ROYAL HUNT (Β’ μέρος)

INTERVIEW

Η συνέχεια της συνέντευξης που απέσπασε ο Σταύρος Βλάχος από τον Andre Andersen των Royal Hunt (βρείτε εδώ το Α’ μέρος).

Μπορεί να δει κάποιος στην ιστοσελίδα σας, ότι έχετε ήδη “κλείσει” μια παράσταση στη Γερμανία. Είμαστε ίσως στην ευχάριστη θέση, από την πλευρά σας, να έχουμε οποιαδήποτε πληροφορία ότι οδεύουμε προς ένα “δρόμο” από τον οποίο θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο, καθώς οι οπαδοί είναι πολύ ανυπόμονοι, φυσικά, να παρακολουθήσουν ζωντανές εμφανίσεις, και επίσης για ορισμένες “μικρότερες” μπάντες είναι θέμα ίσως και ύπαρξης;
Ναι, απολύτως. Όχι μόνο “μικρότερες” μπάντες, οποιαδήποτε μπάντα νομίζω σε γενικές γραμμές. Εκτός αν είσαι Metallica ή Kiss ή κάτι τέτοιο, μια τεράστια μπάντα, οπότε δεν έχει σημασία τόσο πολύ. Αλλά, για όλα τα άλλα συγκροτήματα, ξέρετε, είναι πολύ σημαντικό, και η επαφή με τους οπαδούς είναι σημαντική και, σε γενικές γραμμές, για μια μπάντα να “μαζευτεί” και να παίξει και πάλι, όχι μόνο στο live, ακόμα και οι πρόβες είναι σημαντικές, η κοινωνική πτυχή του πράγματος. Και εγώ, δεν βλέπω τα παιδιά, αν και είμαι αρκετά τυχερός που έχω τον κιθαρίστα μου να ζει 5 χιλιόμετρα μακριά, τον βλέπω όλη την ώρα, αλλά έχουμε έναν τραγουδιστή στην Αμερική και δύο ακόμη από τη μπάντα στη Σουηδία και δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε, έτσι δεν τους έχω δει για σχεδόν ένα χρόνο. Τελευταία παράσταση που παίξαμε ήταν κάπου τον περασμένο Οκτώβριο ή κάτι τέτοιο και ξέρω πολλά συγκροτήματα, ξέρω οπαδούς και όλοι τηλεφωνούν ο ένας στον άλλον, “Έχετε ακούσει τίποτα;” και κάποιος λέει “Ναι, λένε ίσως τον Αύγουστο” και κάποιος λέει “Αύγουστο ή για Νοέμβριο”. Κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα! Πραγματικά το ελπίζω! Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πιθανώς τέλη του φθινοπώρου του τρέχοντος έτους. Οκτώβριο, Νοέμβριο, υποθέτω. Αυτή είναι η εκτίμησή μου, ίσως είναι εντελώς λάθος, δεν ξέρω. Ένας φίλος μου, είναι promoter. Ετοιμάζουν μια συναυλία στην Κοπεγχάγη, τον Αύγουστο. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί. Αλλά το ρισκάρουν. Για να δούμε. Δεν ξέρω. Αλλά νομίζω ότι τον Οκτώβριο, ίσως τον Νοέμβριο. Αυτή είναι η δική μου εκτίμηση. Μπορεί να είναι περισσότερο, θα δούμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα. Καθόμαστε και περιμένουμε. Από την άλλη μπορείς να χρησιμοποιήσεις το χρόνο παραγωγικά, το οποίο κάνω προσωπικά, καθώς δουλεύω στο στούντιο όλη την ώρα και υπάρχει νέο υλικό που έρχεται, δεν ξέρω ακόμα πώς πρόκειται να είναι, αλλά εργάζομαι σε αυτό, έτσι ελπίζω ότι όλα θα είναι εντάξει, σε ένα χρόνο. Θα το δούμε.

