KANSAS: “Point of No Return Live & Beyond”

LIVE ALBUM

Είδος: Progressive rock
Εταιρεία: Inside Out Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Μαΐου 2021

Περίπου ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του “The Absence Of Presence” οι βετεράνοι ελιτιστές rockers επιστρέφουν έχοντας αφήσει πάνω μας ακόμα νωπές τις απολαύσεις του 16ου στούντιο άλμπουμ τους, με μια ζωντανή ηχογράφηση. Πάνω στην ίδια λογική με την κυκλοφορία του 2017, “Leftoverture Live & Beyond”, όταν το γκρουπ πραγματοποίησε μια επετειακή περιοδεία για τα γενέθλια του αντίστοιχου κλασικού άλμπουμ, το τιμώμενο άλμπουμ είναι τώρα το θρυλικό “Point Of No Return” του 1977.

Το περιεχόμενο του νέου live άλμπουμ χωρίζεται σε δυο δίσκους, με ηχογραφήσεις από ζωντανές εμφανίσεις το 2019 και το 2020. Στο πρώτο άλμπουμ βρίσκει κανείς νια διαλογή από διάφορα άλμπουμ τους, αλλά προς τιμήν τους και κάνοντας την κυκλοφορία αυτή ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, η επιλογή απέχει αρκετά από αυτή την αναμενόμενη που θα χαρακτήριζε ο τυπικός οπαδός τους σαν “Best Of”.

Μια σύνθεση του Kerry Livgren από το “Freaks of Nature” του 1995 μας ανοίγει την αυλαία στη νέα αυτή ζωντανή εμπειρία, το “Cold Grey Morning”, και αμέσως αρχίζουμε να ταξιδεύουμε στο χρόνο, γυρίζοντας 20 χρόνια πίσω, στο “Masque”, για να μείνουμε άφωνοι με μια καταπληκτική απόδοση του “Two Cents Worth”. Δυο σίγουρα πιο κλασικές επιλογές αποτελούν τα “The Wall” (από το “Leftoverture”), και το ομότιτλο του “Song For America”, αναδύοντας τόσο δυνατά την αίσθηση της επιστροφής σε μια άλλη εποχή.

Σε πιο προσφιλή μονοπάτια για τους σημερινούς εκφραστές του θρυλικού αυτού ονόματος, το “Summer” από το “The Prelude Implicit” του 2016, συμπληρώνει και διατηρεί ιδανικά και ισότιμα τη γέφυρα με τους προκατόχους του. Δυο τραγούδια από το “Power” του 1986 παίρνουν τη σκυτάλη, το instrumental “Musicatto”, και μια υπέροχη εκτέλεση του “Taking in the View”, τιμούν επάξια και την περίοδο του Steve Morse. Το πρώτο κεφάλαιο κλείνει με μια ακόμα εντυπωσιακή ένδειξη της ικανότητας και της ζωντάνιας με την οποία χειρίζεται το σημερινό line up κλασικά, ανεκτίμητα σχεδόν κεφάλαια της ιστορίας τους, σαν το “Miracles Out Of Nowhere”.

Βέβαια, εκεί που ξετυλίγεται αυτή η ικανότητα και η φρεσκάδα είναι στην παρουσίαση ολόκληρου του άλμπουμ “Point of No Return”, που αποτελεί και το κύριο μέρος του δεύτερου δίσκου. Αν οι στουντιακές τους προσφορές τα τελευταία χρόνια είναι μια πολύ ισχυρή ένδειξη πως υπάρχει ακόμα ζωή και λόγος ύπαρξης γι’ αυτό το όνομα, τότε τα ζωντανά ντοκουμέντα αποτελούν την ιδανική συμπλήρωση αυτής της αίσθησης αλλά και ένα σημαντικό δέλεαρ για πολλούς νεότερους να ζήσουν την εμπειρία αυτή σήμερα, αφού ήταν αδύνατο να ζήσουν την εποχή της αυθεντικής τους σύνθεσης. Με τους σημαιοφόρους Phil Ehart και Rich Williams να έχουν συμπληρώσει μια προικισμένη ομάδα που στέκεται ιδανικά ανάμεσα στον σεβασμό του κλασικού αλλά και την προσωπική σφραγίδα, το αποτέλεσμα προσφέρει την ιδανική ανανέωση. Ιδιαίτερα ο Ronnie Platt που έχει τη δυσκολότερη αποστολή, προσεγγίζει αυτό το βουνό ερμηνειών, διατηρώντας με σπουδαία μαεστρία τη γενική εντύπωση του αρχικού, και προσθέτοντας και τη δική του προσέγγιση.

Φυσικά, με αυτές τις συνολικές αποδόσεις των ιστορικών τους άλμπουμ, δίνεται η ευκαιρία σε κάποια υποτιμημένα τραγούδια από τις λίστες του παρελθόντος να καταγραφούν και ζωντανά, και να γίνουν κτήμα των ακροατών τους. Από το ομότιτλο ως το θριαμβευτικό φινάλε του “Hopelessly Human”, το ταξίδι παραμένει υποβλητικό, εκτελεστικά αψεγάδιαστο και πάνω από όλα, με ψυχή και ενέργεια.

Δεν ξεμπερδεύεις όμως έτσι εύκολα μαζί τους. Φυσικά δεν πρόκειται να πας πουθενά χωρίς να ακούσεις μια εκτέλεση πολυτελείας του απαραίτητου “Carry On Wayward Son”, αλλά και τρία τραγούδια σε ακουστικές εκτελέσεις που άνοιγαν ουσιαστικά το αντίστοιχο ακουστικό σετ εκείνης της περιοδείας. Πρώτο έρχεται το “People of the South Wind” από το “Monolith”, με ένα εκπληκτικό σόλο πιάνο του Tom Brislin, για να ακολουθήσει μια ανατριχιαστική απόδοση του “Refugee” από το “The Prelude Inplicit”, και το “Lonely Wind” του ομώνυμου πρώτου άλμπουμ να σφραγίσει το πλούσιο αυτό δώρο.

22 τραγούδια από δέκα διαφορετικά άλμπουμ, με κάποιες απροσδόκητες εκπλήξεις μέσα σε αυτά, κατάθεση ψυχής με τη συνοδεία μιας αδιαπραγμάτευτης εκτελεστικής ικανότητας και ένας υποδειγματικός ήχος που αναδεικνύει την συμβολή και των επτά μουσικών με μοναδική ισορροπία…

Δεν είναι μια τυπική live κυκλοφορία, είναι μια απαραίτητη προσθήκη αναβίωσης για κάθε φίλο, και υψωμένο μεσαίο δάχτυλο για κάθε δύσπιστο.

Facebook: https://www.facebook.com/KansasBand/
Official: https://www.kansasband.com/
Youtube: https://www.youtube.com/playlist?list=PL8uWVsyXICQLMorqVfb18FP9XTmdWQcHs

599
Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…