Το punk είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Παρόλο που κάποιοι νομίζουν πως είναι νεκρό, εκείνο αναπνέει περήφανα και η ανάσα αυτή κάποιους τους ενοχλεί. Όταν δουλειές σαν το “Death at your Pleasure” των Αθηναίων Kincking Nerve κυκλοφορούν, το είδος βρίσκει το νόημα της ζωής του. Ο Δημήτρης Μαρσέλος συνομιλεί με τον frontman της μπάντας, Δημήτρης Πολυχρονόπουλο για το νέο, δεύτερο τους album.
-Καλησπέρα, Δημήτρη! Συγχαρητήρια για το δεύτερο album σας. Αλλάξατε τόπο ηχογράφησης, αλλά εμπιστευτήκατε το mastering στον Γιώργο Λεόδη που είχε ηχογραφήσει το “Bipolar”. Είστε ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα;
Καλησπέρα και σε εσένα Δημήτρη, ευχαριστούμε πολύ! Όπως ανέφερες και εσύ αυτήν την φορά αλλάξαμε τόπο ηχογράφησης καθώς οι απαγορεύσεις στις μετακινήσεις μεταξύ νομών και η γενική αβεβαιότητα λόγω κορωνοϊού δεν μας επέτρεψε να επιστρέψουμε στην Κόρινθο και το WRECK IT SOUND STUDIO, έναν αγαπημένο για εμάς χώρο. Παρ’ όλα αυτά είχαμε την τύχη να βρούμε με την βοήθεια του Γιώργου Λεόδη, τον χώρο του Lychnopolis και τον Νίκο Χαλκούση, ο οποίος ανέλαβε την ηχογράφηση, τη μίξη και τη συμπαραγωγή του δίσκου. Το αποτέλεσμα μάς ικανοποίησε απόλυτα, καθώς ο Νίκος αγκάλιασε το υλικό και το έκανε δικό του, κάτι που έδωσε και επιπλέον boost στις ερμηνείες. Ο Γιώργος στην συνέχεια, έκανε τα μαγικά του στο mastering και το αποτέλεσμα μας αφήνει πολύ παραπάνω από ευχαριστημένους.
-Σαν να βρήκατε την ταυτότητα σας μου φάνηκε αυτή τη φορά. Ο ήχος σας ακουμπάει λίγο τους Deus Ex Machina και με τη Βρετανία στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που υπήρχε και πριν βέβαια, τα πράγματα γίνανε ομορφότερα. Τι άλλαξε στα χρόνια μεταξύ των δυο albums;
Σε αυτό βοήθησε το γεγονός ότι τα καινούργια μέλη της μπάντας, ο Πάρης στην κιθάρα και ο Διονύσης στα τύμπανα, έδεσαν εκπληκτικά, ενώ οι κοινές επιρροές τους που περιλαμβάνουν περισσότερο τον αμερικάνικο ήχο δίνει αυτήν την αίσθηση που περιέγραψες, καθώς εγώ στην φωνή και η Γωγώ στο μπάσο επηρεαζόμαστε κυρίως από βρετανικά ακούσματα. Γενικά οι μουσικές μας καταβολές όμως, είναι κοινές όπως και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τη μουσική, με αποτέλεσμα τα κομμάτια να είναι πιο συμπαγή και αυτό φάνηκε και στην προετοιμασία του δίσκου που διήρκησε λίγο διάστημα.
-Γνωρίζοντας πως είσαι και εικαστικός, θέλω να μιλήσουμε και για το εξώφυλλο. Έχεις βάλει εσύ το χέρι στον “ταύρο εν υαλοπωλείο”; Ποιον συμβολίζει ο ταύρος, ποιον η βιτρίνα;
Ναι όντως, το εξώφυλλο απεικονίζει μια ελαιογραφία μου η οποία δημιουργήθηκε για να ντύσει το concept του δίσκου και συμβολίζει τα βασανιστήρια και την άνιση μάχη που ένας ταύρος πρέπει να υπομείνει για τη διασκέδαση και το κέρδος κάποιων. Στη θέση του ταύρου μπορούμε να τοποθετήσουμε οποιοδήποτε έμβιο ον και στη θέση της βιτρίνας τους απανταχού κακοποιητές και βασανιστές.
–Εκείνο που μου έκανε εντύπωση στο “Death at you pleasure” είναι πως σε αντιδιαστολή με την punk παράδοση, ο δίσκος περιέχει δυο οχτάλεπτα κομμάτια. Δεν φοβηθήκαμε πως ο παραδοσιακός οπαδός του ήχου ίσως παραξενευτεί από μια τέτοια διάρκεια;
Όχι, γιατί ο παραδοσιακός οπαδός έχει ξανακούσει και αγκαλιάσει παρόμοια σε διάρκεια κομμάτια, ακόμα και ολόκληρους δίσκους, βλέπε το “Sandinista” των Clash. Και πάλι όμως, ακόμα και αν δεν υπήρχαν προγενέστερα παραδείγματα, δεν νομίζω να συμπιέζαμε κάποιο κομμάτι μόνο και μόνο για λόγους διάρκειας καθώς θα ζημιώναμε το ίδιο το κομμάτι. Γενικά πάντως δεν θεωρούμε ότι υπάρχουν στεγανά στην μουσική και η punk ξεκίνησε για να τα γκρεμίσει και να προωθήσει την ελευθερία στην έκφραση και τη δημιουργία. Το βασικό λοιπόν είναι να παραμένει το ύφος και η οπτική που έχουμε απέναντι στα πράγματα χρησιμοποιώντας πάντα ως βάση την ειλικρίνεια.
