Την Παρασκευή 22 Δεκέμβρη βρεθήκαμε στο γνωστό υπόγειο των Εξαρχείων, μαζί με το Νίκο Φιλιππόπουλο που θα αποθανάτιζε τις στιγμές με το φακό του καθώς και την υπόλοιπη παρέα από το site, για το δικό μας ξεχωριστό… ρεβεγιόν στα πλαίσια του live των Frenzee μαζί με τους Φαλκονέρα, Aeon και Λόγου Χάριν για το οποίο είχαμε γράψει εδώ κάποιες μέρες πριν, λέγοντας χαρακτηριστικά τους λόγους για τους οποίους το αναμένουμε.
Τελικά όπως αποδείχτηκε – θα αναφερθούμε εκτενώς παρακάτω – οι προσδοκίες ξεπεράστηκαν κατά πολύ δικαιώνοντας όσους επέλεξαν να βρεθούν στο An Club.
Η βραδιά ξεκίνησε λίγο μετά τις 9:30 όταν στη σκηνή ανέβηκαν οι Aeon και Λόγου Χάριν, το rap δίδυμο από το Ηράκλειο της Κρήτης μαζί με τους συνεργάτες τους. Εναλλάσοντας τραγούδια και flows, υποστήριζοντας ανα περιπτώσεις ο ένας τον άλλον, δείχνοντας άνεση και οικειότητα, κατάφεραν στα περίπου 40’ που έμειναν on stage να παρουσιάσουν μέρος από το υλικό τους προθερμαίνοντας το κοινό που είχε αρχίσει σιγά σιγά να παίρνει τη θέση του.
Παρά το μουδιασμένο και ελαφρώς αμήχανο ξεκίνημα, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό κρίνοντας απο τη προσέλευση του κόσμου έως εκείνη την ώρα καθώς και από τη σύμπραξη του rap και punk στοιχείου στα πλαίσια της βραδιάς, όσο τα λεπτά περνούσαν φάνηκε πως κάτι τέτοιο δεν αποτέλεσε τροχοπέδη. Σε αυτό βοήθησε τόσο το γεγονός ότι το κοινό αυξάνοταν, γεμίζοντας τη κυρίως αρένα λεπτό το λεπτό, μπαίνοντας ταυτόχρονα στο κλίμα του setlist και δίνοντας στο δίδυμο από την Κρήτη την κατάλληλη ενέργεια ώστε να αποδώσει ακόμα καλύτερα.
Φάνηκε μάλιστα μέρος του κοινού να τραγουδάει στίχους, να χορεύει στο ρυθμό τους και γενικά να έχει έρθει από νωρίς ώστε να δει το πρώτο σχήμα της βραδιάς αποδεικνύοντας κάτι παραπάνω από πετυχημένη την επιλογή των παιδιών για το opening act δείχνοντας πως η μουσική δεν έχει στεγανά. Έδειξε με αυτό το τρόπο ότι στηρίζει προσπάθειες που δείχνουν να έχουν αρκετή δουλειά από πίσω τους ξεφεύγοντας από την τάση των ημερών μας που δεν είναι άλλη από trap τραγούδια γεμάτα σεξιστικά και όχι μόνο στοιχεία.
Setlist Λόγου Χάριν:
Momentum
Ελεύθερη Πτώση
Άδικο
Deadline
Game Over
Δεν Σε Πιστεύω Πια
(Ακυκλοφόρητο)
Setlist Aeon:
Momentum
Beatrix Kiddo
Roller Coaster
(Ακυκλοφόρητο)
(Ακυκλοφόρητο)
(Ακυκλοφόρητο)
Αφού λοιπόν το κοινό είχε ζεσταθεί για τα καλά με τα rap flows ήταν η ώρα των Φαλκονέρα να πάρουν τη θέση τους επί σκηνής γύρω στις 10:30. Με punk ενδυματολογική εμφάνιση που περιλάμβανε full face κουκούλες σε συνδυασμό με: εμφάνιση ποδοσφαιρικής ομάδας, πουκάμισο, t-shirt των Frenzee μέχρι και στρατιωτική παραλλαγή έστησαν εξαρχής, ενόψει της επικείμενης “μάχης” τους, τα δικά τους ηχητικά οδοφράγματα. Η τελευταία φράση ενδεχομένως να ακούστήκε σαν όνομα punk μπάντας των 80s στην Ελλάδα.