“Σταυρώνουμε” τα δάχτυλά μας και φυσικά να σας έχουμε και στην Ελλάδα, αν είναι δυνατόν.
Αυτό θα ήταν όμορφο. Θέλω να πω ότι είναι πολύ πρόσφατα, αλήθεια, που παίξαμε στην Ελλάδα, οι “προβλέψεις” όμως είναι ότι ερχόμαστε. Όχι κάθε χρόνο, αλλά κατά καιρούς. Παρόλα αυτά, θα ήταν ωραία να έρθουμε.

Τί, κατά τη γνώμη σου, μάθαμε από όλη αυτήν την κατάσταση, εκτός από το πόσο μας λείπει η ζωντανή μουσική, φυσικά; Ως άτομα γενικότερα….
Νομίζω ότι το κακό μάθημα σε αυτήν την κατάσταση είναι λίγο τρομακτικό, είναι σαν να καταλαβαίνουμε πόσο απροετοίμαστοι είμαστε. Το σκέφτεσαι, είναι 2020 και όλες αυτές οι τεχνολογικές εξελίξεις που έχουμε….Όλοι ένιωθαν αρκετά ασφαλείς και τώρα ξαφνικά ένας ιός “που ταξιδεύει” από την Κίνα ή κάτι τέτοιο και ξαφνικά είναι σε ολόκληρο τον κόσμο, ολόκληρο τον πλανήτη. Και πήρε πολύ χρόνο, πραγματικά πολύ καιρό πριν ξεκινήσουμε να το ελέγχουμε με κάποιο τρόπο. Γιατί τους πρώτους τρεις μήνες ήταν σαν φάρσα. Παντού. Δεν έχει σημασία ποια χώρα. Ήταν εντελώς “φάρσα”. “Κλείνοντας” αυτό και μετά “ανοίγοντας” αυτό και κανείς δεν ήξερε τί έκαναν. Έτσι, απλά δείχνει και πάλι, επειδή φυσικά βασιζόμαστε στην τεχνολογία και αυτό είναι υπέροχο, αλλά είμαστε πολύ απροετοίμαστοι, και ελπίζω σε γενικές γραμμές ο πολιτισμός, οι άνθρωποι θα μάθουν κάτι από αυτό, να είναι πιο πολύ σε εγρήγορση. Αυτό μπορεί να συμβεί και είμαστε απροετοίμαστοι παντού, δεν έχει σημασία, Ευρώπη, Αμερική, όλοι ήταν απροετοίμαστοι. Είναι μια τρομακτική σκέψη. Το θετικό μάθημα τώρα. Πρώτα απ’ όλα πολλοί άνθρωποι έχουν αναγνωρίσει, γιατί μιλάμε για ψηφιακά μέσα και ειδικά οι νεότερες γενιές θεωρούν κάτι σαν τη μουσική ή τις ταινίες, κάτι που είναι δωρεάν. Είναι απλά δωρεάν, πατάς το κουμπί στον υπολογιστή. Απλά συνειδητοποιούν πόσο σημαντικό είναι, γιατί φανταστείτε αυτήν την καραντίνα χωρίς μουσική, χωρίς ταινίες. Όλα αυτά τα πράγματα είναι εξαιρετικά σημαντικά.

Ψυχοθεραπεία είναι…
Και ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα το συνειδητοποιήσουν και θα το εκτιμήσουν λίγο περισσότερο, από ότι κάνουν σήμερα. Λίγο ακόμα. Αυτό είναι νομίζω, αυτό είναι το θετικό τουλάχιστον, που εμείς, ως μουσικοί, μπορεί να εκμαιεύσουμε από όλο αυτό. Έτσι, ίσως οι άνθρωποι θα το εκτιμήσουν λίγο, γιατί είναι εύκολο να πω ότι δεν είμαι σε διάθεση να παρακολουθήσω αυτήν τη συναυλία, δεν επιθυμώ να αγοράσω αυτό το άλμπουμ, αλλά αν δεν μπορώ να πάω σε αυτήν τη συναυλία, όταν δεν βγαίνουν άλμπουμ, ξαφνικά θα σου λείψουν, θα σου λείψουν πολύ, και θα σου φανεί, και ίσως να το εκτιμήσεις λίγο περισσότερο, αν και όταν επιστρέψει.

