MANIMAL: “Armageddon”

ALBUM

Είδος: Power/heavy metal
Δισκογραφική: AFM Records
Ημ. κυκλοφορίας: 3 Δεκεμβρίου 2021

Πιστοί στο ραντεβού τους να κυκλοφορούν δίσκο ανά τρία χρόνια οι Manimal επιστρέφουν με το τέταρτό τους album “Armageddon”. Η προηγούμενη κυκλοφορία τους, “Purgatorio” , δημιούργησε προδοκίες, χωρίς όμως να διαθέτει το τραγούδι που θα σε έκανε να κολλήσεις, όπως είχα γράψει τότε.

Το “Armageddon” περιέχει 10 κομάτια που διαρκούν 45 λεπτά. Σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά, οι Manimal έχουν σκληρύνει τον ήχο τους παίζοντας πάντα power/heavy metal με τις ευλογίες των Judas Priest. Κάποιοι πειραματισμoί με europower έχουν εκλείψει, με τα riff που συνθέτει η μπάντα να είναι πιο δυναμικά από ποτέ. Μεγάλη βελτίωση υπάρχει στην σύνθεση των ρεφρέν, με τους Manimal να γράφουν κάποια chorus που θα σε κάνουν να τραγουδήσεις, τομέας που το “Purgatorio” υστερούσε. Οι μουσικοί που απαρτίζουν το σχήμα είναι ακόμα πιο βελτιωμένοι και ειδικά στις κιθάρες έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά. Ο τραγουδιστής Samuel Nyman είναι ένα πραγματικό metal κτήνος, που δεν κολώνει πουθενά, είτε στις χαμηλές νότες είτε στις υψηλές. Νομίζω ότι ο χαρακτηρισμός Ευρωπαίος “Ripper” τον χαρακτηρίζει απόλυτα. Το “Armageddon” είναι γεμάτο δυνατά κομμάτια αλλά νομίζω ότι η τριάδα “Forged in Metal”, “Chains of Fury” και “Evil Soul” έχει στόφα κλασσικού. Επίσης πολύ καλή είναι η παραγωγή με αψεγάδιαστο ήχο, όπως επίσης δεκάρι παίρνουν και για το εξώφυλλο που είναι εντυπωσιακό και αποτελεί μια δημιουργία του Stan W. Decker.

Το “Armageddon” είναι ασυζητητί ο καλύτερος δίσκος των Σουηδών, μια κυκλοφορία που θα κερδίσει αρκετούς νέους οπαδούς. Οι Manimal κάνουν το βήμα παραπάνω και πλέον είναι μια μπάντα από το πάνω ράφι. Δίσκος που αξίζει να έχεις στη συλλογή σου.

Facebook: https://www.facebook.com/manimalofficial

976

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.