Το setlist τους ξεκίνησε δυναμικά με το πρώτο τραγούδι απο το LP τους “Ζαλάδα Στην Ελλάδα”. Τοσό δυναμικά μάλιστα που αμέσως μετά το ομώνυμο πρώτο τραγούδι έσπασαν οι χορδές της κιθάρας του Γρηγόρη ο οποίος φάνηκε.. αντάξιος του ονόματος του αντικαθιστώντας τες σε χρόνο dt. Με γεμάτη παρουσία και πολυφωνία, χωρίς τίποτα το επιτηδευμένο και με cool διάθεση, η μπάντα στα περίπου 45’ που έμεινε στη σκηνή, καταναλώνοντας αρκετά λίτρα μπύρας, τιμώντας έτσι στο έπακρο το κομμάτι τους “Μπύρες”, μας παρουσίασε όλα τα τραγούδια από το LP της “Ζαλάδα Στην Ελλάδα” , το ομώνυμο EP της καθώς και 3 νέα κομμάτια που είναι στη διαδικάσια της ηχογράφησης (“Βερσαλλίες”, “Αντί Διαφυγής” και “Άσπρα Κράνη”) κάνοντας με κάθε τους νότα το κοινό να χορεύει και να δημιουργεί mosh pits στην αρένα.
Όπως έχουμε πει σε κάθε εμφάνιση τα πάντα παίζουν ρόλο, ακόμα και οι μικρές λεπτομέρειες, και για αυτό το λόγο θέλω να σταθώ στην επιλογή της ποδοσφαιρικής εμφάνισης της Τζένοα που επέλεξε ο κιθαρίστας της μπάντας. Χωρίς να γνωρίζω το λόγο επιλογής της συγκεκριμένης ομάδας στο μυαλό μου έγιναν αυτόματα 2 συνειρμοί που αφορούν αρχικά την αιματοβαμμένη σύνοδο των G8 το 2001 που οδήγησε στο θάνατο του Κάρλο Τζουλιάνι και αφετέρου τον Don Andrea Gallo, του πιο διάσημου οπαδού της ομάδας του οποίου την ιστορία αξίζει να τη διαβάσει κάποιος.
Ομολογώ ότι η live εμφάνιση της μπάντας μου άρεσε περίσσοτερο από το ηχογραφημένη, πράγμα αναμενομένο καθώς μια punk συναυλία πάντα δίνει αυτό το κάτι παραπάνω λόγω όλης της ενέργειας, ανυπομονώντας να τους ξαναδώ με την πρώτη ευκαιρία. Το setlist τους έκλεισε με το κομμάτι “Υστερία” δίνοντας τη κατάλληλη πάσα στην… φρενίτιδα που θα ακολουθούσε με τους Frenzee. Σαν αποχαιρετηστήριο κομμάτι, σε ένα άτυπο ανκόρ, επέλεξαν το “’Ασπρα Κράνη” από τη νεά τους δουλειά στέλνοντας ένα μήνυμα στα ΜΑΤ που βρίσκονταν λίγο μέτρα πιο μακριά στα πέριξ της πλατείας.
Φαλκονέρα Setlist:
Ζαλάδα Στην Ελλάδα
Νοσηρή Υποκουλτούρα
Ηλεκτρισμός
Δημόσια Εκτέλεση
Εργοστάσιο
Υπερήφανα Παιδιά Μικροαστών
Μπύρες
Αντί Διαφυγής
Γιατρέ
Χασίς
Ζήσε Γρήγορα Πέθανε Νέος
Βερσαλλίες
Υστερία
Encore:
Άσπρα Κράνη
Στις 11:30, και ενώ το club ήταν πλέον ασφυκτικά γεμάτο, στη σκηνή ανέβηκαν οι Frenzee. Με την Απολλωνία στα φωνητικά να μπαίνει κατευθείαν στο ψητό, τον Αντώνη να ματώνει τη κιθάρα με το.. καλησπέρα και τον Νίκο κανονικό πολυβόλο πίσω απο τα drums, φόρωντας μάλιστα t-shirt των Killgrave, σαν συνέχεια κάτα κάποιο τρόπο της προηγούμενης βραδιάς που η συγκεκριμένη μπάντα ήταν headliners στο Ντόπιο Χαρντκορ Φεστ 3 στο An, το μέρος δεν άργησε να πάρει φωτιά, δείχοντας από την αρχή τις άγριες διαθέσεις τους.