Νομίζω ότι ακόμη και σε ορισμένες ζωντανές stream συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν, που μπορούσες να παρακολουθήσεις στον υπολογιστή σου, το συναίσθημα δεν ήταν το ίδιο, μπορούσες να το νιώσεις.
Φυσικά, καμία σκέψη. Μερικοί άνθρωποι μας πρότειναν πραγματικά να κάνουμε κάτι τέτοιο, και για μένα είναι λίγο παράξενο γιατί δεν έχεις το κοινό, δεν έχεις καμία ανάδραση, παίζεις στην κάμερα. Ξέρεις, δεν είμαι καλλιτέχνης, δεν είμαι ηθοποιός, παίζω μουσική. ‘Ετσι θέλω να βλέπω τις αντιδράσεις των ανθρώπων, ανθρώπους να χαμογελούν, οπότε έτσι είναι παράξενο. Φυσικά, αν ξαφνικά υπάρξει κάτι σαν απουσία συναυλιών για τα δύο επόμενα χρόνια ή κάτι τέτοιο, αν κάτι τρελό συμβεί, ίσως το εξετάσουμε. Ίσως σκεφτούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Όπως μια συναυλία στο διαδίκτυο, φυσικά. Αλλά αυτήν τη στιγμή, αν πραγματικά, ίσως σε ένα εξάμηνο, ίσως οκτώ ή εννέα μήνες, πάμε πίσω σε ζωντανές συναυλίες, τις προτιμώ.

Επίτρεψέ μου να κάνω μια τελευταία δυσάρεστη, κατά κάποιον τρόπο, ερώτηση. Σε αυτήν τη δυστοπική εποχή που ζούμε, είμαι βέβαιος ότι έχεις ακούσει ότι οι άνθρωποι “λογομαχούν” ο ένας με τον άλλον, να κάνουν εμβόλιο, να μην κάνουν εμβόλιο, έχουμε την πρόσφατη κατάσταση στο Καπιτώλιο στις ΗΠΑ. Ανησυχείς για το πού πηγαίνει αυτός ο πλανήτης, για παράδειγμα; Πιστεύεις ότι ζούμε σε μια εποχή κρίσης;
Ναι, ανησυχώ. Φυσικά, ανησυχώ. Δεν είναι φυσιολογικό, αν το σκεφτείς. Και από την άλλη, για να επανέλθω λίγο σε αυτό το θέμα του “Fahrenheit” και της δυστοπίας, εγώ μεγάλωσα στη Σοβιετική Ρωσία, Ok? Tα πρώτα 20 χρόνια έζησα στην Ε.Σ.Σ.Δ.. Έτσι, για μένα η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία της έκφρασης, είναι σχεδόν σαν μια θρησκεία. Γιατί καταλαβαίνω πόσο σημαντικά είναι, γιατί τα δοκίμασα διαφορετικά, για 20 χρόνια! Όπου η ελευθερία του λόγου απλά δεν υπήρχε, καθόλου! Μηδέν! Έτσι, όταν τελικά έφτασα στη Δανία, το εκτίμησα πραγματικά αυτό. Για μένα είναι εξαιρετικά σημαντικό. Και είναι ένα από αυτά τα πράγματα που διαχωρίζει, τον πραγματικά, πες τον δημοκρατικό, πες τον όπως θες, έναν ελεύθερο κόσμο από έναν μη ελεύθερο κόσμο. Ξέρεις, από εκεί ξεκινούν όλα. Αρχίζει με τη γλώσσα. Πάντα. Και φυσικά, ανησυχώ. Ανησυχώ και από τις δύο πλευρές.

