Με αφορμή το νέο εξαιρετικό album των Grey Gallows, “Garden Of Lies”, το Rockway.gr βρίσκει χρόνο να απασχολήσει το συγκρότημα για μια ακόμη φορά, αναλύοντας τις αποχρώσεις του γκρίζου, με φόντο τα ψέματα και τους κήπους από όπου καλλιεργούνται, καταθέτοντας την δική τους οπτική στις ιδιαίτερες και δύσκολες εποχές που διανύουμε, ας τους απολαύσουμε….
Χαιρετισμούς για μια ακόμη φορά από το Rockway.gr, τελευταία φορά που μιλήσαμε, αφορμή ήταν το προηγούμενο album “Shades”, πλέον έχουμε νέα, επίσημη κυκλοφορία με τον τίτλο “Garden Of Lies”, σε σύντομο σχετικά διάστημα, τι μεσολάβησε από τότε έως τώρα ;
Κωνσταντίνος: Καταρχάς, να σε ευχαριστήσουμε και να πούμε πως χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που για δεύτερη χρονιά παραχωρούμε συνέντευξη στο Rockway.gr (σ.σ.: μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ)! Όντως, έχουμε ένα καινούργιο, φρέσκο δίσκο, το “Garden Of Lies”, για τον οποίο δεν θα κρύψουμε πως είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι μουσικά, στιχουργικά αλλά και εικαστικά. Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια πως από την τελευταία φορά που μιλήσαμε, έχουν μεσολαβήσει κοσμοϊστορικά γεγονότα σε παγκόσμιο επίπεδο, μια πανδημία και η συνακόλουθη καραντίνα, που κανένας δεν πιστεύω πως μπορούσε να προβλέψει. Οι συνέπειες όλης αυτής τις κατάστασης είναι τρομαχτικές σε όλα τα επίπεδα, κατακλυσμιαίες θα έλεγα, και το χειρότερο ίσως είναι πως δεν έχουμε αντιληφθεί τη σοβαρότητα των επιπτώσεων, του τι δηλαδή θα αφήσει στις ζωές, στις κοινωνίες και στις κοινωνικές μας σχέσεις.
Πως επηρέασε η πανδημία τους Grey Gallows για την πραγματοποίηση του “Garden Of Lies”, σε επίπεδο δημιουργίας και εκτέλεσης ;
Διονύσης: Το άλμπουμ γράφτηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα σε έναν μήνα. Στην ουσία όταν εφαρμόστηκαν τα πρώτα μέτρα στην χώρα μας. Βιώσαμε λοιπόν, όπως όλοι φαντάζομαι, έντονα και πρωτόγνωρα συναισθήματα, τα οποία ευτυχώς για εμάς, είχαμε την δυνατότητα να τα διοχετεύσουμε δημιουργικά στην μουσική μας. Άλλωστε, αυτό είναι πάντα για εμάς η μουσική, ένα καταφύγιο, μια δικλείδα ασφαλείας. Αν και εγώ προσωπικά λόγω της φύσης της δουλείας μου δεν έπαψα να συναστρέφομαι με κόσμο όλο αυτό το διάστημα, έβλεπα ωστόσο σταδιακά, με την πάροδο των μηνών την επίδραση που είχε αυτή η κατάσταση στην ψυχολογία των ανθρώπων. Ήταν λοιπόν θα έλεγα ένα ερέθισμα για την δημιουργία αυτού του άλμπουμ.
Αποξένωση, φόβος, απόγνωση τα βασικά συστατικά του album. Το φόντο κλειστοφοβικό και αγχώδες για το “Garden Of Lies”, πόσο “επίπονο” ήταν για εσάς να αγγίξετε όλα αυτά τα σκοτεινά συναισθήματα ;
Κωνσταντίνος: Θεωρούμε τον πόνο ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι, τόσο στη ζωή μας, όσο και στη ζωή όλων των ανθρώπων, μια κινητήρια δύναμη που κρατάει τον άνθρωπο ενεργοποιημένο και παρών στο τώρα. Όσο επώδυνη και αν είναι η επεξεργασία θεμάτων, όπως αυτά που έθιξες, είναι σίγουρα λιγότερο επώδυνη, όταν αυτή γίνεται μέσω της τέχνης, μέσω της καλλιτεχνικής έκφρασης. Ντύνουμε με ήχους και στίχους αυτά που μας πονάνε και έτσι εκφράζονται, παίρνουν υπόσταση και βγαίνουν από μέσα μας. Και τότε επέρχεται η λύτρωση, η κάθαρση. Κάποτε, στην εφηβεία, είχα διαβάσει μια συνέντευξη του Bruce Dickinson, ο οποίος σε μια παραπλήσια ερώτηση, είχε απαντήσει: ‘’…έτσι ξορκίζω τους δαίμονές μου.’’ Τώρα μπορώ να πω πως καταλαβαίνω απόλυτα τις εννοούσε τότε.
