Μια απλή επιστροφή πολλές φορές δεν έχει νόημα, πρέπει να έχεις κάτι να πεις, κάτι να εκφράσεις. Στην περίπτωση των Flames, η μπάντα με τις πιο γερές ρίζες στο ελληνικό metal, φέτος επέστρεψε με τεράστια δύναμη, πάθος και έμπνευση. Το “Resurgence” κλώτσησε κώλους και εμείς δίνουμε το λόγο στην μπάντα να μας εξηγήσει πως διάολο έγραψε τόσο καλό δίσκο.
-Καλησπέρα σε όλους και συγχαρητήρια για το νέο album. Μπορούμε να κάνουμε μια μικρή εισαγωγή για το πως φτάσατε στο Resurgence, για να καταλάβουν και οι νεότεροι τη διαδρομή των Flames από τα 80ς, στον προηγούμενο δίσκο σας In Agony Rise και ως τη μεγαλειώδη φετινή επιστροφή; Τι σας έκανε να επιστρέψετε;
CHRIS: Η απουσία δισκογραφικά δεν είναι απαραίτητα κακή. Δεν νιώθαμε ότι έπρεπε να βγάλουμε κάτι εκτός αν είχαμε κάτι να πούμε. Άργησε αλλά το αποτέλεσμα μας δικαιώνει, το RESURGENCE είναι για εμάς πραγματικά η αναζωπύρωση της φλόγας που ποτέ δεν έσβησε. Οι μεγαλύτεροι θυμούνται τι γινόταν στα 80ς, καιρός να το δούνε και οι νεότεροι… ελπίζουμε να τους αρέσει.
-Ο νέος δίσκος κουβαλάει στους ώμους του την κληρονομιά του μέταλ στην χώρα μας. Εσείς πως βλέπετε αυτό το άλμπουμ, ως μια ωδή στο πάλαι ποτέ κραταιό old school μέταλ ή μια κραυγή στη μοντέρνα μουσική σκηνή, ότι «παιδιά, είμαστε ακόμη ζωντανοί και θα σας κόψουμε τους κώλους»;
TOM: Εμείς δεν βλέπουμε τίποτα από αυτά… αυτό που κάνουμε εδώ για εμάς είναι πολύ φυσικό, αυτά που μας αρέσει να παίζουμε, αυτό κάνουμε. Μπορεί να παίζουμε heavy, thrash, death, black… χωρίς ταμπέλες πάνω από όλα όμως.
-Μπορεί να το εκλάβετε ως υπερβολή, αλλά για τον υπογράφοντα το Resurgence πατάει κάτω τις νέες προσπάθειες των επίσης παλαίμαχων Kreator και Destruction. Τι δίνει «καύσιμα» σε αυτή την απίστευτη φωτιά που καίει στα 11 κομμάτια του άλμπουμ; Τι σας δίνει έμπνευση και φλόγα, στη σύνθεση και στους στίχους;
TOM: Εντάξει μην υπερβάλλουμε… οι μπάντες που αναφέρεις είναι τεράστιες και πηγή έμπνευσης για εμάς τουλάχιστον στους πρώτους τους δίσκους, τώρα έχουν αλλάξει κάπως αλλά είναι πάντα καταπληκτικοί. Η μουσική για εμάς είναι το εύκολο, όπως είπα μας βγαίνει φυσικά, αυτόματα. Στιχουργικά έχουμε ποικιλία θεμάτων: από αντιπολεμικά μηνύματα, ωδές στο metal, διαδικτυακό μπούλινγκ μέχρι και την ίδια την ιστορία της μπάντας.
-Αυτό που ξεχωρίζω στο νέο άλμπουμ εκτός από τη δύναμη του, είναι το αγνό χέβι μέταλ που κρύβει μέσα, μια υποβόσκουσα μελωδικότητα, που δίνει μια δεύτερη διάσταση, πέρα από την επιθετικότητα, όπως στο “Yourself Unknown”. Έχει γίνει συνειδητά ή απλώς κουβαλάτε το heavy metal στο DNA σας;
ΑNDY: 100% dna. Εμείς δεν ακούγαμε thrash όταν ξεκινήσαμε γιατί απλά δεν υπήρχε, εκτός από ελάχιστες μπάντες extreme για την εποχή όλα ήταν heavy metal και σε όλους τους δίσκους μας αν κάτσεις να παρατηρήσεις υπήρχε το heavy metal στοιχείο, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο αλλά πάντα υπήρχε.
