DECIPHER

ALBUM

“Οι Decipher καταφέρνουν κάθε κομμάτι τους να είναι μια ξεχωριστή οντότητα μέσα στον δίσκο, αλλά ταυτόχρονα ο δίσκος να έχει συνοχή” είχε γράψει πέρυσι ο Βαγγέλης Γιαννακόπουλος για το ντεμπούτο των Αθηναίων, “Arcane Paths to Resurrection”. Τώρα, εν όψει της εμφάνισης τους στο Skyland με τους Shadowmass στις 4 Οκτώβρη, στο Temple με τους Dephosphorus στις 5 Οκτώβρη, αλλά και τη συμμετοχή τους στο Mammothfest, ο Κώστας Γεροχρήστος (κιθάρα-φωνή) μιλάει στον Δημήτρη Μαρσέλο.

-Καλησπέρα και ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
Έχει περάσει ένας χρόνος και κάτι από την κυκλοφορία του “Arcane Paths to Resurrection”. Πως σου ακούγεται τώρα το album; Μετανιώνεις για κάτι;

Καλησπέρα Δημήτρη! Και εμείς ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον. Συνεχίζουμε να ακούμε και να παίζουμε το δίσκο με την ίδια όρεξη όπως όταν τον γράφαμε. Δεν υπάρχει κάτι να μετανιώσουμε πιστεύω. Σίγουρα αν μπαίναμε τώρα να τον γράψουμε, θα μιλούσαμε για διαφορετικό δίσκο, αλλά αυτό είναι μία λούπα στην οποία δεν μας ενδιαφέρει καθόλου να μπούμε.

-Τι έχουμε τώρα για τη συνέχεια; Πότε θα περιμένουμε νέο χτύπημα; Θα ακούσουμε καινούριο υλικό στα επερχόμενα live σας;
Είμαστε στη φάση που τελειώνουμε την παραγωγή του δεύτερου δίσκου, ο οποίος θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2025. Ήδη έχουμε ενσωματώσει αρκετό από το νέο υλικό στη setlist μας και σκοπεύουμε να έχουμε τουλάχιστον ένα καλεσμένο στο live της Αθήνας σε ένα από τα καινούργια κομμάτια.

-Τι είναι αυτό που θέλετε να αποκρυπτογραφήσει η μουσική σας; Κρύβεται κάτι πίσω από την επιλογή του ονόματος σας;
Θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο και ότι αν κάποιος καθίσει και αποκρυπτογραφήσει καταστάσεις και γεγονότα, θα δει πολλά πράγματα να συνδέονται.
Το όνομα το είχα για κάποια χρόνια σημειωμένο πριν την ίδρυση της μπάντας και όταν κάναμε τη συζήτηση για το όνομα και το πρότεινα, η απόφαση ήταν αρκετά γρήγορη.

-Στο εξώφυλλο του album μια μυθολογική φιγούρα σκαρφαλώνει ένα βουνό. Ακούγοντας τον δίσκο σκέφτομαι τον Προμηθέα στην πορεία για να κλέψει τη φωτιά από τους θεούς. Για εσάς πως συνδέεται με τους στίχους;
Χαίρομαι που σκέφτεσαι έτσι, γιατί αυτό προσπαθούμε να περάσουμε με το εξωφύλλο. Όλος ο δίσκος έχει να κάνει με το μονοπάτι για την αναζήτηση της αλήθειας και της γνώσης για τον κάθε ένα από εμάς, οπότε δεν μπορούσαμε να φανταστούμε καλύτερο concept για το εξώφυλλο από αυτό που καταλήξαμε να έχουμε. Ο Artem Grigoryev ξεπέρασε τις προσδοκίες μας.

Ποιες είναι οι κυριότερες πηγές έμπνευσης σύνθεσης τραγουδιών, από τη μελωδία ως τις λέξεις;
Συνήθως απλά ακούω πράγματα στο κεφάλι μου και προσπαθώ να τα μεταφράσω με τον καλύτερο τρόπο στην κιθάρα. Πολλές φορές, ειδικά στον επερχόμενο δίσκο, έχω μια ιδέα ή ένα riff και απλά το αυτοσχεδιάζω με τον Νώντα και καταλήγουμε να έχουμε κάποιο κομμάτι έτοιμο. Για τους στίχους, όλα έρχονται από τη καθημερινότητα μας, τις εμπειρίες μας και τον αποκρυφισμό.

