Είδος: Power/ progressive metal
Εταιρεία: Frontiers Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 22 Ιανουαρίου 2021
Μια από τις ευεργετικές πρωτοβουλίες της δισκογραφικής εταιρείας Frontiers το 2016 ήταν η γέφυρα που έριξε ανάμεσα στους κιθαρίστες Thorsen/Cantarelli και τον επιδραστικό για την ιστορία των Labyrinth τραγουδιστή Tiranti,. Αυτό που προέκυψε ήταν μια επιστροφή του γκρουπ με όλους τους κυλίνδρους του σε δράση. Οι ήρωες από την Τοσκάνη κυκλοφόρησαν τότε το εξαιρετικό “Architecture of a God” και το σημαντικότερο είναι πως αυτή η επανασύνδεση έχει και συνέχεια.
Μια αλλαγή υπάρχει μόνο στη σύνθεση του προηγούμενου δίσκου, καθώς στα τύμπανα κάθεται πια ο Mattia Perez των Shadows Of Steel. Αυτή η γενική σταθερότητα συμβαδίζει με το γεγονός πως η μπάντα έχει πια ιχνηλατήσει τα πεδία της και φαίνεται πως η φόρμουλα που απέδωσε εξαιρετικά το 2016, καλά κρατεί και σήμερα. Οι δυο κιθαρίστες που βάζουν τα στηρίγματα του υλικού, πέρα από το γεγονός πως ξέρουν πια τις ενδείξεις που τους εκφράζουν, καταφέρνουν να παραμένουν συνθετικά παραγωγικοί.
Ανοίγοντας με δυο ισχυρές συνθέσεις ενός απαιτητικά σμιλευμένου power metal, στα “The Absurd Circus” και “Live Today”, που ανοίγεται σε πλούσια χρώματα και στροφές, οι Ιταλοί απλώνουν σταδιακά την παλέτα τους με κυρίαρχα mid tempo μέρη και περισσότερα ακουστικά περάσματα τόσο στο “One More Last Chance”, όσο και στο αμέσως επόμενο “As Long As It Lasts”. Με τη δύναμη να επιστρέφει ρυθμικά στο “Den Of Snakes”, οι Τοσκανοί αποδεικνύονται αρκετά ευέλικτοι να αναδείξουν ένα ενισχυμένο χαρακτήρα μελωδικού hard rock που ανακαλεί αντηχήσεις στιγμών του “Return To Heaven Denied” και πλουτίζει όμορφα το αποτέλεσμα.
Στο φιλόδοξο “The Unexpected” επιχειρούν να γίνουν πιο σύνθετοι με τις μεταβάσεις να αλλάζουν ταχύτητες και εντάσεις αλλά κάπου τα ενδιαφέροντα μέρη του, ιδιαίτερα με τα εξαιρετικά θέματα στα synths, μοιράζονται και με πιο συμβατικά διαστήματα, αδικώντας κάπως το συνολικό αποτέλεσμα. Με παρόμοια τακτική ξεδιπλώνει τον χρόνο του και το “Sleepwalker”, ίσως με λίγο πιο ισχυρές μελωδίες στο σύνολό τους. Επαναλαμβάνοντας την απόπειρα του 2016, όταν απέδωσαν το πασίγνωστο “Children” του Robert Miles, υπάρχει μια ταιριαστά επιμεταλλωμένη εκτέλεση του δημοφιλούς “Dancing With Tears In My Eyes” των Ultravox, το οποίο εφαρμόζει ιδανικά στο σύνολο.
Μετά την ανάπαυλα της συμπαθητικής μπαλάντας “A Reason To Survive”, που όμως πιθανά δεν θα έλειπε σε πολλούς, το “Finally Free”, όπως αναμένει ο διαβασμένος Labyrinth ακροατής, έχει στους ασκούς του μαζεμένα όλα τα δυνατά όπλα τους και οδηγεί το άλμπουμ σε μια κορύφωση, αφήνοντας την ικανοποίηση να αφήσει το αισθητό και οριστικό ίχνος της στην ακρόαση.
Είναι ολοφάνερο πως οι Ιταλοί έχουν αποκτήσει μια σχεδόν αλάνθαστη εμπειρία να αποφεύγουν τις κακοτοπιές του συγκεκριμένου ήχου. Ξέρουν να αναδείξουν την ικανότητα που έχουν να ισορροπούν ανάμεσα σε παραπλήσια ιδιώματα, να διαχειρίζονται την δύναμη, την ταχύτητα, την τεχνική και τη μελωδία μαεστρικά. Είναι οπλισμένοι με δυο κιθαρίστες που δουλεύουν με λεπτομέρεια τα θέματα, τα ριφ και τα lead των τραγουδιών τους, διατηρούν τη φρεσκάδα και τη φαντασία που τους επιτρέπει να στολίζουν τις βασικές δομές των τραγουδιών με ενδιαφέρουσες προσθήκες. Τέλος, υπάρχει και η φωνή του Tiranti που θα αναδείξει κάθε μελωδία και θα ενισχύσει την συνολική εντύπωση, και πραγματικά είναι παντού σπουδαίος.
Ναι, είναι επίσης ευδιάκριτο πως επαναλαμβάνουν μια συγκεκριμένη στρατηγική, και όπως επισημάνθηκε από την αρχή, πατούν ξανά στα δικά τους γνώριμα ίχνη. Όταν όμως η κατάληξη είναι ένα νέο μπουκέτο από εξαιρετικά και λειτουργικά τραγούδια σε έναν χώρο που πάσχει σημαντικά και σε αυτό, τέτοιες ενστάσεις μοιάζουν άσκοπες.
Facebook: https://www.facebook.com/labyrinthitaly
736 
