Είδος: Doom/Heavy/Epic metal
Εταιρία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 01 Σεπτεμβρίου 2024
Πάντα είχα μια άρνηση να ακούσω μέταλ με στίχους πέρα των αγγλικών, ειδικά πιο παραδοσιακές φόρμες του. Μπορεί ιδιώματα όπως black και industrial να αποτελούσαν εξαιρέσεις, αλλά ήμουν αρκετά επιφυλακτικός όσον αφορά οτιδήποτε άλλο. Οι αντιστάσεις μου αυτές κάμφθηκαν κάπως, όταν έμαθα ότι μέλη των Τέλμα βρίσκονται πίσω από το Avant Garde black metal σχήμα Voak (των οποίων το δίσκο “Verdrägung” πρέπει να τσεκάρετε οπωσδήποτε), αλλά ακόμα περισσότερο όταν άκουσα το δίσκο.
7 years in the making το συγκεκριμένο άλμπουμ, οπότε αναρωτιόμουν αν άξιζε την αναμονή. Απόσταση, Covid, δημιουργικές σπαζοκεφαλιές ως προς το ύφος και τη γλώσσα, συντέλεσαν στο μεγάλο αυτό διάστημα. Αλλά όπως λέει και η σελίδα τους στο Bandcamp: “Τέλμα composes and releases music AS SLOW AS POSSIBLE”. Ας είναι, για να μην πλατειάζω, η αναμονή άξιζε σίγουρα.
Από το πρώτο λεπτό του “Καλότυχες”, το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την επιλογή της μπάντας. Doom metal με heavy πινελιές και τα φωνητικά να είναι ψηλά στη λίστα με τα πράγματα που δίνουν χαρακτήρα στο δίσκο. Η επιλογή των ελληνικών μάλλον έδωσε μεγάλη ελευθερία στην έκφραση, με αποτέλεσμα οι στίχοι να είναι εξαιρετικοί, πράγμα το οποίο προσέδωσε στη φοβερή ερμηνεία του Βαγγέλη, η οποία άλλοτε θα θυμίσει αρχαία τραγωδία, άλλοτε απαγγελία (οι στίχοι στέκονται και σαν ποίηση άλλωστε) και κάποιες φορές ελληνικό ροκ της δεκαετίας του ‘90 με την εκφραστικότητα τους.
Μουσικά τώρα, το άλμπουμ έχει μια φοβερή ομοιογένεια, ηχητικά και ποιοτικά, με συνθέσεις προσεκτικά δουλεμένες (7 χρόνια άλλωστε ήταν αυτά) που δεν κουράζουν λεπτό, ακούγονται νερό, έχουν πιο ατμοσφαιρικά περάσματα (το mid section του “Φωνή”) αλλά και επικές στιγμές, με τις κιθάρες να έχουν τον πρώτο λόγο, αλλά να είναι ουσιαστικά παιγμένες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα όργανα υστερούν (ακούστε την επιβλητική εισαγωγή του “Φανοστάτης”). Τα ριφ στις εισαγωγές των “Καλότυχες” και “Θέρος” σκοτώνουν και το σύνολο είναι ένα σχολείο παραδοσιακού DOOM, αργού με χεβιμεταλλικές εξάρσεις, το οποίο πακέτο με μια εξαιρετική παραγωγή και ρουστίκ (sic) φωνητικά (πολύ καλά και τα δεύτερα, όπου υπάρχουν) δίνουν ένα αναπάντεχα καλό αποτέλεσμα.
Τόσο αναπάντεχα καλό, που από τη μια θα με έκανε να τρέξω να τους δω λάιβ (wishful thinking) και από την άλλη θα ήταν υπεραρκετό για να βάλει τον “Ανθρωποβόρο” στη λίστα με τα δέκα αγαπημένα μου για φέτος, αλλά και σίγουρα στην κορυφή των ντουμ κυκλοφοριών.
Bandcamp: https://telmadoom.bandcamp.com
507 