–Εντυπωσιακό στοιχείο στο νέο δίσκο είναι ο τρόπος που κουβαλάτε τις επιρροές με έναν δικό σας τρόπο, δένοντας το ευρωπαϊκό θρας με το αμερικάνικο. Προσωπικά, το Rotten Life με γονάτισε, θεωρώ ότι θα αφήσει κόκκαλα πίσω του στις συναυλίες που έρχονται. Εσείς ποιο τραγούδι ξεχωρίζετε και γιατί;
ΤΟΜ: Εγώ τα αγαπάω όλα…
CHRIS: Θα έλεγα κι εγώ το rotten αλλά όπως είπε και ο Θωμάς δεν ξεχωρίζεις τα παιδιά σου, χαχχα!
-Πως βλέπετε τη μοντέρνα metal σκηνή, ποια συγκροτήματα ξεχωρίζετε και πως θεωρείτε πως έχουν αλλάξει τα πράγματα τις τελευταίες δεκαετίες; Έχει σβήσει η φλόγα του metal ή απλώς έχει εξαφανιστεί από το mainstream και σιγοκαίει στο underground;
NICK: Ούτε έχει σβήσει ούτε έχει εξαφανιστεί, δεν θα αναφέρουμε ονόματα αλλά υπάρχουν πολλές μπάντες και εγχώριες ακόμα που κάνουν καριέρα έξω. Mainstream πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει και θα το απολαμβάνουν οι μεγάλοι του χώρου.
-Θέλω όμως και ένα σχόλιο για τη metal σκηνή της χώρας μας, η οποία έχει μεγαλώσει προς διάφορες κατευθύνσεις. Πως βλέπετε τη νέα γενιά να αντιμετωπίζει το heavy metal και την ακραία μουσική γενικότερα στη χώρα; Τελικά ή αρχικά, δένει το metal με την πολιτική ή στην εποχή μας τέτοιες συνδέσεις είναι παρεξηγήσιμες και πρέπει να αποφεύγονται;
CHRIS: Δύσκολη απάντηση. Tο thrash πάντα είχε και πολιτικό στίχο, όχι μόνο αυτό όμως, ο καθένας εκφράζεται μέσα από τα κομμάτια του και εμείς στο παρελθόν δεχτήκαμε κριτική και επίθεση που μπορεί να πει κάποιος ότι ήταν άδικη. Πάντα θα υπάρχει η άλλη άποψη κι εμείς θέλουμε να υπάρχει η άλλη άποψη. Ωστόσο, πρέπει να προσέχουμε να μην θίγουμε ανθρώπους που δεν φταίνε. Όσο για το πώς η νέα γενιά αντιμετωπίζει το metal, υπάρχει κι εδώ θεματάκι… εμάς μας αρκεί να το αποδέχονται και να εκφράζονται με το δικό τους τρόπο.
-Τι λέει η κρυστάλλινη μπάλα για το μέλλον των Flames, έρχονται συναυλίες και πότε; Υπάρχουν σχέδια για νέο άλμπουμ ή θα περιμένουμε και πάλι αρκετά χρόνια;
TOM: Μόλις τσέκαρα την κρυστάλλινη σφαίρα και είδα… χαχαχα… συναυλίες λίγες και καλές, φθινόπωρο και χειμώνα έρχονται. Υλικό έχουμε και το δουλεύουμε, βέβαια δεν μπορούμε να υποσχεθούμε για νέο δίσκο αλλά θα θέλαμε με την επέτειο των 40 χρόνων FLAMES το 2024 να έχουμε άλλο ένα δίσκο.
-Ως τελευταία ερώτηση, θέλω ελεύθερα να μου πείτε τι σημαίνει το heavy metal για εσάς, ως πρωτοστάτες της φλόγας στην Ελλάδα.
CHRIS: Tο heavy metal για μένα προσωπικά είναι διέξοδος από την καθημερινότητα και εκτόνωση από την τοξικότητα.
ANDY: Ο όρος μας συνδέει με απόδραση και έκφραση.
NICK: Όλη η φάση είναι metal για εμάς.
TOM: Μετά από όσα έχουμε δει και έχουμε ζήσει εγώ πιστεύω ότι πέρα από αυτά που είπαν και τα παιδιά είναι οι αναμνήσεις που έχουμε αλλά και νέα πράγματα που δημιουργούμε και θα φυλάμε για πάντα!
777 