Έτσι, τώρα έχουμε κάποιες εντελώς νέες εκφράσεις όπως τα fake news, δεν το είχαμε ξανακούσει αυτό. Ξέραμε πριν από δέκα χρόνια, ξέραμε ότι υπήρχε κάποια χειραγώγηση και από εποχή σε εποχή, φυσικά, όλοι το καταλάβαιναν, σε γενικές γραμμές, αλλά τώρα είναι σαν μια “χιονοστιβάδα”, και να το “λύσουμε” είναι όλο και πιο δύσκολο, ειδικά για τους νεότερους ανθρώπους. Έτσι, αυτό το κομμάτι με ανησυχεί, αλλά όλα τα υπόλοιπα, οι “κατακλυσμοί”, ναι η Αμερική φυσικά, ναι μισούν ο ένας τον άλλον αυτήν τη στιγμή και η χώρα έχει αυτήν την εικόνα, αλλά θα τα βρουν. Είμαι αρκετά σίγουρος. Εννοώ για τόσους αιώνες το έκαναν. Θα το καταφέρουν. Το ίδιο πράγμα στην Ευρώπη, ξέρεις. Ε.Ε. ή όχι Ε.Ε.. Δεν έχει τόση σημασία. Το θέμα είναι αν όλοι μπορούν να συνυπάρξουν. Δεν έχει σημασία αν το αποκαλείς Ε.Ε. ή κάποιος είναι εκτός Ε.Ε., δεν έχει σημασία. Θα τα βρούμε. Αλλά οι βασικές αρχές θα πρέπει να παραμένουν άθικτες, διαφορετικά το όλο “οικοδόμημα” θα αρχίσει να αποσυντίθεται. Αυτό είναι σίγουρο. Αυτή είναι η ανησυχία μου, βασικά.

Ok. Ας επιστρέψουμε στη μουσική. Είναι η εποχή του χρόνου που κάνουμε τις λίστες μας, με τα αγαπημένα της χρονιάς. Ποια άλμπουμ, θα έλεγες, σου ακούστηκαν όμορφα, το έτος που πέρασε.
Φέτος (σ.σ.: πέρυσι), έχω ακούσει κάποια νέα μουσική. Στην πραγματικότητα δεν είναι τόση πολλή, και μερικές φορές είμαι απλά σε σύγχυση, αν έχει κυκλοφορήσει το 2020 ή το 2019, δεν είμαι σίγουρος. Ξέρω ότι φέτος απόλαυσα πάρα πολύ το τελευταίο άλμπουμ των Deep Purple, “Whoosh!”. Εξαιρετικό άλμπουμ! Το λάτρεψα! Οι Dream Theater έκαναν ένα ωραίο άλμπουμ (σ.γ.:2019), δεν είμαι σίγουρος φέτος ή πέρυσι, ωραίο άλμπουμ. Δεν “μπήκα πολύ” στο προηγούμενο που έκαναν, αλλά αυτό το τελευταίο ήταν πολύ καλό. Τί άλλο άκουσα νέο; Τίποτα, αγόρασα παλιούς. Α, ο Rick Wakeman έκανε ένα εξαιρετικό άλμπουμ, το “Red Planet”, το απόλαυσα πάρα πολύ. Τί άλλο; Δεν θυμάμαι. Είναι “ντροπιαστικό”! (γέλια)

Όχι, δεν είναι καθόλου. Δεν μπορείς πάντα να θυμάσαι, ίσως κάποιο να ήταν το 2019 ή το 2020. Στην ιστοσελίδα μας ψηφίστηκε καλύτερο της χρονιάς το “The God Shaped Void” των Psychotic Waltz, δεν ξέρω αν το άκουσες, ήταν πάρα πολύ καλό.
Φυσικά, το ξέρω αυτό, παίξαμε και μαζί μια φορά σε κάποιο φεστιβάλ, ή κάτι τέτοιο. Ναι, τους ξέρω αυτούς τους τύπους. Α και οι Pretty Maids! To τελευταίο τους άλμπουμ, πολύ καλό άλμπουμ, μου άρεσε πάρα πολύ. Υπήρξε κάποια νέα μουσική που άκουσα και πιθανώς ξεχνάω 5 ή 6 ή 7 άλλα άλμπουμ που απόλαυσα, η συλλογή μου ναι μεγάλωσε. Αργά αλλά σταθερά.

