίσατε ποτέ προβλήματα με τις αρχές λόγω των στίχων σας;
Δεν έχουμε βρεθεί ποτέ σε κατάσταση να μην μπορούμε να παίξουμε, αλλά δεν είναι στο στιλ μας να έλκουμε μπάτσους. Δεν θέλω να έχω παρτίδες μαζί τους.
–Η πιο πρόσφατη δουλειά σας ήταν το “Written in Blood” (2018). Θα ακούσουμε σύντομα νέα κομμάτια;
Έχουμε ξεκινήσει να δημιουργούμε νέα κομμάτια. Έχουμε περιοδεύσει όμως αρκετά και έχουμε και τις προσωπικές μας ζωές να φροντίσουμε, αλλά θα είμαι ενθουσιασμένοι αν κυκλοφορήσουμε κάτι καινούργιο σε ένα-δυο χρόνια.
–Ως επίλογο θα ήθελα να καλέσεις τους αναγνώστες μας στις συναυλίες σας στην Ελλάδα χρησιμοποιώντας στίχους σας.
“We Are All We Have”! Είμαστε όλα όσα έχουμε στις 18 και 19 Νοεμβρίου, οπότε ελπίζουμε να δούμε όλους τους παλιούς μας φίλους και να κάνουμε καινούργιους μιας και η ζωή είναι μικρή για να μείνεις σπίτι τέτοιες punk rock νύχτες!.
748 