Ποια είναι η σύνθεση των Decipher σήμερα; Για ποιον λόγο, χρησιμοποιούνται αρχικά αντί ονομάτων των μελών; Είναι ένας τρόπος ενίσχυσης της αίσθησης του μυστικισμού της ιδιαίτερα σκοτεινής και γοητευτική μουσικής σας;
Δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα να φανούν τα ονόματα μας σε αυτό που κάνουμε, ούτε να προσθέσουμε αχρείαστα ψευδώνυμα που δεν σημαίνουν κάτι για εμάς. Αν κάποιος ακροατής ενδιαφέρεται για τα ονόματα, τότε μόνο λίγα κλικ χρειάζονται και θα τα βρει. Να σου πω την αλήθεια δεν έχουμε σκεφτεί καθόλου αυτή τη σύνδεση με τη μουσική.
Αυτή τη στιγμή είμαστε οι:
Κώστας Γεροχρήστος – Κιθάρα, Φωνητικά
Κώστας Χατζής – Κιθάρα
Κώστας Ραγιαδάκος – Μπάσο
Νώντας Χατζόπουλος – Ντραμς

-Γίνονται πραγματάκια πάντως. Αρχές Οκτωβρίου παίζετε στο Temple με τους Dephosphorous και μια εβδομάδα μετά στο Mammothfest στη Θεσσαλονίκη. Ποιο είναι το συναίσθημα που νιώθεις όταν φεύγεις από τη σκηνή μετά από ένα live; Είναι η ζωντανή εκτέλεση, το νόημα της δημιουργίας της μουσικής τελικά;
Προσπαθούμε να παίζουμε και να κανονίζουμε live όσο μπορούμε και μας επιτρέπει η καθημερινότητα μας. Ήταν αρκετά ξεκάθαρο από την αρχή πως κάναμε τη μπάντα για να παίζουμε τη μουσική ζωντανά. Και με αυτό το σκεπτικό συνθέτουμε κιόλας.
Όταν κατεβαίνουμε από τη σκηνή σίγουρα τα συναισθήματα της έκστασης και της ολοκλήρωσης είναι αυτά που υπερτερούν. Συνήθως απλά θέλουμε να συνεχίζουμε να παίζουμε και άλλο. Όταν φεύγουμε από κάποιο live και τελειώνει όλη αυτή η διαδικασία, όλοι περνάμε την “κατάθλιψη” μας. Όλο αυτό, μέχρι να κανονίσουμε την επόμενη πρόβα και να οργανώσουμε την επόμενη επίθεση.

Υπάρχουν σχέδια για πιο εκτεταμένη περιοδεία; Ποια θα θεωρηθεί ονειρική στιγμή για τους Decipher;
Οι πιο εκτεταμένες περιοδείες είναι κάτι που δουλεύουμε αυτή τη στιγμή. Ονειρική στιγμή για εμένα είναι κάθε φορά που ανεβαίνουμε στη σκηνή και βγάζουμε όλη την ενέργεια μας σε αυτό το βωμό. Δεν υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα να ζητήσω.

Τώρα να ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα. Αν ο εικονιζόμενος ήρωας στο εξώφυλλο ήσουν εσύ, στην αναρρίχηση προς τον τέλειο ήχο, ποιο album θα έβρισκες στην κορυφή του βουνού και ποιο θα άκουγες για να πάρεις κουράγιο να συνεχίσεις;
Αρκετά δύσκολο αλλά πιστεύω θα έφτανα στο “Το Mega Therion” και θα έβαζα Reign in Blood για να συνεχίσω.

-Θυμάσαι ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που κράτησες στα χέρια σου και πιο ήταν το πρώτο τραγούδι που είχες κολλήσει στο repeat;
Πρώτος δίσκος Iron Maiden – “Number of the Beast” και το ομώνυμο κομμάτι έπαιζε σε λούπα σε μία μανία.

Αν έπρεπε να χαρίσεις σε ένα εξωγήινο 3 albums ελληνικής παραγωγής, ποια θα ήταν αυτά;
Πρώτα Dead Congregation – “Promulgation of the Fall”, και αν είχε το κουράγιο μετά από αυτό θα του έδινα να απολαύσει Aphrodite’s Child – “666” και μετά Lucifer’s Child – “The Order” (άσχετα από την προσθήκη μου στην μπάντα τα τελευταία χρόνια, είμαι οπαδός από τη δημιουργία της).

Φτάνει τώρα, γιατί σίγουρα έχετε και δουλειές. Λίγους στίχους για τελείωμα εν είδει πρόσκλησης στις επερχόμενες σας μουσικές τελετουργίες.
“Embrace thy Higher Self – Embrace the Unlight!”
Σας περιμένουμε όλους τον Οκτώβρη σε Αθήνα, Λάρισα και Θεσσαλονίκη!

536
About Δημήτρης Μαρσέλος 2196 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.