Μια φορά και έναν καιρό στο μακρινό 1995 σε μια από τις παγωμένες περιοχές της Γης, γεννήθηκε η “Ηλιαχτίδα”. Ο σκοπός της σύναξης αυτής των τεσσάρων νεαρών μουσικών ήταν να καλύψει την ανάγκη τους για δημιουργία μουσικής από την πρώιμη εποχή τους μέχρι την τωρινή και ατμοσφαιρική.
Οι Sólstafir, ορμώμενοι από την κρύα Ισλανδία, πιο ειδικά το Ρέικιαβικ, έχουν επιφέρει μια αρμονία μεταξύ του ακραίου ήχου και του μελωδικού post metal που προκύπτουν από τα χειμερινά καιρικά φαινόμενα της καταγωγής τους. Δημιουργώντας έτσι μια πρωτόγνωρη αισθητική γύρω από το όνομα τους και φέρνοντας μια ισορροπία στον ήχο τους. Αργότερα μετά από κάποιες αλλαγές στο line up του συγκροτήματος με πιο πρόσφατη, την αποχώρηση του ντράμερ, Guðmundur Óli Pálmason, το 2015, αυτό οδηγήθηκε στην κυκλοφορία του έκτου άλμπουμ του, το “Berdreyminn”, καταφέρνοντας ν’ αποσπάσει θετικές κριτικές. Οι ατμοσφαιρικοί Ισλανδοί rock n’ rollers ή όπως οι ίδιοι θέλουν να αυτοαποκαλούνται, φέτος επιστρέφουν δισκογραφικά με τον έβδομο δίσκο τους, το “Endless Twilight of Codependent Love”, για το οποίο θα συζητήσουμε λίαν συντόμως στο άμεσο μέλλον.
Με αφορμή αυτό το γεγονός, λοιπόν, το Rockway θα σας θυμίσει μερικές από τις σπουδαιότερες στιγμές της καριέρας τους, παρουσιάζοντάς τες παρακάτω.
Ας πιάσουμε, πρώτα απ’ όλα, την παρθενική κυκλοφορία των Sólstafir, “Í Blóði og Anda”. Από τις πρώτες νότες το συγκρότημα παρουσιάζει το σκληρό και ακατέργαστο black/ Viking metal του. Γνήσιο black metal με άγριες διαθέσεις, καθώς τα φωνητικά εδώ είναι όσο πιο ωμά και brutal γίνεται. Μπορεί να πει κανείς πως το συγκρότημα με το “Í Blóði og Anda” μπαίνει πολύ δυναμικά στο παιχνίδι που λέγεται μουσική βιομηχανία.
Η μουσική τους, αν και παραπέμπει στα παραδοσιακά και γνώριμα μονοπάτια του παρελθόντος των ‘90s, ηχεί παραδόξως όμορφα και προοδευτικά. Δύσκολο άλμπουμ γι’ ακρόαση και πόσο μάλλον όταν αναφερόμαστε σε ντεμπούτο. Το μόνο σίγουρο είναι, όμως, πως όποιος προσπαθήσει να γευτεί τους καρπούς του, θα του αποφέρει και θα βγει κερδισμένος. Κάθε αρχή και δύσκολη, που λένε!
Οι ανερχόμενοι Sólstafir του τότε 2005 που κυκλοφόρησε το “Masterpiece of Bitterness” έμελλαν να τραβήξουν απότομα τα βλέμματα πάνω τους. Η αγριάδα και η επικότητα του black στοιχείου στις συνθέσεις τους μαζί με την καταθλιπτική και μαγευτική ατμόσφαιρά του post είναι άξια θαυμασμού στην δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά. Εδώ είναι η πρώτη φορά που το συγκρότημα επιλέγει τον αγγλικό στίχο, ενώ η συμμετοχή γυναικείων φωνητικών είναι γοητευτική και καθηλωτική.
Μετά από αυτή τη μουσική εμπειρία χορταίνει κανείς εξαιρετικά κιθαριστικά riffs σε αφθονία και “προοδευτικά” ξεσπάσματα, ενώ δεν γίνεται να μην σαγηνευτεί από τα “I Myself The Visionary Head”, “Ljósfari”, Ghosts Of Light” και “Ritual Of Fire”. Depressive rock/ metal στα καλύτερα του που έκανε τους Sólstafir να θεωρηθούν “δυνατό χαρτί” της underground metal σκηνής.
Η κυκλοφορία του “Köld” ή στα ελληνικά “κρύο” πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 2009. Πρόκειται για την τελευταία συνεργασία του συγκροτήματος με την Spikefarm Records. Αποτελεί το τελευταίο άλμπουμ των Sólstafir με καθαρούς και γνήσιους black metal ήχους, γι’ αυτό φρόντισαν εδώ να τα δώσουν όλα. Σε γενικές γραμμές ο καθένας μπορεί ν’ ακούσει με ευκολία τη μοντέρνα περίπτυξη του black με το post, καθ’ ότι είναι εύπεπτη και μεστή αυτή η τεχνική. Πάρτε για παράδειγμα το πρώτο “78 Days In Desert” με την έντεχνη rock n’ roll εισαγωγή του που στη συνέχεια τείνει σε πιο metal καταστάσεις.