Έπειτα από το πρώτο κομμάτι και για να πάρουμε μια ανάσα ήδη από το έντονο ζέσταμα, στα πλαίσια του setlist τους, έχοντας ήδη βρεθεί σε κατάσταση από “Sane To Insane” οι περισσότεροι, σαν σωστοί οικοδεσπότες μας καλωσόρισαν στο χώρο με τις μπύρες ανά χείρας σαν ένα εικονικό τσούγκρισμα με όσους από εμάς κρατούσαμε κάποιο ποτό. Η συνέχεια ήταν καταιγιστική. Προσδεθήκαμε στις θέσεις του… ηχητικού αεροσκάφους τους και, για όποιον “άτυχο” δεν ήταν μέρος κάποιου mosh pit ώστε να διοχετεύει την ενέργεια του, παραμείναμε κολλήμενοι σε αυτές καθ΄όλη τη διάρκεια της εμφανίσης με κομμένη την ανάσα. Για κάποιον που τους βλέπει για πρώτη φορά όπως εγώ, δεν μπορεί να αγνοήσει αυτή την… punch in the face οπτικοκουαστική εμπειρία που σε χτυπάει με λύσσα από τη πρώτη μέχρι την τελευταία νότα, θυμίζοντας μια συνταγή στην οποία έχει βάλει κάποιος Rage Against The Machine, Motorhead, Prodigy και Nirvana. Αν δεν χορεύεις ή δεν προκαλείται ημικρανία στο κεφάλι σου από το συνεχόμενο headbanging δεν υπάρχει περίπτωση να πάρεις τα μάτια σου από την σκηνή και όλα αυτά που εκτυλίσονται εκεί. Μου θυμίζει μια φράση του Τζακ Νίκολσον ο οποίος λέει: “Star quality is if you’re on stage and a cat walks on and they still watch you.”. Τα 3 αδέρφια από την Κρήτη έχουν αυτό το quality και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Είναι να απορεί κανείς μάλιστα πως αυτά τα παιδια μετρούν μόνο 3 χρόνια σαν μπάντα και μάλιστα μόλις 1 χρόνο μετά τη κυκλοφορία του πρώτου τους EP δείχνοντας χαρακτηριστική άνεση στον τρόπο που κινούνται και στέκονται πάνω στη σκηνή σαν να κουβαλάνε εμπειρία ετών, παράγοντας ταυτόχρονα τέτοιο αψεγάδιαστο ήχο παρ’ολη την ένταση τους.
Στην μία ώρα περίπου της εμφανίσης τους, την οποία καταναλώσαμε σαν σφηνάκι, μας παρούσιασαν τόσο όλοκληρο το EP τους όσο και κομμάτια από την επερχόμενη δουλειά τους. Την αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το επόμενο διάστημα καθώς μοναδικό ζητούμενο πλεόν είναι η αύξηση των λεπτών τους επί σκηνής ώστε να τους χαιρόμαστε ακόμα περισσότερο. Μέχρι τότε είναι σίγουρο ότι θα απολαμβάνουν την αγάπη του κόσμου η οποία, αν κρίνουμε από τις ουρές στο merch τους στο τέλος live, είναι ήδη μεγάλη.
Κλείνοντας, θέλω να κάνω μια ειδική αναφορά στην εξέλιξη της punk σκηνής στη χώρα μας από τα 80s μέχρι σήμερα με αφορμή τη σύμπληρωση 10 ετών από το εξαιρετικό ντοκιμαντερ του Σέργιου Βαφειάδη “Μέχρι Να Γίνεις Ο Βασιλιάς Των Ηλιθίων”. Είναι θετικό να βλέπεις φρέσκες ιδέες όπως οι Frenzee να έρχοναι στο προσκήνιο και να εξελίσουν τα πράγματα πηγαίνοντας τα ένα βήμα παρακάτω. Η θεματολογία που πηγάζει από όσα συμβαίνουν γύρω μας, τα οποία δεν είναι λίγα, καθώς και η έντονη κριτική σε αυτά πάντα υπήρχε και θα εξακολουθεί να υπάρχει.
Το punk trio από τις Αρχάνες Ηρακλείου μετά το live τους τη Παρασκευή και γενικά την πορεία τους μέχρι τώρα κερδίζουν συνεχώς φίλους προσφέροντας τα μέγιστα στην εγχώρια, και όχι μόνο, σκηνη. Ήταν ιδιαίτερα ευχαρίστο δε, να βλέπεις ανάμεσα στο κοινό μέλη από συγκροτήματα τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος και μάλιστα από διαφορετικό background σε κάποιες περιπτώσεις. Για όλους μας τέτοιες εμφανίσεις λειτουργούν σαν ένα ελιξήριο νεότητας και ευχαριστούμε όλα τα παιδιά για τις γέρες δόσεις ενέργειας που μας χορήγησαν, φεύγοντας από το υπόγειο των Εξαρχείων με τις μπαταρίες μας charged στο 100%.
Χρησιμοποιώντας μάλιστα και τους τελευταίους στίχους του EP τους είμαστε σίγουροι πως η φρενίτιδα που ήδη προκαλούν θα συνεχίζει να μεγαλώνει:
And grows and grows and grows
And on and on and on it goes
It never stops
photos: Νίκος Φιλιππόπουλος
1295 