Ήταν μια πολύ παραγωγική χρονιά, μέχρι το Δεκέμβριο, με ορισμένες τελευταίες κυκλοφορίες όπως η δική σας. Μέχρι το τέλος, ήταν ένας πολύ καλός χρόνος.
Ναι, το κυκλοφορήσαμε την τελευταία στιγμή. Και δεν θα πω ότι ήταν εσκεμμένα, αλλά δεν ήθελα να το κάνω πολύ νωρίς. Και επειδή ήξερα ότι δεν θα περιοδεύαμε το χειμώνα, έτσι είπα ποιο είναι το νόημα να βγάλουμε το άλμπουμ τον Αύγουστο, δεν θα πάμε πουθενά. Έτσι, μείναμε έτσι για λίγο, αλλά τελικά έπρεπε να το κυκλοφορήσουμε, γιατί το είχαμε υποσχεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά στην πραγματικότητα είμαι ευτυχής που το κάναμε γιατί έστω την τελευταία στιγμή το λάβατε, και σε όλους φαίνεται να αρέσει, έτσι, κάναμε κάτι σωστό.

Πράγματι. Λοιπόν, τα τελευταία λόγια για τους αναγνώστες μας είναι δικά σου.
Πρώτα απ’ όλα, φυσικά, θέλω όλοι να το ακούσουν, να “αξιολογήσουν” το νέο άλμπουμ, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο και ειδικά αν είστε σε αυτό το είδος της μουσικής, νομίζω ότι είναι ένα αξιοπρεπές άλμπουμ, αρκετά καλό. Δυστυχώς, αυτήν τη στιγμή δεν θα μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε με μια περιοδεία, με συναυλίες, όπως όλοι στην πραγματικότητα, δεν είμαστε εξαίρεση. Έτσι ελπίζουμε πραγματικά ότι θα μπορούμε να το κάνουμε μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους ή την αρχή του επόμενου. Ας δούμε τι θα συμβεί, αλλά ούτως ή άλλως, αν σας αρέσει αυτή η μουσική, βρείτε μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πηγαίνετε και ελέγξτε, πάντα υπάρχουν κάποια νέα, μερικά βίντεο, φωτογραφίες, ειδήσεις για το συγκρότημα. RoyalHunt.com, εύκολο να βρεθεί και όλοι είναι πάντα ευπρόσδεκτοι. Αυτά, βασικά.

Με τις ευχές μου σε εσένα, και σε όλο το συγκρότημα και τους αγαπημένους σας να είστε υγιείς και ασφαλείς και όλοι μαζί να βγούμε από αυτό και να συναντηθούμε ξανά, ελπίζω και στην Ελλάδα, θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ για το χρόνο σου. Πραγματικά απόλαυσα τη συνέντευξη και ελπίζω να σε ξαναδώ στο μέλλον.
Ακριβώς! Τα ίδια και σε σένα. Πραγματικά το ελπίζω. Μείνετε ασφαλείς. Σας ευχαριστώ πολύ!

Royal Hunt:
André Andersen/Keyboards
DC Cooper/Vocals
Andreas Passmark/Bass
Jonas Larsen/Guitars
Andreas “HABO” Johansson/Drums

Homepage: https://royalhunt.com/
Facebook: https://www.facebook.com/royalhunt
Myspace: https://myspace.com/royalhuntmusic
Instagram: https://www.instagram.com/royalhuntmusic/

447
About Σταύρος Βλάχος 53 Articles
Γαλουχήθηκε στα πρώτα “μουσικά βήματα”, όντας μαθητής Δημοτικού, μέσω του “Headbanger’ s Ball”, του (τότε) μουσικού καναλιού MTV. 30 χρόνια μετά τις τότε πρώτες του “πειρατικές κασσέτες”, μία εξαιρετικά ευχάριστη συγκυρία τον οδηγεί στο σαγηνευτικό “χώρο” ονόματι Rockway. Με το “εν οίδα ότι ουδέν οίδα” γνώμονα, με σεβασμό στη δημιουργία μουσικών στιγμών, θα αναζητά και ανακαλύπτει συνοδοιπόρος με τους αναγνώστες, ονειρικά, “μουσικά μέρη” και “ηχοτοπία”, που θα δίνουν ομορφότερη όψη στην καθημερινότητά μας, ώστε να γινόμαστε μέσω αυτής, ευτυχέστεροι και καλύτεροι άνθρωποι… Andiamo amici!