Ένα πανέμορφο εξώφυλλο κοσμεί το album σας. Ποιοι οι βαθύτεροι συμβολισμοί και σκέψεις που σας ώθησαν σε αυτή την επιλογή ;
Κωνσταντίνος: Όντως, το εξώφυλλο είναι υπέροχο και εξαιρετικά υποβλητικό, χάρη στην καταπληκτική φωτογραφία της Μαρίλιας Φωτοπούλου. Σε μια πρώτη ανάγνωση το ασπρόμαυρο εξώφυλλο παραπέμπει στη στιχουργική μας, στη μίξη του μαύρου και του λευκού, του πόνου και της λύτρωσης. Παράλληλα, ο αρχαίος ναός πιθανώς να συμβολίζει το κλασικό, κάποιες σταθερές νόρμες στη ζωή αλλά και στη μουσική μας. Ο περιβάλλων χώρος είναι σχεδόν άδειος, με κάποια διακριτά καμαραϊκά ερείπια, ενώ το κύριο οικοδόμημα ορίζει την εικόνα, οι σκιές του οποίου μπορούν να ιδωθούν ως όρια-κάγκελα, που είτε δεσμεύουν κάποιον, είτε οριοθετούν μια κατάσταση. Εν τέλει, ο καθένας μπορεί να δώσει την ερμηνεία που τον εκφράζει, να αποσυμβολίσει το εξώφυλλο βάσει των προσωπικών του βιωμάτων, γεγονός που θεωρώ ως μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες πτυχές της τεχνοτροπίας του συμβολισμού.
…“Garden Of Lies”, ποιος είναι τελικά αυτός ο κήπος των ψεμάτων για εσάς ;
Κωνσταντίνος: Πιστεύουμε πως ο κάθε άνθρωπος κρατάει ένα κομμάτι του εαυτού του, των σκέψεων και των συναισθημάτων του κρυφό από τους υπόλοιπους, πιθανώς μη μπορώντας να διαχειριστεί πράγματα και καταστάσεις. Ωστόσο, πολλές φορές κρατάμε πράγματα κρυφά ή μη παραδεκτά ακόμα και από τον ίδιο μας τον εαυτό, λόγω εσωτερικευμένης ενοχής ή αδυναμίας διαχείρισης καταστάσεων, κλειδωμένα σε ένα σκοτεινό σημείο του εαυτού μας. Προσέχουμε ιδιαίτερα αυτό το κομμάτι μας, φροντίζουμε να παραμείνει κρυφό και αόρατο ακόμα και από εμάς τους ίδιους, γιατί είναι ο προσωπικός απατηλός μας χώρος, ο κήπος των ψεμμάτων μας. Στον κήπο αυτό δεν υπάρχουν παραδοχές, δεν υπάρχουν καθρέφτες να αντανακλούν την εικόνα μας, μόνο ψέμματα, όμορφα φτιαγμένα και φροντισμένα όπως τα λουλούδια, μέσα σε μια ψυχή όμως που παραμένει άδεια και κενή, οριοθετημένη ή φυλακισμένη, όπως υπογραμμίζουν και οι σκιες-κάγκελα του εξωφύλλου.
Εκτιμώ, μετα τις συνεχείς ακροάσεις του album, ότι πλέον έχετε βρει την χρυσή τομή στον ήχο σας προοδεύοντας και εστιάζοντας στην ανθρώπινη ύπαρξη, είναι όντως έτσι η κατάσταση ;
Διονύσης: Είμαστε ενεργοί σαν συγκρότημα σχεδόν 5 χρόνια. Ξεκινήσαμε την δημιουργία της μπάντας με δεδομένο την φιλία μας και την κοινή μας αγάπη για το συγκεκριμένο είδος μουσικής, έχοντας ως κύριο στόχο να εκφραστούμε και να γράφουμε μουσική, η οποία θα ικανοποιεί πρώτα εμάς σαν ακροατές. Δεν λειτουργούμε με περιορισμούς ή με νόρμες, νομίζω άλλωστε οτι αυτό φαίνεται και στις δουλειές μας, μιας και μπορείς να βρεις τραγούδια μας, τα οποία δεν πατάνε σε μία ΄΄φόρμα΄΄ αν θες. Σίγουρα κάποιες επιλογές μας όσον αφορά τον ήχο γίνονται συνειδητά και με γνώμονα το να υπάρχει η ταυτότητά μας σε κάθε κομμάτι, για παράδειγμα οι καθαρές κιθάρες και τα έντονα μπάσα φωνητικά του Κωνσταντίνου. Όσον αφορά την θεματολογία των τραγουδιών, θα έλεγα οτι εστιάζουμε στα ανθρώπινα συναισθήματα και μάλλον στα όχι και τόσο θετικά. Υπάρχει βέβαια και μια δόση αισιοδοξίας αλλά θεωρώ ότι γράφουμε για να ξορκίσουμε πρώτα τους δικούς μας δαίμονες. Γενικά πιστεύω ότι η στιχουργική είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι στην όλη διαδικασία της δημιουργίας.
