Το “Gris Klein” (review) των Γάλλων Birds in Row με ανάγκασε σε πολλαπλές ακροάσεις και με “σήκωσε” από την καρέκλα πολλάκις. Με την ανακοίνωση της επικείμενης εμφάνισης τους το 2023 (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), δεν μπορούσα να αποφύγω μια επικοινωνία με την μπάντα για να μάθω όσα μπορώ για το album τους και τον τρόπο που σκέφτονται. Πετάμε όλοι μαζί βελάκια στην κατάθλιψη, ελπίζοντας να βρούμε το κέντρο…
-Καλησπέρα! Συγχαρητήρια για ένα από τα καλύτερα του 2022. Πόσο χρόνο χρειαστήκατε για την παραγωγή του; Ποιοι σας βοήθησαν να επιτύχετε αυτό το αποτέλεσμα;
Καλησπέρα και ευχαριστώ. Όπως πάντα, ηχογραφήσαμε με τον φίλο μας Amaury Sauvé στο δικό του studio, The Apiary. Μείναμε εκεί έξι ημέρες. Μετά ακολούθησε το πρώτο mixing session που κράτησε μια εβδομάδα, όμως νιώσαμε πως δεν ήμασταν κοντά σε αυτό που θέλαμε, οπότε χρειάστηκε να κλείσουμε και ένα δεύτερο με τον Magnus Lindberg, χωρισμένο σε αρκετά μικρά μέρη. Όπως καταλαβαίνεις είναι δύσκολο να υπολογίσουμε πόσος χρόνος χρειάστηκε, αλλά σε γενικές γραμμές πήρε έναν χρόνο μεταξύ ηχογράφησης και κυκλοφορίας.
-Το εξώφυλλο είναι ένα ακόμη σημείο άξιο θαυμασμού και τα μάτια του εικονιζόμενου ίσως καθρεφτίζουν τη διάθεση των τραγουδιών. Ποιος είναι υπεύθυνος δημιουργίας του;
Ο Bart Balboa ζωγράφισε τον πίνακα και ανέλαβε και το εξώφυλλο.
-Ο τίτλος αναφέρεται στον Yves Klein, οπότε αναρωτιέμαι τι σχέση έχει ο διάσημος σουρεαλιστής με τη μουσική σας; Πως φαίνεται το γκρι του; Θα λέγατε πως το στιλ σας θυμίζει το δικό του;
Το στιλ μας δεν έχει καμιά σχέση με τον Klein. Ο τίτλος πηγάζει από μια σύγκριση μεταξύ κατάθλιψης και αχρωματοψίας. Η οποία γεννά την εξής ερώτηση: Πως μπορείς να εκτιμήσεις το μπλε του Klein όταν δεν διακρίνεις τα χρώματα; Με τον ίδιο τρόπο πως μπορείς να βλέπεις την ελπίδα και τη χαρά όταν είσαι βαθύτατα θλιμμένος;
-Στιχουργικά είστε επίσης λίγο πιο “πολύπλοκοι” από όσα έχουμε συνηθίσει και οι στίχοι θα μπορούσαν να υπάρχουν σε κάποια ποιητική συλλογή. Όσο μπορώ να αντιληφθώ μιλάνε για το πως νιώθει κάποιος μέσα του. Από που αντλείτε έμπνευση;
Συνήθως γράφουμε ιδέες όταν είμαστε σε περιοδεία, απλά για να τα έχουμε έτοιμα όταν χρειαστούν. Αυτός ο δίσκος όμως, πραγματικά γράφτηκε μόνος του αφού όλα ήταν καταθλιπτικά και υπερβολικά στον κόσμο.
-Νομίζω πως έχετε ήδη βγει στον δρόμο οπότε θέλω να ρωτήσω ποιο είναι το αγαπημένο μέρος για παίζετε και ποιο μέρος είναι το όνειρο σας;
Ονειρευόμαστε μόνο να παίξουμε οπουδήποτε μας ζητηθεί, με μπάντες που γουστάρουμε. Αγαπημένα μέρη δεν υπάρχουν, καθένα έχει τις ιδιαιτερότητες του. Νιώθαμε πάντοτε πολύ ευπρόσδεκτοι στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Πολωνία.
-Πως νιώθετε όταν είστε στη σκηνή; Το να παίζεις μουσική λειτουργεί σαν θεραπεία;
Κάποιοι από εμάς παίζουμε σε μπάντες από τα 9 μας. Ήταν πάντα ένα κομμάτι μας. Το να παίζεις ζωντανά είναι ευεργετικό για σώμα και ψυχή. Βοηθάει με την κατάθλιψη, το άγχος, την ανάγκη για αναγνώριση. Είναι ένα πακέτο που μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε στον κόσμο.
-Θεωρείτε λοιπόν πως η μουσική είναι θεραπευτικό εργαλείο; Ομολογώ πως βοηθάει πολύ στη δική μου ζωή. Θα μπορούσατε να σκεφτείτε τις ζωές σας χωρίς μουσική;
Δεν νομίζουμε ότι θα μπορούσαμε να ζούμε χωρίς τη μουσική. Βρισκόταν πάντα δίπλα μας. Είμαι σίγουρος πως είναι εργαλείο θεραπείας. Μας βοηθάει να βάζουμε σύμβολα και ομορφιά στον πόνο και άλλα συναισθήματα. Και ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός ακροατών μας που δηλώνουν πως η μουσική μας τους βοήθησε είναι μια καλή μαρτυρία που το αποδεικνύει.
-Πως γνωριστήκατε μεταξύ σας και γιατί διαλέξατε το Birds in Row για όνομα;
Γνωριστήκαμε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά κυρίως βρισκόμασταν πάντα σε μπάντες που τρέχανε παράλληλα. Το Birds in Row σημαίνει πως ενώ μπορείς να είσαι ελεύθερος σαν πουλί, πάντοτε θα βασίζεσαι στην κοινωνία.
-Ποιες ήταν οι μπάντες στις οποίες θέλατε να μοιάζετε αρχικά; Το γούστο σας στη μουσική άλλαξε όσο εξελισσόσασταν ως μουσικοί;
Converge, Envy, Modern Life Is War, Malady. Και εννοείται εξελίσσεσαι ως ακροατής την ίδια στιγμή που εξελίσσεσαι ως μουσικός. Είναι μια φυσική διαδικασία.
-Νωρίς με το νέο έτος επισκέπτεστε την Αθήνα. Έχετε ξαναέρθει στην Ελλάδα;
Βέβαια, είχαμε παίξει στη Λάρισα και στη Θεσσαλονίκη το 2011! Οπότε ανυπομονούμε να επιστρέψουμε.
-Ως επίλογο, θα ήθελα να σας ζητήσω λίγους στίχους ως πρόσκληση των αναγνωστών μας στο live.
“We’ll live of all the things we don’t know we ignore. Angels of abandon will keep waiting some more.”
1670 
