SUGAR FACTORY: “Liminal Spaces”

ALBUM

Είδος: Instrumental Ambient / Avant Garde
Δισκογραφική: Submersion Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 25 Μαρτίου 2022

Δεν είχα καν ακουστά το project αυτό και η αλήθεια είναι ότι ο χώρος που ανήκει δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής (ως επιρροή δημιουργίας μα και ως φίλα προσκείμενο ακροατήριο). Από την άλλη, ό,τι έχει πέσει στα χέρια μου από την εγχώρια παραγωγή σε αυτά τα ύδατα, αγγίζει τα όρια του άριστου.

Ο λόγος για τους Sugar Factory, όχημα έκφρασης του Στέλιου Γκάγκαρη και το 3ο album τους “Liminal Spaces”, ένα σύνολο ηχοτοπίων που καθιστά επισφαλή την ορολογία που θα μπορούσες να το ετυμολογήσεις. Λούπες, synths και φαινομενικά αλλοπρόσαλλα κρουστά συμπλέκονται με διακριτικές post κιθάρες και φωνητικά samples παράγοντας ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα.

Η μουσική των Sigar Factory είναι δύσκολο να μπει κάτω από μια ταμπέλα, τουλάχιστον “δόκιμη”. Οκ, ο γενικότερος όρος που θα μπορούσες να την περιγράψεις είναι αυτός του post rock αλλά πιστεύω ότι μάλλον αποτελεί ένα soundtrack μιας τηλεταινίας σε μαυρόασπρο φόντο, άλεκτης και πεσιμιστικής. Με post χαρακτήρα αλλά και με αυτοτελείς ambient / avant garde οντότητες θεατρικότροπης υποβόσκουσας απόγνωσης. Άκουσμα συγγενές με το περυσινό “External Monologue” https://rockway.gr/posts/occupations-of-uninhabited-space-external-monologue/ του one man project Occupations of Uninhabited Space και ανάλογο σε ποιότητα και καλλιτεχνική αξία.

Η γραπτή περιγραφή και οι διάφορες παραπομπές που θα μπορούσαν να ενδείξουν έναν μπούσουλα από τον γεωμετρικό τόπο στον οποίο κινείται το υλικό του δεν επαρκούν οπότε θα διαλέξω και πάλι μια “οπτική” σκιαγράφηση ενός ιδιαίτερου, ενδοσκοπικού χαρακτήρα, ηχητικού μονόπρακτου. Ή μιας έκθεσης ιδεών ενός απογοητευμένου μέσου αστού με θεωρητικές εισαγωγικές “παράγραφους” που θέτουν τις συναισθηματικές στάθμες.

Ουσιαστικά δυο πρόλογοι, με τον πρώτο (“Pedular”) να έχει πάρα πολλά κοινά με τους Σουηδούς θεούληδες Suffocate For Fuck Sake και τον δεύτερο (“Cycles”) να μοιάζει σαν να απαιτεί τον ρόλο του intro σε μια extra sequel ημέρα στη “Γλυκιά Συμμορία” του Νίκου Νικολαΐδη και από εκεί και πέρα ένα “κυρίως θέμα” που post-άρει με τον τρόπο των Explosions In The Sky / Mogwai με το “Farewell” και το εξαιρετικό “Distance” (σίγουρα η πιο “ορθόδοξη” στιγμή του album) και επίλογο – επαναφορά στο Suffocate For Fuck Sake πνεύμα του προλόγου (“Mole People”) ή αν θέλεις να το εκφράσω αλλιώς σαν αγουροξυπνημένους μετά από hangover Neurosis με λίγο πιο “σαματατζίδικο” χαρακτήρα στα layers που το δομούν.

Οι Γρηγόρης Μαυρόπουλος (κιθάρες, drums), Sergei Tochmachov (κιθάρες, μπάσο) και Νικόδημος Τριαρίδης (ο οποίος έχει κάνει τη μίξη και το mastering και είναι υπεύθυνος για τα noise στοιχεία του “Liminal Spaces” με πολύ καλά αποτελέσματα) είναι άρτιοι στους ρόλους τους ενώ συνολικά ο πολύ καλός ήχος αναδεικνύει μια αίσθηση φουτουριστικού χάους εν τάξει.

Το “Liminal Spaces” μου γέννησε διάφορες εικόνες, το κρίσιμο μέγεθος θα έλεγα αυτής της – ούτε κατά διάνοια ψυχαγωγικής ικμάδας – μουσικής. Σαν μια all day b-movie με το χάραμα / πρωϊνό της να βρίσκεται σε ένα λιμάνι, με τις σειρήνες απόμακρων πλοίων να διαταράσσουν και παραδόξως ταυτόχρονα να ενισχύουν την εσωτερική σιωπή του ακροατή / θεατή, το μεσημέρι / απόγευμά της να αναπαριστά μια αστική βόλτα ανάμεσα σε ένα άχρωμο, πολύβουο και απρόσωπο πλήθος και τη δύση της να απεικονίζει μια προσπάθεια αναδόμησης για μια ακόμη καθημερινή αστική λούπα με το ξέσπασμα της παραδοχής της επανάληψης χωρίς νόημα, την επιβεβαίωση μιας ακόμη προβλεπόμενης ήττας, μιας άσκοπης θυσίας στους βωμούς της στασιμότητας και της αβεβαιότητας.

Τέχνη που απευθύνεται σε περιορισμένους (και νοητικώς ανωτέρων gestalts) εγκεφάλους και πιστεύω ότι θα τραβήξει την προσοχή όσων θα έχουν την τύχη να συναντηθούν μαζί της (ή την ατυχία ανάλογα το συναισθηματικό mood στο οποίο βρίσκονται κατά την ακρόαση). Το “Liminal Spaces” είναι μια θαυμάσια δουλειά απόλυτα γκρίζου φόντου και οι Sugar Factory δικαιούνται να φιλοδοξούν για αναγνώριση από τους θαμώνες του ανάλογου κυκλώματος.

(Ως είθισται για κάτι τέτοια “τεμάχια”, για τη φιλενάδα Όλγα “ΜόνοΓάτες” Καραγιαννάκη που “πιάνει” το συγκεκριμένο μήκος κύματος του ημίτρελου για πολλούς γράφοντα)

Facebook: https://www.facebook.com/sugarfactory

936
About Ιορδάνης Κιουρτσίδης 1204 Articles
Ανακατεμένος με το heavy metal εδώ και 3,5 δεκαετίες, retro computer fan, δεν αντέχει τον Μόρισον και τον Κομπέιν, πίνει διπλό γλυκύβραστο και λατρεύει τις mini σοκοφρέτες υγείας.