Για μια ακόμη φορά (όπως και στο “Shades”) εξαιρετική η γυναικεία guest προσθήκη της Κλεοπάτρα Καίντο ( Meat Injection) στα φωνητικά του ”Dissociation”, είναι κάτι που θα παγιωθεί και στο μέλλον σε μεγαλύτερο βαθμό ;
Διονύσης: Γενικά θεωρώ οτι οι συνεργασίες με άλλους μουσικούς έχουν πάντα ένα ρίσκο όσον αφορά το επιθυμητό αποτέλεσμα. Θα έλεγα οτι εμείς λειτουργούμε ενστικτωδώς, όταν προτείνουμε σε κάποιον να συμμετέχει σε ένα τραγούδι μας. Ο βασικός μας κανόνας είναι οτι θέλουμε για όποιον συμμετέχει, να λειτουργεί με απόλυτη ελευθερία, με την ελάχιστη δυνατή παρέμβαση απο μέρους μας. Σε αυτό βοηθάει το ότι εμείς σε ένα μεγάλο βαθμό όταν γράφουμε, πρώτα ολοκληρώνουμε την μουσική και σε δεύτερο χρόνο μπαίνει ο στίχος και η μελωδία. Αισθανόμαστε τυχεροί, γιατί μέχρι τώρα το αποτέλεσμα θεωρώ οτι δικαιώνει την επιλογή μας αυτή και πραγματικά είναι πάντα μια ευχάριστη έκπληξη η πρώτη ακρόαση. Και όντως, η συνεργασία μας με την Κλεπάτρα ήταν μια πολύ ευχάριστη και δημιουργική εμπειρία, το αποτέλεσμα της οποίας μας ικανοποιεί απολύτως. Άρα θα έλεγα πως το να συνεργαζόμαστε με άλλους μουσικούς είναι εν τέλη μια επιδίωξη και σκοπέυουμε, όσο είναι δυνατόν, να το καθιερώσουμε για κάθε μας δουλειά.
Ήταν δημιουργικά απελευθερωτικό για εσάς η ολοκλήρωση του “Garden Of Lies”, νιώθετε ότι έχετε εκφραστεί απόλυτα ;
Διονύσης: Ήταν σίγουρα λυτρωτική θα έλεγα η ολοκλήρωση του album, δεδομένου και των συνθηκών. Τώρα στο αν έχουμε εκφραστεί απόλυτα θα έλεγα πως αυτό ισχύει κάθε φορά για τον απλό λόγο του ότι γράφουμε και συνθέτουμε επειδή αισθανόμαστε την ανάγκη να εξωτερικεύσουμε τις όποιες σκέψεις και συναισθήματα έχουμε την δεδομένη χρονική στιγμή. Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς και ακόμη πιο χαρούμενοι για τις επιλογές μας για τα άτομα με οποία αποφασίσαμε να συνεργαστούμε. Απο την εξαιρετική δουλειά του Νίκου (TheMute) Χαλντούπη στην μίξη και την παραγωγή, μέχρι την φωτογραφία της Μαρίλιας Φωτοπούλου στο εξώφυλλο και το artwork της Μαρίας Δεληγιώργη, θα έλεγα οτι μέχρι σήμερα είναι ότι καλύτερο έχουμε παρουσιάσει. Είχαμε επίσης την χαρά να συνεργαστούμε εκτός απο την Κλεοπάτρα στο Dissociation και με τον πολύ καλό μας φίλο Ermis Samsa διασκευάζοντας το ΄΄At the crack of the dawn΄΄.
Συναυλίες, ένα κομμάτι σημαντικό για κάθε συγκρότημα το οποίο πλέον δεν υφίσταται, τουλάχιστον με την μορφή που ξέραμε. Ποια είναι η άποψή σας για το live concert streaming ; Είναι κάτι που σας ενδιαφέρει ;
Διονύσης: Οι συναυλίες θα έλεγα πως ήταν πάντα η κορύφωση της προσπάθειάς μας. Η όλη διαδικασία της προετοιμασίας με τις πρόβες, μέχρι την τελευταία νότα στην σκηνή ήταν για εμάς το ΄΄καύσιμο΄΄ για να συνεχίζουμε. Ίσως επειδή δεν είχαμε και πρίν απο την πανδημία την δυνατότητα να μπορούμε να κάνουμε όσα live θα θέλαμε. Άρα είναι σίγουρα κάτι που πραγματικά μας στοιχίζει. Το live streaming σίγουρα δεν μπορεί να αντικαστήσει την όλη αίσθηση αλλα παρόλα αυτα είναι μια ΄΄λύση΄΄ για έρθει ο κάθε μουσικός σε επάφη με τον κοινό του. Δεν είμαστε φυσικά αρνητικοί σε κάτι τέτοιο, άλλωστε πολύ πρόσφατα συμμετείχαμε και σε ένα online festival με πάρα πολύ γνώστα συγκροτήματα απ’όλο τον κόσμο.