Οι δυναμικές και μελωδικές στιγμές στις συνθέσεις του “Köld” είναι μοναδικές, ενώ είναι αδύνατον να μη “νιώσει” κανείς κατά τη διάρκειά τους το συναισθηματικό και νοητικό φάσμα που θέλουν να ξεπροβάλλουν οι Ισλανδοί. Τα 70 λεπτά του δίσκου μπορεί να επιφέρουν μεν μια αίσθηση υποτονικότητας και η ακρόασή του να απαιτεί ιώβεια υπομονή, αλλά κατ’ άλλα στις συνθέσεις δε δεν υπάρχει ίχνος ψεγαδιού.
Το “Svartir Sandar” ή αλλιώς “Μαύρη ‘Αμμος” πρόκειται για την πρώτη συνεργασία του συγκροτήματος με τη Season Of Mist, η οποία κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2011. Οι Sólstafir εισάγουν για πρώτη φορά στην μουσική της τέταρτης δισκογραφικής τους δουλειάς τον όρο ατμοσφαιρικό ισλανδικό rock n’ roll, απομακρύνονται αισθητά κάπως από τα black metal στοιχεία και παράλληλα το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο τμήματα, στο Andvari (Breeze) και στο Gola (Naked).
Εδώ υπάρχουν πινελιές ψυχεδελικών, folk, prog, ambient και post rock/ metal ήχων. Αν και πρωτάκουστα στοιχεία στη μουσική των Sólstafir, το συνταίριασμα τους αγκαλιάστηκε πανηγυρικά και αγαπήθηκε από πολλούς ακροατές. Το άλμπουμ “Svartir Sandar”, εν κατακλείδι, θεωρείται μέχρι και σήμερα η καλύτερη μελαγχολική και πειραματική κυκλοφορία των Ισλανδών και εκείνη που άλλαξε τα δεδομένα της μουσικής πορείας τους.
Σειρά του “Ótta”, λοιπόν, και η κάπως πιο εναλλακτική δουλειά του group από την παγωμένη και Βορεινή Ισλανδία. Η κυκλοφορία του πραγματοποιήθηκε τέλη καλοκαιριού του 2014. Οι Sólstafir στο “Ótta” κάνουν στροφή στην παράδοση, μουσικά και στιχουργικά. Κάθε τραγούδι του αναφέρεται στην παλιά ισλανδική μέρα που μετράει το 24ωρο σε οκτώ μέρη, γι’ αυτό και περιέχει τόσα τραγούδια.
Το άλμπουμ κυμαίνεται στις παρυφές του post rock/ punk και πολλές φορές των folk και indie, προβάλλοντας έντονα την ανάγκη του group ν’ αποβάλει εντελώς τους black metal χαρακτηρισμούς από πάνω του. Ωστόσο, το ζόφος στην αισθητική και στο ύφος του συγκροτήματος παραμένει ίδιο, με τα πλήκτρα στις ενορχηστρώσεις να είναι καθηλωτικά. Ο δίσκος ολόκληρος είναι αριστουργηματικός με κορυφαία του κομμάτια τα “Ótta”,“Rismál” και τα δυναμικά “Nón”, και “Dagmál”.
Τέλος, φτάνουμε αισίως στο έκτο άλμπουμ των rockers/ metallers μουσικών από τον Βορρά και στην τρίτη συνεργασία τους με την Season Of Mist. Κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2017 και το συγκρότημα συνέχισε ακάθεκτο να υπηρετεί την ίδια μελαγχολική συνθετική συνταγή που έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια. Οι ατμοσφαιρικές συνθέσεις του “Berdreyminn” έχουν άλλοτε mid-tempo ροή και ρυθμό και άλλοτε πιο δυναμικό, ενώ θα μπορούσαμε ακόμα να πούμε πως η rock μουσική εδώ κρατάει τα ηνία και παίζει πρωτίστως σημαίνοντα ρόλο.
Οι Sólstafir συνδυάζουν με έντεχνο τρόπο τα folk, shoegaze, post rock/punk/metal, doom στοιχεία και παραδίδουν ένα άλμπουμ πολυποίκιλο και αρκετά ενδιαφέρον σ’ ολόκληρη την διάρκειά του. Το θέμα του είναι η πάλη του ατόμου με τους ίδιους του τους δαίμονες, κάτι που το χαρακτηρίζει αρκετά προσωπικό και ο ακροατής μπορεί να ταυτιστεί. Φοβερές στιγμές του τα “Silfur-refur”, “Nárós”, “Hvít Sæng” και “Bláfjall”.
Το “Berdreyminn” αποτελεί την προτελευταία δισκογραφική δουλειά των Ισλανδών Sólstafir, με πιο πρόσφατη, όπως προ αναφέραμε, το “Endless Twilight of Codependent Love ”, το οποίο κυκλοφορεί κι επίσημα στις 6 Νοεμβρίου από την ίδια εταιρεία (μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ το σχετικό review).
1356 