–Αλήθεια, θρησκεία, κοινωνία, αποκλεισμός, κλειστοφοβία. Λίγα από τα θέματα, που ένιωσα πως καταπιάνεσαι στους στίχους. Ζούμε άραγε μια περίοδο ιδανική για έμπνευση σε εμάς τους punks; Ποια είναι η πιο περίεργη στιγμή που σε έχει χτυπήσει η έμπνευση;
Το punk σίγουρα είναι ένας τρόπος έκφρασης διαμαρτυρίας ενάντια σε πολιτικές και κοινωνικά φαινόμενα, αλλά πιστεύω η χρησιμότητα του δεν τελειώνει εκεί. Πιστεύω ότι δεν χρησιμεύει μόνο για να ρίξει κάποιος κράξιμο, αλλά και για να προτείνει πράγματα, να βελτιώσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας, οπότε σαν κουλτούρα θα είναι πάντα επίκαιρη. Όσο για την πιο περίεργη στιγμή, η έμπνευση κυριολεκτικά με χτύπησε καθώς οι στίχοι και μία βασική μελωδία του “War On Truth” ήρθαν στο μυαλό μου αμέσως μετά από μια μεγαλοπρεπή τούμπα σε σκάλες του ηλεκτρικού.
–Κορωνοϊός. Ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός της μουσικής εδώ και πολλά χρόνια ή καλύτερα το μεγαλύτερο όπλο του μεγαλύτερου εχθρού; Πως διαχειριστήκατε όλο αυτό το σκαμπανέβασμα που μας στέρησε την επικοινωνία με τους ανθρώπους; Θα βγει κάτι καλό από αυτήν την ιστορία πιστεύεις;
Ο κορωνοϊός είναι απλά ένας οργανισμός που γέννησε η φύση, ο τρόπος όμως που αποφασίζει να τον αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα, είναι εκτός από επιστημονικός και οικονομικός. Συνδυάζουμε επιστήμη, πολιτική και οικονομία με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ανισότητες και φυσικά οι τομείς που αποδίδουν το μεγαλύτερο κέρδος έχουν προστατευτεί περισσότερο, ανεξαρτήτως μεταδοτικότητας. Τα προβάδικα και οι χώροι που χρησιμοποιούμε για να παίξουμε ζωντανά μουσική θεωρήθηκαν αχρείαστοι, καθώς δεν λαδώνουν επαρκώς την μηχανή της οικονομίας. Στη δική μας περίπτωση σίγουρα δημιούργησε δυσχέρειες και μας πήγε πίσω χρονικά, αλλά παίρνουμε δύναμη γιατί έχουμε ο ένας τον άλλο και ανθρώπους κοντά μας για να το αντιμετωπίσουμε συντροφικά.
Όλο αυτό πιστεύω επιτάχυνε τις εξελίξεις που θα βλέπαμε στο μέλλον και είναι προς το συμφέρον όσων χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να εξασφαλίσουν υπέρογκα κέρδη, οπότε όχι, δεν βλέπω να βγαίνει κάτι καλό για τη μεγάλη μάζα των ανθρώπων. Από την άλλη είναι γνωστό από την ιστορία ότι κάθε μεγάλη κρίση γεννάει νέα κινήματα και καλλιτεχνικές τάσεις.
–Το “War on Truth” είναι από τα καλύτερα ανοίγματα δίσκου που έχω ακούσει και ομολογώ πως ζηλεύω που δεν το τραγουδάω εγώ; Πως μπορούμε να αμυνθούμε σε έναν τέτοιο πόλεμο;
Ελπίζω σύντομα να μπορέσουμε να το τραγουδήσουμε όλοι μαζί παρέα! Όσο για το τι μπορούμε να κάνουμε, φαντάζομαι πως το μόνο μας όπλο είναι να απέχουμε από τις συχνότητες που χρησιμοποιούν. Ένα μεγάλο μερίδιο των ανθρώπων που δουλεύουν στα Μ.Μ.Ε. έχουν ξεφτιλίσει την έννοια της δημοσιογραφίας και της έρευνας, καθώς τα οικονομικά συμφέροντα των ιδιοκτητών τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τις εκάστοτε κυβερνήσεις και εσκεμμένα παραπληροφορούν. Η αποχή και η κατακραυγή των πρακτικών τους, πιστεύω, μπορεί να μειώσει την αποδοτικότητα και την χρησιμότητά τους.
-Θα ήθελα να μας αποχαιρετίσεις με έναν στίχο από το νέο album και να μου υποσχεθείς πως μια μέρα θα κάνουμε ντουέτο. Το τραγούδι θα το διαλέξεις εσυ!
Παίρνω και εγώ την ευκαιρία να σας συγχαρώ για το e.p. που μου αρέσει πραγματικά πολύ και επειδή όλοι μας στην μπάντα έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία στους Αόρατη Απειλή το ντουέτο αυτό θα επαναληφθεί πολλές φορές!Το τραγούδι το κρατάω για έκπληξη!
“The truth is just another story…”
1155 