Ποιες είναι οι σκέψεις και οι ενέργειες σας όσον αφορά την προώθηση του “Garden Of Lies” ;
Διονύσης: Έχουμε φτιάξει 2 πολύ όμορφα βίντεο για τα νέα μας τραγούδια σε συνεργασία με τον Πάνο Κέκεση (KENO team) και σίγουρα θα θέλαμε στο άμεσο μέλλον να έχουμε τουλάχιστον ακόμα ένα. Σκεφτόμαστε σοβαρά και το ενδεχόμενο μιας live παρουσίασης του άλμπουμ, είτε σε streaming, είτε βιντεοσκοπημένο.
Κατά την διάρκεια του lockdown ποια album σας κράτησαν συντροφιά και ίσως να σας επηρέασαν σε κάποιο βαθμό στην δημιουργία του “Garden Of Lies” ;
Κωνσταντίνος: Ακούσαμε πάρα πολύ μουσική όλο αυτό το διάστημα, είναι η αλήθεια, γεγονός που έκανε όλη την κατάσταση περισσότερο υποφερτή. Προσωπικά θεωρώ πως, ακόμα και ασυνείδητα, όλα τα προσεκτικά ακούσματα που έχουμε επηρεάζουν λιγότερο ή περισσότερο τη μουσική μας αισθητική. Προσωπικά, τον τελευταίο χρόνο ανέτρεξα σε παλαιότερους δίσκους των Dead Can Dance, των Deine Lakaien και των Τhe Cure, για να βιώσω ξανά αυτό το ανεπανάληπτο συναίσθημα απώλειας και γλυκόπικρης μελαγχολίας. Βέβαια, άκουσα και albums από ελληνικές μπάντες, όπως τα νέα τραγούδια των Λευκή Συμφωνία, των Selofan, του Doric, των Paradox Obscure, των Data Fragments, των Kalte Nacht και των Meat Injection, όλες τους εξαιρετικές δουλειές, με πολύ προσεγμένο και ιδιαίτερο ήχο. Αυτές, αλλά και άλλες τόσες δουλειές από ελληνικά σχήματα, αποδεικνύουν το πολύ καλό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται η ελληνική σκηνή σήμερα.
Εν τέλει το γκρίζο είναι το αγαπημένο χρώμα των Grey Gallows και γιατί;
Κωνσταντίνος: Δεν ξέρω εάν είναι το αγαπημένο μας, διότι κάθε συναίσθημα αντικατοπτρίζεται από διαφορετικό χρώμα, σίγουρα όμως συμπυκνώνει αρκετά στοιχεία, τόσο από την προσωπική μας θεώρηση, όσο και από την καλλιτεχνική μας αισθητική. Είναι η μίξη των αντιθέτων, το κράμα του σκοταδιού με το φως, της απαισιοδοξίας με την ενεργητική στάση απέναντι στις δυσκολίες της ζωής.
Το τέλος ανήκει σε εσάς, μπορείτε να ολοκληρώσετε όπως θέλετε την συνέντευξη. Εκ μέρους του Rockway.gr και από εμένα, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την συνέντευξη που μας παραχωρήσατε.
Διονύσης: Εγώ θα ήθελα να σας ευχαριστήσουμε για την συνεχή στήριξη σας και να σας συγχαρώ για την δουλειά σας.
Κωνσταντίνος: Σας ευχαριστούμε θερμά και ευχόμαστε σε εσάς και στους αναγνώστες υγεία και δύναμη!
Φωτογραφία εξωφύλλου συνέντευξης: Μαρίλια Φωτοπούλου
Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100053636354364
Instagram: https://www.instagram.com/grey_gallows_gr/?hl=en&fbclid=IwAR2pIVeza9chJw2Gr-i4rcVC0cT-sOsdrzb2D5_or6a_dN7RYnWLrTiDbYA
Bandcamp: https://greygallowsgr.bandcamp.com/album/garden-of-lies?fbclid=IwAR1LxDxwXf8llKUFYm6XfDwPjtU18bFQ5XW4tmSoY058lJ8nudoyruEi9Ms
email: greygallows_band@yahoo.com
1180 
