Είδος: Instrumental Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 25 Απριλίου 2020
Τον θεωρώ ως ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά “τέρατα” αυτή τη στιγμή στη χώρα μας στο χώρο της ηλεκτρικής κιθάρας. Για να ακριβολογήσω, πολλές φορές βλέποντας κάποια videos του στις προσωπικές σελίδες του στα socials, έχω πιστέψει ότι πρόκειται για έναν τύπο ο οποίος έχει πουλήσει την ψυχή του στον σατανά, τουλάχιστον σε ότι αφορά την εκτελεστική του δεινότητα. Ένας εκτελεστής που, τουλάχιστον στα 32 περίπου χρόνια που ασχολούμαι με την ηλεκτρική μουσική και έχοντας ακούσει εκατοντάδες – ίσως και χιλιάδες – κιθαρίστες, θα έπρεπε να συγκαταλέγεται σε μια elite παγκόσμιας κλάσεως, ικανός να κατασπαράξει πολλά από τα φημισμένα ονόματα που διατυμπανίζονται ανα τις δεκαετίες.
Η αρχική μου γνωριμία με τον Μιχάλη Κυριακού ήταν με το debut solo full length του “The Lands of Nowhere” πριν 6 χρόνια και η αλήθεια είναι ότι πέρασε αρκετός καιρός για να επανεμφανιστεί με κάτι επίσημο δισκογραφικά. Και να που εν μέσω καραντίνας, είπε να μου εξαρθρώσει την κάτω γνάθο με το “Firefly”, ένα λιλιπούτειο EP 5 κομματιών τα οποία όμως είναι αρκετά για να μαγεύσουν κάθε λάτρη της εξάχορδης θεάς, είτε είσαι οπαδός της τεχνικής δυσκολίας, είτε απλώς σου αρέσει η ανάλαφρη προσέγγιση στην τραγουδοποιΐα, μουσική από αυτή που κάθεσαι άνετα στην πολυθρόνα σου με ένα ποτήρι ουΐσκι κάποια μεταμεσονύχτια βραδιά.
Τεχνικά αξεπέραστος, ο Μιχάλης ξεδιπλώνει τις ιδέες του με άνεση, με χαλαρή διάθεση και παραδίδει ολοκληρωμένες, ολιγόλεπτες και άμεσες συνθέσεις που χωρίς να κρύβουν τις φοβερές του ικανότητες, εντούτοις σε καμία στιγμή δεν αποτελούν απλά μια “στυγνή” επίδειξη. Καθε νότα, κάθε δομικό ακόρντο, κάθε solo, έχουν σαφή θέση στο αμάγαλμα που παρουσιάζει, έχοντας επενδύσει και έναν πάρα πολύ καλό ήχο, αντάξιο high budget παραγωγής που αναδύει με διαύγεια κάθε ηχητική λεπτομέρεια.
Χωρίς να υπάρχει ούτε ένα δευτερόλεπτο μετριότητας ή κοιλιάς που θα σε κάνει να αδιαφορήσεις, συνολικά και τα πέντε κομμάτια είναι η αποθέωση της επιστημονικής προσέγγισης της κιθάρας σε μια ευρύτατη γκάμα styles.
Είτε μιλάμε για χαλαρή soul / jazz στο “Hoodoo Seven”, σαν να είσαι σε ένα piano bar και να πίνεις ήσυχα και ωραία το ποτάκι σου, είτε για το ομότιτλο track “Firefly” που μπορείς να το χαρακτηρίσεις ως ένα core-ίζον prog κλασσικό έργο που μάλλον εξελίσσει την τεχνοτροπία του Joe Satriani και τη φέρνει στα όρια του ύφους των Animals As Leaders, είτε για το “Paper Boats” θυμίζοντάς σου νυχτερινές βόλτες στις U.S. μεγαλουπόλεις (άνετα θα το χρησιμοποιούσα ως soundtrack σε κάποιες σκηνές από ρομαντικές κομεντί), είτε για το “Featherwind” που θα μπορούσε να ανήκει σαν σύνθεση στους Leprous με άρρητους χρόνους και καθαρά προοδευτική νοοτροπία, είτε στο “Stardust” που θα μπορούσες να πεις ότι έχει αφετηρία τους Dream Theater με φοβερά arpeggios (σήμα κατατεθέν του), ο Μιχάλης Κυριακού παραδίδει σεμινάρια κιθαριστικής τέχνης η οποία δεν στερείται σε καμία στιγμή την συναισθηματική αυτοτέλεια της σε κάθε κομμάτι.
Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από μια τεκμηρίωση του αδιαμφισβήτητου ταλέντου του. Αυτό είναι το “Firefly”. Απόδειξη του τι συνεπάγεται η σκληρή δουλειά και η βαθιά γνώση για κάποιον που αγαπάει φανερά αυτό που κάνει. Άξιος συγχαρητηρίων και οποιασδήποτε αναγνώρισης από το ανάλογο συνάφι υπερταλαντούχων καλλιτεχνών. Βγάζω καπέλο και τείνω χείραν, σαφώς υπερήφανος που ως διαδικτυακός φίλος του τον ακούω να δημιουργεί με αυτόν τον τρόπο.
https://www.facebook.com/MikKyre
https://mikekyre.bandcamp.com/album/firefly
1120 
