Είδος: Noise / Ambient / Experimental
Δισκογραφική: Submersion Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 2 Σεπτεμβρίου 2022
Δεν είμαι και ο πλέον φανατικός φίλος της noise τέχνης, το ομολογώ. Εντούτοις, όταν προκύπτει κάτι με σαφή δομή, δηλαδή αρχή, μέση και τέλος και με δεδομένο φυσικά κάποιο ενδιαφέρον στο background, δεν θεωρώ καθόλου άσκοπο το χρόνο να ρίξω τις αυτιές μου και σε δουλειές αυτού του πεδίου, ένα “χωράφι” που πλαισιώνει γενικά η Submersion Records υπό την αιγίδα της οποίας άκουσα αρκετές ενδιαφέρουσες δουλειές (για παράδειγμα τα πρόσφατα albums των Low Texture και Sugar Factory).
O “Άχρονος Τόπος” του συνθέτη Θάνου Φωτιάδη ωστόσο διαφέρει εντελώς. Πρόκειται για soundtrackικής φύσεως υλικό μέσω τριών μακροσκελών συνθέσεων στο οποίο παραδόξως το αποτέλεσμα παραείναι “σιωπηρό” για τα αυτιά μου. Υπόκωφα layers βιομηχανικών (ή και “λιμανίσιων” αν θέλεις) ήχων, εντελώς αφαιρετική μουσική που απλά ρέει χωρίς να υπάρχουν κλιμακώσεις ή κάποιου είδους καλλιτεχνικές εστίες που να ορίζουν έναν σαφή γεωμετρικό τόπο.
Όλο το album θα μπορούσες να πεις ότι είναι ο απόμακρος θόρυβος της μέρας (ή της νύχτας) ανοίγοντας το παράθυρό σου, με τη συνοδεία αιθέριων γυναικείων φωνών. Και ναι μεν αυτή η απόπειρα θα μπορούσε να συνοδεύει ένα film μικρομεσαίου μήκους με πολύ καλά αποτελέσματα, η ηχητική – και μόνο – πλευρά, η σκέτη ακρόαση, στερείται ενδιαφέροντος σε βαθμό πλήξης. Ένα συνεχές σεντόνι χωρίς κορυφές, ένα επίπεδο καρδιογράφημα με καλό ήχο αλλά με λιγοστή μνημονευτική ιδιότητα.
Επαναλαμβάνω, δεν τίθεται κανένα ζήτημα αν το άκουσμα είναι “καλό” ή “κακό”. Το μειονέκτημα αλλά ταυτόχρονα και το πλεονέκτημα αυτής της δημιουργίας είναι η εν δυνάμει, μελλοντικά, οπτική μεταφορά της και είμαι σίγουρος ότι σε μια τέτοια αναγωγή, έχει πολλά να δώσει μιας και θα μπορούσε να ντύσει με πεσιμιστικό / αφαιρετικό μανδύα μια σύγχρονη αστική ιστορία. Και μάλλον έτσι θα μπορούσε να αξιολογηθεί η δυναμική της με αντικειμενικό πραγματισμό.
“Άδικο” άκουσμα μεν αλλά επιφυλάσσομαι θετικά στην περίπτωση που θα έχει την ευκαιρία “οπτικοποιήσεως”. Γενικότερα, σαν πλήρης και σφαιρικώς λογιζόμενη εικαστική προσπάθεια είναι καλαίσθητη αλλά νέτα – σκέτα στο μουσικό / ηχητικό τομέα, χωλαίνει. Χωρίς να φταίει ούτε το υλικό ούτε ο Θάνος. Το “κατηγορητήριο” έχει αποδέκτη τη φύση του ακούσματος, κάτι που εξ ορισμού δεν στέκει νοηματικώς.
Facebook: https://www.facebook.com/SubmersionRecords/
Bandcamp: https://submersionrecords.bandcamp.com/album/achronos-topos
427 
