Είδος: Heavy metal, US power/prog metal
Εταιρεία: Century Media Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 7 Οκτωβρίου 2022
Περιπτώσεις συγκροτημάτων όπως των Queensrÿche μού φέρνουν πάντα στον νου το λεγόμενο «παράδοξο της ταυτότητας». Σύμφωνα με το νοητικό πείραμα του Πλουτάρχου, το πλοίο του Θησέα, το οποίο οι Αθηναίοι συντηρούσαν για χρόνια, αντικαθιστώντας κάθε φθαρμένο μέρος του, έως ότου δεν υπήρχε τίποτα από το πρωτότυπο, κατά πόσο μπορούμε να λέμε ότι παραμένει το ίδιο πλοίο; Κατά προέκταση, ένας οργανισμός (κυριολεκτικά και μεταφορικά), που μέσα στην πάροδο των ετών δεν διατηρεί ούτε ένα ίδιο κύτταρο, τι τον κάνει να αναγνωρίζει τον εαυτό του ως ίδιο; Το μυαλό, λένε κάποιοι. Η συνείδηση, λένε άλλοι.
Οι Queensrÿche, θα μου πείτε, έχουν ακόμα στις τάξεις τους τον Wilton και τον Jackson. Προφανώς, όμως, δεν μπορούν να είναι το ίδιο πράγμα χωρίς τον Tate, λέει πολύς κόσμος. Φτάνοντας το πράγμα στα άκρα του, εγώ αναρωτιέμαι τι είναι οι Queensrÿche δίχως τον DeGarmo. Για εμένα προσωπικά, μια άλλη μπάντα, καθώς τον θεωρώ και το μυαλό και τη συνείδηση ενός πρωτοπόρου μουσικού σχήματος που αγάπησα παράφορα και που μου προσέφερε πάρα πολλά.
Δεν θα σταθώ καθόλου στη «φωσκολιάδα» των τελευταίων ετών. Δεν ξέρω αν έχει μείνει και τίποτα να ειπωθεί, εξάλλου. Σημασία έχει ότι, από το 2013 κι ύστερα, στο συνθετικό κομμάτι είναι πάλι ενεργός ο Wilton, ο La Torre έχει γίνει αναπόσπαστο τμήμα της μπάντας και οι Queensrÿche αναζητούν με νέους-παλιούς όρους (αμέσως παρακάτω θα γίνει σαφές τι εννοώ) τη θέση τους στο σύγχρονο metal.
Μου φαίνεται πως το “Digital Noise Alliance” αγγίζει το «ταβάνι» των δυνατοτήτων αυτής της εκδοχής του συγκροτήματος. Πιο μεστό και πιο δουλεμένο από τα “Queensrÿche”, “Condition Hüman” και “The Verdict”, είναι σαν να κλείνει έναν κύκλο, αφού με βασικό συνθέτη τον Wilton ο ήχος της μπάντας γυροφέρνει τις μόνες εξαιρετικές δουλειές στις οποίες είχε μεγάλη συνθετική συμμετοχή, τα “Operation: Mindcrime” και “Empire” (στα “Warning” και “Rage for Order”, το στίγμα του διδύμου DeGarmo/Tate είναι κραταιό· το δε “Promised Land” φαντάζει με προσωπική υπόθεση του DeGarmo).
Aρκετά riffs και leads είναι τυπικά του Wilton, σαν να φέρουν το σήμα κατατεθέν του. Οι δομές πολλών τραγουδιών, επίσης. Οι φωνητικές γραμμές, κυρίως οι αρμονίες με τις δεύτερες στα ρεφρέν, παραπέμπουν ευθέως στην περίοδο 1988-90. Το μπάσο του Jackson, στιβαρό και ψηλά στη μείξη, επίσης προκαλεί déjà-vu. Μάλιστα, η μπάντα δηλώνει ότι ηχογράφησε με ενισχυτές από εκεί-να τα χρόνια. Ο Casey Grillo (Kamelot) είναι τίμια προσθήκη και δείχνει ότι έχει μελετήσει επιμελώς τον Rockenfield. Τέλος, οι ερμηνείες του La Torre αποτελούν πλέον τον έτερο πυλώνα της μπάντας. Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι καλός metal τραγουδιστής ή ότι δεν ταιριάζει στους Queensrÿche. Έχει γράψει μερικά όμορφα chorus και η φωνή του πατάει πολύ καλά στα μεσαία προς ψηλά, αλλά οι πιο μπάσες και οι πολύ πρίμες νότες δεν είναι το δυνατό του χαρτί. Σχεδόν κάθε ερμηνεία κραυγάζει Geoff Tate, ενώ το φάντασμα του Midnight ακούγεται αχνά από τη σοφίτα.
Από τα έντεκα τραγούδια (συν ένα cover στο “Rebel Yell” #cringe) του “Digital Noise Alliance”, ξεχωρίζω με διαφορά τα “Chapters”, “Lost in Sorrow” και “Sicdeath”, που είναι οι πιο ισορροπημένες και καλογραμμένες συνθέσεις, αν και εύκολα θα προκαλούσαν τη μομφή Queensrÿche-covers-Queensrÿche. Εικάζω ότι πολύς κόσμος θα καλοδεί και το single “Behind the Walls”, αλλά εγώ δεν ψήθηκα για τη χλιαρή απόδοση-σύληση του “Rage for Order” ύφους. Πολλά από τα υπόλοιπα tracks φλερτάρουν με τη μετριότητα ή ρέπουν προς το filler.
Το “Digital Noise Alliance” μάλλον είναι ένας συμπαθητικός heavy metal δίσκος, με έντονο US power-prog χαρακτήρα, όπως τον είχαν συλλάβει οι ίδιοι οι Queensrÿche. Σαφώς, σε καμία σφαίρα της φαντασίας δεν αναμενόταν μια ποιοτική επαναφορά στο status κατά το οποίο η μπάντα με κάθε κυκλοφορία της επανεφεύρισκε τον εαυτό της και εφεύρισκε ένα νέο είδος metal. Όσο για τον “thinking man’s metal band” χαρακτηρισμό, εννοείται πως έχει πάει περίπατο.
Εν τέλει, η εκδοχή του Neurath είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα (και στους Queensrÿche). Επειδή ένα πλοίο είναι στα ανοιχτά συνήθως. Εκεί πραγματώνει το τέλος του και μόνο εκεί έχει νόημα να υπάρχει. Τότε, όμως, δεν γίνεται παρά να αντικαθίστανται κάποια μέρη του, όχι όλα, στη βάση όσων διατηρούνται. Ειδάλλως, θα βουλιάξει. Ένα ερώτημα παραμένει, ωστόσο. Γιατί πρέπει ντε και καλά αυτό το πλοίο να συνεχίσει να υπάρχει;
Official Site: http://www.queensrycheofficial.com/
Facebook: https://www.facebook.com/QueensrycheOfficial/
Instagram: https://www.instagram.com/queensrycheofficial/
Twitter: https://twitter.com/queensryche
610 
