Για τους περισσότερους εντελώς άγνωστοι ή πιθανά ένα όνομα ακόμα που περνά στριμωγμένο σε άλλη μια καταιγίδα πληροφοριών, για κάποιους ένα από τα συνεπέστερα και αξιόλογα σχήματα του ευρύτερου μελωδικού προοδευτικού ήχου που δεν απογοητεύει ποτέ. Όντας σε διαρκή ανοδική πορεία ποιότητας τα τελευταία χρόνια, επιστρέφουν με ένα άλμπουμ που μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε μεγαλύτερο κοινό. Εντυπωσιασμένοι από το αποτέλεσμα, δεν χάνουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον μπασίστα του γκρουπ, Andrew Cameron, για περισσότερες λεπτομέρειες για το “I Wonder” και τους ίδιους.
Αν λοιπόν, έπρεπε να περιγράψεις τους Teramaze σε κάποιον που δεν έχει ακούσει τη μουσική σας, πως θα την σκιαγραφούσες;
Αν οι Metallica και οι Dream Theater έκαναν ένα μωρό, και το μεγάλωναν οι Savage Garden, θα έπαιρνες τους Teramaze.
Ήταν μια παράξενη χρονιά για ολόκληρο τον πλανήτη. Λοιπόν, μπορείw να θυμηθείς μερικές ασυνήθιστες στιγμές κατά τη δημιουργία του “I Wonder”;
Όλο το άλμπουμ ήταν ασυνήθιστο! Το “I Wonder” γράφτηκε, ηχογραφήθηκε και δημιουργήθηκε χωρίς να βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Τα παιδιά στη Μελβούρνη βρίσκονται κάτω από τα αυστηρότερα “lockdown” στην Αυστραλία, οπότε δεν τους έχω δει καθόλου από τις αρχές Φεβρουαρίου.
Ολόκληρο το άλμπουμ, μετά την ολοκλήρωση της πρώτης ακρόασης, μου έδωσε την εντύπωση σαν κάτι που προσπαθούσε να φτάσει ψηλότερα από οτιδήποτε ήταν πριν από αυτό, σαν ένα σοβαρό στοίχημα, μια υπέρβαση. Λοιπόν, είμαι μακριά ή κοντά στην πραγματικότητα;
Με το “I Wonder” θέλαμε πραγματικά να κάνουμε κάτι ειλικρινές μεταξύ των τεσσάρων μας, και της σχέσης που έχουμε. Το άλμπουμ είναι κάτι σαν το είδος της συνομιλίας μεταξύ μας και μιας μεγαλύτερης συνείδησης, γι ‘αυτό ονομάζεται “I Wonder”. Υποθέτω ότι θα μπορούσες να πεις ότι προσπαθήσαμε να φτάσουμε στα αστέρια σε αυτό.
Εάν σου ζητούσα να θυμηθείς ορισμένα ερεθίσματα (εικόνες, φράσεις, εντυπώσεις, αναμνήσεις) που άνοιξαν την πόρτα στην διαδρομή αυτού του άλμπουμ, τι θα θυμόσουν;
Θυμάμαι όταν ξεκινούσαμε για πρώτη φορά την προπαραγωγή για το ομότιτλο κομμάτι πριν καν έχει τίτλο, και ένας από τους στίχους που μουρμούρισε ο Dean ήταν η φράση “υπάρχουν περισσότερα στη ζωή από όσα θα μπορούσα ποτέ να αναρωτηθώ” και αυτό ήταν κάτι που κατέληξε “αυτό είναι , αυτός είναι ο τίτλος του άλμπουμ! “. Συνοψίζει πραγματικά όλη την αίσθηση του άλμπουμ.
Αυτό το άλμπουμ είναι ακόμη πιο ομοιογενές από τα προηγούμενα, όλο τυλιγμένο με κάποια νοσταλγία και μελαγχολία. Είναι επειδή έτσι είστε γενικά ή τα γεγονότα μιας συγκεκριμένης εποχής;
Έτσι είμαστε εμείς, είχαμε πάντα ένα είδος μελαγχολίας. Με κάθε κυκλοφορία θέλουμε οι άνθρωποι να έχουν εκείνη τη στιγμή που χαρίζει την ανατριχίλα όταν την ακούνε, αυτό που παίρνω ακόμα ειδικά όταν ακούω τραγούδια όπως το “Only Daylight” και το “I Wonder”.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή για τους Teramaze ως τώρα και γιατί;
Μία από τις πιο δύσκολες αποφάσεις ήταν να αποφασίσουμε αν θα ψάξουμε μια άλλη δισκογραφική εταιρεία για να συνεργαστούμε ή αν θα συνεχίσουμε μόνοι μας. Και ήταν μια πολύ ικανοποιητική εμπειρία μέχρι στιγμής.
Ποιες είναι οι βασικές επιρροές σου σαν έφηβος ακροατής και αργότερα σαν συνθέτης; Πιστεύεις ότι μπορείτε να αναγνωρίσεις κάποια από αυτά στη μουσική σας;
Οι Dream Theatre, οι Tool και οι Karnivool ήταν μεγάλες επιρροές για μένα σαν παιδί, ήμουν επίσης οπαδός του grunge, και μου άρεσαν οι Alice in Chains και οι Soundgarden. Τώρα βασικά ακούω οτιδήποτε από Meshuggah ή Porcupine Tree μέχρι μοντέρνα ποπ πράγματα όπως Dua Lipa και Sia.
Συνεχίζεις να ακούς νέα μουσική; Εάν ναι, μπορείς να μου δώσεις κάποια άλμπουμ που ξεχώρισες φέτος;
Λοιπόν, Dua Lipa – Future Nostalgia, Protest The Hero – Palimpsest, The Pineapple Thief – Versions of the Truth, είναι τρία άλμπουμ που έρχονται στο μυαλό μου.
Ποιες άλλες πηγές έμπνευσης έχεις εκτός από τη μουσική;
Η τέχνη, οι ταινίες, τα τρέχοντα γεγονότα και οι προσωπικές εμπειρίες διαμορφώνουν όλα αυτά που κάνουμε με κάποιον τρόπο.
Είστε ανεξάρτητοι στη μουσική βιομηχανία, και υποθέτω ότι είναι δική σας επιλογή. Μπορείς να μας δώσεις σύντομα τα θετικά και αρνητικά σημεία αυτής της πραγματικότητας;
Το θετικό είναι ότι θα κυκλοφορήσουμε τη μουσική που θέλουμε, όταν θέλουμε. Κάνουμε τόσα πολλά πράγματα που εάν ήμασταν ακόμα σε μια δισκογραφική εταιρεία, δεν θα κυκλοφορούσαμε το “I Wonder” για άλλο ένα ή δύο χρόνια σίγουρα. Είμαστε ανεξάρτητοι μόνο για λίγους μήνες, οπότε δεν μπορώ να σχολιάσω τα αρνητικά ακόμα.
Τέλος, αν μπορούσες να πεις ότι υπάρχει ένας στίχος στο “I Wonder” που σε περιγράφει βαθιά ως άτομο σήμερα, ποιος είναι αυτός και γιατί;
Το σύνολο του άλμπουμ συνοψίζεται για μένα κατά κάποιον τρόπο, στην τελευταία γραμμή του “Only Daylight”, “είναι το μόνο που έχω να επιβιώσω” που μου ταιριάζει αρκετά.
1015 
