Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 5 Μαΐου
Πρόκειται για μια θαυμάσια μπάντα. Αυτό βέβαια ισχύει αν είσαι λάτρης του αγνού, πατροπαράδοτου, “παλιακού” metal που σχεδόν ταυτίζεται (τουλάχιστον μέχρι τώρα) με τα δυο πρώτα ηρωϊκά albums των Iron Maiden, αυτά με τον Paul Di Anno πίσω από το μικρόφωνο. Απολαυστικά speedάτοι, εδώ και 15 χρόνια από τότε που ιδρύθηκαν και εμφανίστηκαν στο παγκόσμιο δισκογραφικό στερέωμα, δεν σταμάτησαν ποτέ να παρουσιάζουν την παρελθοντική λαγνεία τους.
Το “Zenith”, το προηγούμενο album των Σουηδών metallers Enforcer, δεν έλαβε και το καλύτερο feedback παγκοσμίως, χωρίς να είναι κάτι τόσο κακό (ο κατάλληλος όρος να το περιγράψει ο γράφοντας θα ήταν μάλλον “αμφιλεγόμενο”). Κατά κάποιο τρόπο πήραν λίγο από το αίμα τους πίσω με το φοβερό ζωντανό “Live by Fire II” και τώρα μας παρουσιάζουν την 6η fiull length προσπάθειά τους οπότε, για να δούμε την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Το “Nostalgia” είναι εύγλωττος τίτλος. Κάτι που σημαίνει απόλυτη συνέπεια στο μονοπάτι που ακολουθούν ως τώρα. Με τη διαφορά ότι η μουσική τους πλέον έχει μπολιαστεί με όλο το στυλιστικό 80’s φάσμα και δεν αποτελεί μόνο tribute των Maiden αλλά όλων των μεγάλων ονομάτων που δοξάστηκαν μέσω του heavy metal (με τη μερίδα του λέοντος να ανήκει στους σπουδαίους Riot αυτή τη φορά).
Άμεση, εύληπτη και οικειέστατη φυσικά αισθητική, με ωραία riffs από τους Jonathan Nordwall και Olof Wikstrand ο οποίος κρατάει ψηλά τα standards της υψίφωνης ερμηνείας του και ρέουσα, ποικίλη ρυθμικότητα από τους εξαιρετικούς Garth Condit (μπάσο) και Jonas Wikstrand (drums) (κλασσικά, όταν επιταχύνει η μπάντα, η ενγκαυλότητα ανεβαίνει σε υψηλά επίπεδα αλλά και στα mid-tempo part το headbanging είναι δεδομένο). Ο ήχος δε αψεγάδιαστος, μακριά από την πλαστικούρα των μοντέρνων παραγωγών είναι ιδανικός δίαυλος μεταφοράς του ανάλογου πνεύματος που εκπροσωπούν οι Σουηδοί.
Φοβερά τα γρήγορα “Coming Alive”, “Kiss Of Death” (σολάρα), “When The Thunder Roars (Cross Fire)” (αν δεν κουνήσεις κεφάλα εδώ φίλε, είσαι πιο άνιωθος και από τον Mr. Spock) και “Metal Supremacia” (το οποίο είναι τραγουδισμένο στα Ισπανικά και μου θύμησε το “Flashes” των θεών Heavens Gate), πασιφανείς φόροι τιμής στον μεγάλο Mark Reale, πολύ καλό το“ At The End Of The Rainbow” (που είναι μίξη των Accept με τους Scorpions), το Europe-like (με Maiden-ικό solo) φέρτε-μου-μια-γαμημένη-ντισκομπάλα “Keep The Flame Alive” και από εκεί και πέρα στακάτη αισθητική στο Judas Priest / Europe “Unshackle Me”, στα Σκοπριονικά (meet Skid Row) “Heartbeats” και “No Tomorrow” και στα, Accept-ικής τεχνοτροπίας, “Demon” και “Nostalgia”.
Το “Nostalgia” είναι ένα αξιοπρεπέστατο δείγμα heavy metal στην πιο κρυστάλλινη μορφή του. Οι Enforcer δεν κάνουν καμία προσπάθεια να αποκρύψουν τις επιρροές τους και τα τραγούδια τους είναι απλά μια κατάθεση ταγμένης ψυχής στο πιο συναρπαστικό είδος μουσικής που πέρασε από τον όμορφο μπλε πλανήτη μας. Και φυσικά, ως ακροατής, γράφω στον πέο μου έννοιες όπως “γραφικοί”, “δεινόσαυροι” και άλλα τέτοια φαιδρά. Η μουσική αυτή υπάρχει για να εκπροσωπεί συγκεκριμένες διαθέσεις και σε αυτόν τον τομέα η μπάντα αποδίδει άριστα.
Οι παλαιοί metallers θα το καραγουστάρουν, όσο για τους νεολαίους… Είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι πρέπει να βρουν τους δικούς τους σύγχρονους ήρωες, κάποιες μπάντες που θα αντιπροσωπεύουν το κοινωνικό παρόν τους. Σχήματα όπως οι Enforcer ανήκουν σε ρεύματα που αντιπροσώπευαν ολόκληρο το παγκόσμιο γίγνεσθαι μιας άλλης εποχής, διαφορετικής σε όλα τα επίπεδα. Αλλά είμαι και τύπος που πιστεύει ότι αυτή η μουσική είναι πανανθρώπινη και πανεποχιακή οπότε φυσικά θα χαρώ αν εκτιμηθεί και από νεώτερες γενιές, έστω “στεγνά”, χωρίς κάποιες προσδοκίες για το “rock ‘n’ roll dream” (αυτό ψόφησε με την εμφάνιση του πρώτου torrent). Απολύτως προτεινόμενο για τα αυτάκια σας, και για τους μεν και για τους δε. Καφάσι μπύρες, play και raising fists. Και παλαμάκια, πολλά παλαμάκια.
Facebook: https://facebook.com/enforcerofficial
620 
